Τα χρήματα στα ΜΜΕ

Κύριε διευθυντά,
κατά τη διάρκεια των τελευταίων μηνών 20 εκατομμύρια ευρώ μοιράστηκαν χωρίς κριτήρια σε 1232 Μέσα Ενημέρωσης. Μοιράστηκαν σε μέσα ενημέρωσης από τα πιο γνωστά ως τα sites που έχουν πάνω από ένα χρόνο να ανανεωθούν. Οι πολίτες δεν έχουν ενημερωθεί για τα κριτήρια βάσει των οποίων έγινε η κατανομή των χρημάτων προς τα μέσα ενημέρωσης και για τον τρόπο και για τα κριτήρια με τα οποία παρακολουθείται η αποτελεσματική χρήση των εν λόγω κονδυλίων για την αντιμετώπιση του κορωνοϊού.
Στις 8 Ιουλίου 2019 -την επομένη των εκλογών- δημοσιεύτηκε το προεδρικό διάταγμα 81/2019 με το οποίο η ΕΡΤ και το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων ετέθησαν υπό την ευθύνη του πρωθυπουργού. Ο κυβερνητικός εναγκαλισμός με τη δημόσια ραδιοτηλεόραση ολοκληρώθηκε με την τοποθέτηση του πρώην διευθυντή του γραφείου Τύπου της Νέας Δημοκρατίας στη θέση του προέδρου της ΕΡΤ.
Με τέτοιες πρακτικές, δεν εκπλήσσει το ότι η Ελλάδα κατατάχθηκε μεταξύ των τελευταίων χωρών της ΕΕ στον δείκτη για την ελευθερία του Τύπου και κατηγοριοποιήθηκε ως χώρα στην οποία ο Τύπος είναι «μερικώς ελεύθερος» (partially free) κι όχι ελεύθερος.
Η Ελλάδα κατατάσσεται 24η θέση στην Ευρωπαϊκή Ενωση των 27, με μόνες χώρες με χαμηλότερη κατάταξη τη Μάλτα και την Ουγγαρία όπου ο Ορμπαν θέλει να περάσει νόμο που θα τιμωρεί με ποινές φυλάκισης τους παραγωγούς ψευδών ειδήσεων (το τι είναι ψευδής είδηση θα το αποφασίζει η κυβέρνησή του), και τη Βουλγαρία.
Στη Δημοκρατία, μόνο αν νικάει κάθε μέρα ο πλουραλισμός και η πολυφωνία μπορεί να ενδυναμωθούν οι θεσμοί. Οι θεσμοί της Δημοκρατίας είναι αυτοί που διασφαλίζουν την προστασία του κάθε πολίτη από την αυθαιρεσία της εξουσίας. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε, που το Δικαστήριο των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου αναφέρει τον Τύπο ως public watchdog – δημόσιος φύλακας.
Ο Τύπος είναι βασικός μηχανισμός άσκησης ελέγχου στην εκάστοτε κυβέρνηση και γι’ αυτό πρέπει να διασφαλίζουμε με πάθος εκείνες τις ευνοϊκές συνθήκες που διευκολύνουν την άσκηση του δημοσιογραφικού λειτουργήματος.
Ενας πραγματικά ανεξάρτητος Τύπος αμφισβητεί αυτό που οι πολλοί δέχονται ως δεδομένο, διαπερνά το πέπλο της σιωπηλής λογοκρισίας, κάνει διαθέσιμες στο ευρύ κοινό όλες τις πληροφορίες, απόψεις και ιδέες που εμπλουτίζουν τον δημόσιο διάλογο. Μόνο έτσι μπορεί μια κοινωνία να συζητά χωρίς αποκλεισμούς και στερεότυπα, χωρίς διχασμούς αλλά με όλη την ομορφιά της πολλαπλότητας των απόψεων.
Ντερμανάκης Νίκος