Τα Χριστούγεννα των κορωνοπλήκτων

Οι χρονογράφοι αυτές τις ημέρες δεν θ’ αναστήσουν τους παραμυθάδες, που σκάρωναν ιστορίες με χριστουγεννιάτικους ήρωες, όπως τον Σκρούτζ με τις κασέλες του γεμάτες φλουριά, τον Ντόναλντ Ντακ κ.ά. και τέλος τους Κασπάρ, Μέλχιορ και Βαλτάσαρ, που ακολούθησαν το άστρο κι έφτασαν στη φάτνη με τα δώρα τους να προσκυνήσουν το θείον βρέφος.
Δεν έχει απομείνει τίποτα απ’ ό,τι γινόταν παλαιότερα στις γειτονιές, με τον μικρόκοσμο που μάζευε κάτι ψιλά απ’ τα κάλαντα για τους κουμπαράδες, με τους μεροκαματιάρηδες υπαλλήλους καθαριότητας, με τους γραμματοκομιστές και τις κυρίες των “φιλόπτωχων” για εράνους. Η κυρά Καλλιρόη δεν ήθελε κουραμπιέδες και μελομακάρονα του ζαχαροπλαστείου. Τά ’φτιαχνε με δικά της υλικά. Κανείς δεν ήξερε την κατεψυγμένη γαλοπούλα. Ηθελε νά ’ναι φρέσκια, ντόπια και ο κόκορας αλανιάρης.
Τώρα τα πάντα έχουν αλλάξει. Η ευδαιμονία ψευδεπίγραφη. Σε κάθε οικογένεια συναντάς, κι από έναν με κατεβασμένα μάτια. Τα δράματα απερίγραπτα. Οι διαμαρτυρίες και οι κατηγορίες επί παντός που ασκεί εξουσία. Οι άνθρωποι έχουν συμβιβαστεί με τις εκατόμβες των κορωνόπληκτων. Υπομένουν καρτερικά το απαισιόδοξο κλίμα και το μόνο που σκέπτονται είναι, τι πρόκειται νά ’ρθει τις επόμενες μέρες της κρίσης.
Κάποιες κοινωνίες ευαισθητοποιούνται με εθελοντές, που προσφέρουν τρόφιμα και βοήθεια στους ανήμπορους και στις ευάλωτες ομάδες. Το “αγαπάτε αλλήλους” που άλλαξε τον κόσμο έγινε αυτή τη χρονιά η πεμπτουσία, η συμπεριφορά του ενός προς τον άλλον. Τα νοικοκυριά τον τελευταίο καιρό φτωχαίνουν άλλα σταδιακά και άλλα απότομα. Τότε είναι που η γκρίνια εισβάλλει απειλητικά. Η ανέχεια γεννά την αδιαφορία και στερεί το χαμόγελο. Οι επίορκοι της διαπλοκής πράττουν ό,τι πιο αχρείο φανταστούν και εγκλωβιζουν τις ψυχές μας σε φυλακές δίχως σίδερα. Χαλαρώνεται ο κοινωνικός ιστός η οικογενειακή ανοχή και οδηγούμαστε στην παθητική αποδοχή της κατάστασης από σύγχιση και άγχος, που δηλητηριάζουν την ψυχή.
Δεν μπορούμε να αγκαλιάσουμε συγγενείς, και φίλους, ούτε την ώρα, που το σάλπισμα των Αγγέλων και τα κλαψουρίσματα του νεογέννητου μας στέλνουν μηνύματα αναγέννησης, την ώρα, που ο ήλιος αρχίζει, να ανορθώνεται για να φωτισθεί το δικό μας σύθαμπο από την πανδημία. Να φωτίσει τον κόσμο, και να τον λυτρώσει, που είναι φορτωμένος με βάσανα και ψευτιά, που τον έχουν κάνει να παραπατάει, νά ’χει χάσει το βηματισμό του και να είναι γεμάτος με πνευματική άνοια.
Ας ελπίσουμε τα επόμενα Χριστούγεννα να είναι απαλλαγμένα απ’ τα σημερινά προβλήματα.