Τα δίχτυα μου στον ουρανό
θα ρίξω ένα βράδυ
στ’ άστρα που παιγνιδίζουνε
εις το βαθύ σκοτάδι.
Τα όνειρα μου έκανα
βάρκα να ταξιδεύω,
που σε ουρανού τα πέλαγα
μ’ αρέσει να ψαρεύω.
Έχω κουπιά τη σκέψη μου
θύελλες δε φοβούμαι,
κι απάνω απ’ τα σύννεφα
στην άβισο ξεχνιούμαι.
Εις το λιμάνι της χαράς
τη βάρκα μου θ’ αφήσω
κρίνα με ρόδ’ αμάραντα
θέλω να τη στολίσω.
Στο φεγγαράκι θ’ ανεβώ
να χτίσω ένα παλάτι,
να βάλω μέσα μια φωλιά
γεμάτη με αγάπη.