Corriere della Sera: Η Τρόικα βγάζει τις “χειροπέδες” και φεύγει
Στη σημερινή έξοδο της χώρας μας από το μνημόνιο αναφέρεται με έμφαση η εφημερίδα του Μιλάνου Corriere della Sera. «Από σήμερα, Δευτέρα 20 Αυγούστου, η Ελλάδα, η οποία ανήκει στην Ευρωπαϊκή Ένωση και πέρασε μια τερατώδη κρίση που διήρκεσε οκτώ χρόνια (παραμένοντας, όμως, γαντζωμένη στις βεβαιότητες του Ευρώ) πετά και πάλι με τα φτερά της», γράφει ο αναλυτής διεθνών θεμάτων, Αντόνιο Φερράρι.
«Η Τρόικα βγάζει τις χειροπέδες και φεύγει. Περιορίζεται στο να παρακολουθεί από μακριά ότι η Αθήνα θα κάνει τις μεταρρυθμίσεις», προσθέτει.
«Η Ελλάδα βγαίνει από το τούνελ ως ένας ασθενής, ο οποίος ξεπέρασε την πιο δραματική φάση, αν και δεν έχει ακόμη φτάσει στην ίαση», τονίζει η ιταλική εφημερίδα, υπενθυμίζοντας ότι οι περικοπές που επιβλήθηκαν από τους δανειστές, προκάλεσαν υψηλή ανεργία, περικοπές σε συντάξεις και μισθούς, όπως και σε όλο το κοινωνικό κράτος.
Σύμφωνα με την ανάλυση αυτή, όμως «πέρυσι η Ελλάδα ξανάρχισε να αναπνέει λίγο οξυγόνο που φέρνει ανάπτυξη» και «το “θαύμα”, αν μπορεί να χαρακτηρισθεί με αυτό τον τρόπο, φέρει το όνομα του Αλέξη Τσίπρα, ενός μοναδικού προσώπου που προέρχεται από το Κομμουνιστικό Κόμμα και διαθέτει ιδιαίτερο πραγματισμό», διότι «ο Τσίπρας ήξερε ότι το Ευρώ ήταν η κατάλληλη ασπίδα και, θέτοντας σε κίνδυνο τη δημοτικότητά του, δέχθηκε το πιο πικρό φάρμακο».
«Στην Τουρκία -αντιθέτως-», καταλήγει ο Φερράρι, «ένας ικανός ηγέτης όπως ο Ερντογάν ολισθαίνει δραματικά εξαιτίας της αλαζονείας και της αυταρέσκειάς του, που σχεδόν πάντα πλήττουν και δηλητηριάζουν όποιον καταφέρνει να ανέλθει στα υψηλότερα επίπεδα εξουσίας».
Reuters: Η Ευρώπη έχει μια έξοδο που της επιτρέπει να πανηγυρίζει αντί να φοβάται
«Η Ευρώπη έχει επιτέλους στα χέρια της μια έξοδο που της επιτρέπει να πανηγυρίζει αντί να φοβάται. Μετά από οκτώ χρόνια η Ελλάδα αφήνει σήμερα πίσω της το τρίτο πρόγραμμα στήριξης», μεταδίδει το πρακτορείο Reuters και προσθέτει:
«Πρόκειται για ένα καλοδεχούμενο Grexit, όμως πριν ανοίξουν οι σαμπάνιες είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι η Αθήνα παραμένει δέσμια των πιστωτών, που απέτυχαν να θέσουν την ελληνική οικονομία σε βιώσιμη τροχιά. Μόλις τρία χρόνια πριν, μια φιλική αποχώρηση της Ελλάδας από οποιοδήποτε πρόγραμμα φαινόταν αδιανόητη. Το πρώτο εξάμηνο του 2015, η ριψοκίνδυνη πολιτική του νεοεκλεγμένου ριζοσπάστη της Αριστεράς Αλέξη Τσίπρα παραλίγο να προκαλέσει ένα καταστροφικό Grexit. Μετά από το βιαστικά διοργανωμένο δημοψήφισμα, αποτέλεσμα του οποίου ήταν ένα ηχηρό «Όχι» στους όρους των δανειστών, η Γερμανία πίεσε για προσωρινή έξοδο της Ελλάδας από την ευρωζώνη. Με τις ελληνικές τράπεζες ήδη κλειστές, ο Τσίπρας τελικά υποχώρησε, συμφωνώντας να υλοποιήσει σαρωτικές μεταρρυθμίσεις. Ακόμα και τότε όμως το μέλλον της νέας συμφωνίας έμοιαζε αβέβαιο. Η Ελλάδα και η ευρωζώνη απέφυγαν το χείριστο από τα πιθανά ενδεχόμενα που φαινόταν επικείμενο κατά την διάρκεια της αναμέτρησης του 2015.
Ωστόσο -συνεχίζει το συγκεκριμένο δημοσίευμα- οι διαχωριστικές γραμμές παραμένουν. Η ευρωζώνη ήθελε απελπισμένα να αποφύγει την διάσπασή της. Μια έξοδος θα έθετε εν αμφιβόλω τη μη αναστρέψιμη πορεία του κοινού νομίσματος, ωθώντας τις χρηματαγορές να ποντάρουν εναντίον των προβληματικών οικονομιών. Επίσης, έπρεπε να βρεθεί τρόπος για να πειθαρχήσει μια χώρα που επεδίωξε να εκμεταλλευτεί τις ατέλειες του κοινού νομίσματος. Αυτές οι ατέλειες αναδείχθηκαν επειδή η ευρωζώνη υποτίθεται πως ήταν μια νομισματική ένωση και μόνον, χωρίς δημοσιονομικές σχέσεις ή άλλη υποστήριξη. Οι ευσεβείς αυτοί πόθοι δεν άντεξαν στην πρώτη δοκιμασία της πραγματικότητας όταν η Ελλάδα έχασε την πρόσβαση στις αγορές. Οι χώρες της ευρωζώνης ξεφορτώθηκαν όπως-όπως την ρήτρα «μη διάσωσης». Επανερμηνεύοντας βολικά την Συνθήκη του Μάαστριχτ, τα προγράμματα διάσωσης έγιναν τελικά εφικτά, αρκεί να είχαν τη μορφή δανείων αντί για μείωση της ονομαστικής αξίας των χρεών.
Εκεί έγκειται η πηγή των βασάνων της Ελλάδας. Αν και η χώρα εξέρχεται του προγράμματος, παραμένει δέσμια των πιστωτών της ευρωζώνης και των δανείων που της χορηγήθηκαν. Τα δάνεια αυτά είναι η μερίδα του λέοντος του δημόσιου χρέους. Το υψηλό χρέος καθιστά τις χώρες ευάλωτες στις αναταράξεις των αγορών. Οφείλουν να συμπεριφέρονται άψογα για να διασφαλίζουν την πρόσβασή τους στην ιδιωτική χρηματοδότηση, αλλά ακόμη και έτσι μπορεί να πέσουν θύματα της αστάθειας όταν οι επενδυτές χάσουν το ενδιαφέρον τους για επισφαλείς επενδύσεις. Χωρίς τη θωράκιση του προγράμματος, η Ελλάδα θα πρέπει να αντλεί κεφάλαια από τις αγορές για την εξυπηρέτηση του χρέους της. Αυτός είναι ο λόγος που σε έναν ιδανικό κόσμο η Ελλάδα θα έπρεπε να εξέλθει του προγράμματος με πολύ μικρότερο χρέος, μέσω απομείωσης της ονομαστικής αξίας των δανείων της ευρωζώνης.
Όμως, «κουρέματα» αυτού του είδους αποτελούν ανάθεμα για τους ευρωπαίους πιστωτές που έχουν ένοχες συνειδήσεις και οι οποίοι φοβούνται τις αντιδράσεις των φορολογουμένων τους για τις απώλειες από τα δάνεια προς την Ελλάδα. Αντίθετα, η ευρωζώνη εφαρμόζει προ πολλού την λαθραία πολιτική της ελάφρυνσης του χρέους με άλλα μέσα. Επιτόκια που στην αρχή ήταν τιμωρητικά, είναι πλέον τόσο χαμηλά όσο γίνεται και η αποπληρωμή των τόκων σημαντικού μέρους των δανείων έχει μετατεθεί. Οι ωριμάνσεις των δανείων έχουν επιμηκυνθεί κατά δεκαετίες. Αυτή η “ extend and pretend” προσέγγιση θα εξασφαλίσει για μια δεκαετία περίπου και ως ένα βαθμό την Ελλάδα από τις διαθέσεις των αγορών, αλλά κρατά τη χώρα δεσμευμένη για πολύ περισσότερο. Για τους πιστωτές της ευρωζώνης που φοβούνται πως η Ελλάδα θα επιστρέψει στις κακές δημοσιονομικές της συνήθειες, λύση αυτή έχει πλεονεκτήματα, επειδή τους επιτρέπει να ασκούν επιρροή ακόμη και μετά τη λήξη του προγράμματος.
Είναι όμως συνταγή», προστίθεται στην ίδια ανάλυση, «που θα προκαλέσει υποβόσκουσα δυσαρέσκεια, καθώς η Ελλάδα πρέπει να επιτυγχάνει πρωτογενή πλεονάσματα μέχρι το 2060. Αυτό το πρωτοφανές εγχείρημα θα ήταν εφικτό σε αίσιους καιρούς, αλλά πρέπει να γίνει μετά από δύσκολους καιρούς. Εκτός από το βάρος του χρέους, υπάρχει μια κληρονομιά πικρίας και στις δύο πλευρές. Οι βόρειοι πιστωτές αποδίδουν τα βάσανα της χώρας στην δημοσιονομική ασωτία των Ελλήνων. Οι Έλληνες κατηγορούν τους σωτήρες τους για την λιτότητα και τις δυσάρεστες μεταρρυθμίσεις που αναγκάστηκαν να υποστούν. Όπως έχουν τα πράγματα, χρειάζεται ένα οικονομικό θαύμα – όπως μια διαρκής περίοδος ισχυρής ανάπτυξης – για να δραπετεύσει η Ελλάδα από τα δεσμά του χρέους. Μετά τη μεγάλη πτώση του ΑΕΠ, η ανάκαμψη φαίνεται πιθανή, τουλάχιστον βραχυπρόθεσμα. Όμως οι προβλέψεις για το μέλλον είναι απογοητευτικά χαμηλές και δείχνουν πως η χώρα δεν θα μπορέσει να ξεπεράσει τα προβλήματά της. Το ΔΝΤ προβλέπει μακροπρόθεσμη αύξηση του πραγματικού ΑΕΠ στο 1% ετησίως. Ακόμη και αυτή η μέτρια εκτίμηση ίσως αποδειχθεί αισιόδοξη. Τα δημογραφικά στοιχεία της Ελλάδας είναι ιδιαίτερα αρνητικά. Η απροθυμία της ευρωζώνης να αντιμετωπίσει την αλήθεια και να διαγράψει ορισμένα από τα δάνειά της αποτελεί σφάλμα κατανόησης. Οι πολιτικές της θα κλείσουν την Ελλάδα σε μια φυλακή χρέους επί δεκαετίες, με δεσμοφύλακες του πιστωτές. Δεν είναι τρόπος αυτός να οικοδομηθεί μια νέα σχέση μεταξύ της ευρωζώνης και του άσωτου παιδιού της», καταλήγει το Reuters.
Politico: Ο χρόνος της Ελλάδας ως de facto αποικία της ΕΕ λήγει σήμερα
«Η Ελλάδα έχει γίνει κάτι σαν τεστ Rorschach για το πώς μπορεί να κυβερνηθεί η ευρωζώνη -με σημαντικές επιπτώσεις σε μια περίοδο που οι ηγέτες της Ευρώπης συζητούν πώς να βελτιώσουν την αρχιτεκτονική της ευρωζώνης», γράφει η ιστοσελίδα Politico.
«Το τέλος του προγράμματος διάσωσης προσφέρει κρίσιμα διδάγματα για το μέλλον της ευρωζώνης. Δεν θα υπάρξουν παράτες, ούτε δακρύβρεχτοι αποχωρισμοί, ούτε καν ένα φιλί από τον Ζαν Κλόντ Γιούνκερ. Αντίθετα, ο χρόνος της Ελλάδας ως de facto αποικία της ΕΕ θα λήξει τη Δευτέρα, όπως ξεκίνησε το 2010, με τη γραφίδα ενός ανώνυμου γραφειοκράτη της Ένωσης. Η Ελλάδα εξέρχεται από το καθεστώς οκταετούς διάσωσης, ύψους 300 δισ. ευρώ, με επιβάρυνση χρέους που πολλοί οικονομολόγοι, συμπεριλαμβανομένων εκείνων του ΔΝΤ, θεωρούν μη βιώσιμη. Είναι επίσης μια χώρα πολύ φτωχότερη από ό,τι όταν παρενέβη η ΕΕ, με την οικονομία της να υποχωρεί σχεδόν κατά 25% κατά τη διάρκεια των προγραμμάτων διάσωσης.
Παρά τις συνεχιζόμενες δυσκολίες της Ελλάδας, πολλοί από τους ισχυρούς της Ευρώπης βλέπουν την προσπάθεια διάσωσης όχι μόνο ως επιτυχία, αλλά ως μοντέλο. Η Ελλάδα έχει γίνει κάτι σαν τεστ Rorschach για το πώς μπορεί να κυβερνηθεί η ευρωζώνη -με σημαντικές επιπτώσεις σε μια περίοδο που οι ηγέτες της Ευρώπης συζητούν πώς να βελτιώσουν την αρχιτεκτονική της ευρωζώνης. «Βιώσαμε το πώς η κακή συμπεριφορά μιας χώρας μπορεί να μας βάλει όλους σε κίνδυνο», είχε δηλώσει η Μέρκελ στη γερμανική Βουλή, το Μάρτιο. Για όσους βλέπουν την Ελλάδα μέσα από το γερμανικό πρίσμα, η σκληρή λιτότητα στην οποία υποχρεώθηκε η Αθήνα, σε συνδυασμό με την άρνηση χορήγησης μιας ουσιαστικής ελάφρυνσης χρέους, αποτελεί τη σωστή συνταγή. Με άλλα λόγια, αν και η Ελλάδα ‘μειώθηκε’, η καταστροφή της προσέφερε στη νομισματική Ένωση ένα τρομακτικό παράδειγμα του τι μπορεί να συμβεί όταν οι κυβερνήσεις παρακάμπτουν τους κανόνες. Εάν η θυσία της Ελλάδας είναι η τιμή για τη διατήρηση του ευρώ, ας είναι.
Η εναλλακτική άποψη, που εκφράστηκε από τον Γάλλο πρόεδρο, Εμανουέλ Μακρόν, πέρυσι τον Σεπτέμβριο στην Ακρόπολη, είναι ότι «η κυριαρχία, η δημοκρατία και η εμπιστοσύνη στην Ευρώπη βρίσκονται σε κίνδυνο» ως αποτέλεσμα της κρίσης. Η μεταχείριση της Ελλάδας από την Ευρώπη διέβρωσε τα θεμέλια επί των οποίων οικοδομήθηκε η Ένωση, σύμφωνα με αυτό το επιχείρημα. Εν τέλει, η συζήτηση οδηγεί στο πώς ορίζει κανείς την «αλληλεγγύη».
Οι περισσότεροι Γερμανοί, για παράδειγμα, είναι πεπεισμένοι ότι έδειξαν στην Ελλάδα τη μέγιστη αλληλεγγύη, προσφέροντας δισεκατομμύρια με χαμηλό επιτόκιο. Αυτό που παραγνωρίζει ο συλλογισμός είναι ότι η Γερμανία υπήρξε ο μεγαλύτερος κερδισμένος από τις πολιτικές διάσωσης. Καμία χώρα δεν ωφελήθηκε περισσότερο από τη Γερμανία από την εισαγωγή του ευρώ, που αποτέλεσε πλεονέκτημα για τη βιομηχανία της, τροφοδοτώντας τις εξαγωγές στην περιοχή. Έτσι, εάν η «διάσωση» της Ελλάδας έγινε πραγματικά για την επιβίωση του ευρώ, η Γερμανία ενήργησε πρωτίστως για το δικό της συμφέρον. Για να παραφράσουμε ένα τευτονικό ρητό, η Ευρώπη άφησε την Ελλάδα με πάρα πολλά για να πεθάνει και λίγα για να ζήσει.
Οι μικρές επιχειρήσεις, που αντιπροσωπεύουν περισσότερο από το 90%, συνεχίζουν να παλεύουν με την έλλειψη τραπεζικών πιστώσεων και την υψηλή φορολογία. Οι επενδύσεις είναι περιορισμένες. Εκατοντάδες χιλιάδες νέοι έχουν φύγει και όλο και περισσότερο η οικονομία γίνεται «υπόγεια». «Για σταθεροποιηθεί μακροπρόθεσμα η Ελλάδα, ο κόσμος, οι επιχειρήσεις και οι επενδυτές πρέπει να ανακτήσουν την εμπιστοσύνη τους στις μελλοντικές προοπτικές της χώρας», υποστηρίζει ο Γκούντραμ Βολφ διευθυντής της δεξαμενής σκέψης Bruegel. Αυτό το μέλλον είναι απίθανο, εφόσον το χρέος της Ελλάδας, που ανέρχεται σήμερα στο 180% του ΑΕΠ, παραμένει μη βιώσιμο, εξηγεί ο Βόλφ. Αντί να δώσει στην Ελλάδα το περιθώριο να ανασάνει, η Ευρώπη, με την επιμονή του Βερολίνου, συμφώνησε απλώς να δώσει στην Αθήνα περισσότερο χρόνο για την αποπληρωμή των δανείων της, καθυστερώντας στην ουσία την ημέρα της κρίσεως. Πεπεισμένο για αυτή την ανυποχώρητη προσέγγιση, το Βερολίνο αντιστάθηκε στην πίεση που άσκησε ο Macron για περαιτέρω ολοκλήρωση της ευρωζώνης, μια απόφαση που θα απαιτούσε από τη Γερμανία να δεχτεί να παράσχει το είδος αλληλεγγύης που αρνήθηκε στην Ελλάδα.
Αν και η στρατηγική έχει λειτουργήσει καλά για τη Γερμανία μέχρι στιγμής, οι μακροπρόθεσμες συνέπειες για τη συνοχή της ευρωζώνης είναι λιγότερο λαμπρές. Γιατί, ενώ η Ελλάδα μπορεί να χρησιμεύει ως «προειδοποίηση» για την υπόλοιπη ευρωζώνη, η κρίση της εμπέδωσε επίσης τη φήμη της Γερμανίας ως «ανυποχώρητης στρίγγλας» ως προς τα οικονομικά. Οι περισσότεροι Γερμανοί πολιτικοί αποδέχονται αυτή την κριτική, υποστηρίζοντας ότι διαφορετικά τα πράγματα θα ήταν χειρότερα. Ωστόσο, όπως έμαθε η Merkel κατά τη διάρκεια της προσφυγικής κρίσης, η αλληλεγγύη είναι αμφίδρομη», καταλήγει το Politico.
NYT: H Eλλάδα εξέρχεται από μια από τις πλέον καταστροφικές χρηματοπιστωτικές κρίσεις
«Η Ελλάδα τερματίζει και επίσημα την εξάρτησή της από τα προγράμματα διάσωσης, ανοίγοντας ένα δρόμο για μια νέα εποχή οικονομικής ανεξαρτησίας», γράφουν οι Τάιμς της Νέας Υόρκης. «H Eλλάδα εξέρχεται από μια από τις πλέον καταστροφικές χρηματοπιστωτικές κρίσεις που έπληξε την Ευρώπη. Η οικονομία επιστρέφει αργά στην ανάπτυξη και οι ευρωπαίοι ηγέτες κηρύσσουν το τέλος μιας κρίσης χρέους που παραλίγο να οδηγήσει στη διάλυση του ευρώ», γράφει η αμερικανική εφημερίδα και προσθέτει:
Ωστόσο, η διάσωση της Ελλάδας με σχεδόν μια δεκαετία με μεγάλες περικοπές δαπανών και αυξήσεις φόρων για την αποκατάσταση των οικονομικών της χώρας, άφησε πάνω από το ένα τρίτο του πληθυσμού στο όριο της φτώχειας, σύμφωνα με στοιχεία του ΟΟΣΑ. Τα εισοδήματα των νοικοκυριών μειώθηκαν περισσότερο από 30%, ενώ πάνω από το ένα πέμπτο των πολιτών δεν είναι σε θέση να πληρώσουν βασικά έξοδα όπως ενοίκιο, ηλεκτρικό και τραπεζικά δάνεια. Το ένα τρίτο των οικογενειών έχει τουλάχιστον ένα άνεργο μέλος. «Κάθε κοινωνία που απώλεσε το ένα τέταρτο της οικονομίας της θα έχει σοβαρά κοινωνικά προβλήματα», δήλωσε σε συνέντευξή του ο υπουργός Οικονομικών κ. Ευκλείδης Τσακαλώτος. «Ωστόσο, τα πράγματα βελτιώνονται και οι άνθρωποι μπορούν να δουν αυτή τη βελτίωση», συμπλήρωσε. Ακόμη και μετά τη διάσωση, η Ελλάδα πρέπει να συνεχίσει να σφίγγει τη ζώνη για χρόνια, ενώ οι πιστωτές παρακολουθούν τη δημοσιονομική πειθαρχία και την πρόοδο στις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις. Ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας έχει υποσχεθεί να διευκολύνει τους πολίτες που έχουν πληγεί περισσότερο με καλύτερη κοινωνική στήριξη και μισθούς, ενώ μίλησε για πιθανή μείωση των υψηλών επιχειρηματικών φόρων για να ενθαρρύνει τις προσλήψεις. Η ανεργία μειώθηκε στο 19,5% από 28%, αλλά παραμένει η υψηλότερη στην ευρωζώνη. Ο κ. Τσίπρας θέλει να οικοδομήσει μια ώθηση μετά την άνοδο της οικονομίας κατά 1,4% πέρυσι, αργή ανάκαμψη από μια συρρίκνωση που θυμίζει τη Μεγάλη Ύφεση στις ΗΠΑ. Η Ελλάδα έχει πλεόνασμα προϋπολογισμού, ενώ ο Τσίπρας στοχεύει να ξεκινήσει την πώληση ελληνικών ομολόγων εκ νέου στις αγορές εντός δύο ετών. Αυτή η προοπτική έχει δώσει την αίσθηση ότι η κρίση μπορεί τελικά να εξασθενεί. Ωστόσο, για τη συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων, η αγορά εργασίας της Ελλάδας παραμένει ένα τραχύ τοπίο. Για να καταστήσουν την οικονομία πιο ανταγωνιστική, οι πιστωτές της Ελλάδας έθεσαν όρους λιτότητας που περιλάμβαναν την αναστολή των συλλογικών διαπραγματεύσεων και την άμβλυνση των όρων για απολύσεις. Οι μισθοί στον δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα μειώθηκαν περισσότερο από 20%, ενώ ο μηνιαίος κατώτατος μισθός, από 751 ευρώ, μειώθηκε σε 586 το 2012, το δεύτερο χαμηλότερο στην ευρωζώνη. Σήμερα, οι περισσότερες θέσεις εργασίας είναι στον κατώτατο μισθό. Τουλάχιστον οι μισές περιλαμβάνουν συμβάσεις προσωρινής ή μερικής απασχόλησης.
CNBC: Iστορική ημέρα για την Ελλάδα
«Η Δευτέρα αποτελεί μια ιστορική ημέρα για την Ελλάδα, καθώς σχεδόν μετά από μια δεκαετία η εξωτερική βοήθεια για τη χώρα τερματίζεται», γράφει το αμερικανικό CNBC στην ιστοσελίδα του και προσθέτει: «Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ κατάφερε να ολοκληρώσει το τρίτο πρόγραμμα στήριξης, εφαρμόζοντας τα μέτρα που ζήτησαν οι πιστωτές, παρά τις αμφιβολίες για το αν το άπειρο κόμμα θα κατάφερνε να φέρει εις πέρας το βαρύ έργο».
«Είναι μια ιστορική ημέρα για την Ελλάδα και πιθανότατα θα χρησιμοποιηθεί από τον σημερινό κυβερνητικό συνασπισμό, για τις βουλευτικές εκλογές του 2019», δήλωσε στο CNBC ο Ρικάρντο Γκαρσία, επικεφαλής οικονομολόγος της ευρωζώνης στη UBS. «Πριν από τις γενικές εκλογές του επόμενου έτους, ο Τσίπρας θα θελήσει να πουλήσει αυτή τη στιγμή ως βασικό ορόσημο που κατάφερε να επιτύχει αυτός και το κόμμα του. (Το τέλος της διάσωσης) θα πρέπει επίσης να ενισχύσει την εμπιστοσύνη των επιχειρήσεων και των καταναλωτών στην Ελλάδα, καθώς και να προσελκύσει περισσότερες ξένες άμεσες επενδύσεις», υπογράμμισε ο Γκαρσία.
Ο Κονσταντίν Φρέιζερ, αναλυτής για την Ευρώπη στην εταιρεία TS Lombard τονίζει: «Τη Δευτέρα, ενδέχεται να υπάρξουν κάποιες θετικές κινήσεις στις αγορές ελληνικών ομολόγων, αντιδρώντας στην ευφορία της ημέρας». Ωστόσο, αναλυτές ανησυχούν ότι η κατάσταση στην Τουρκία μπορεί να επηρεάσει τα ελληνικά ομόλογα. «Τα ελληνικά ομόλογα αντιμετώπισαν μικρή επιρροή από τη γείτονα, αλλά ευτυχώς, οι ελληνικές τράπεζες είναι ελάχιστα εκτεθειμένες στην Τουρκία, ενώ και το διμερές εμπόριο είναι περιορισμένο. Θεωρητικά, δεν αναμένεται να επηρεαστεί η αγορά των ελληνικών ομολόγων», αναφέρει ο Κάρστεν Εσε, οικονομολόγος της Berenberg. «Η απειλή είναι περισσότερο πολιτική. Αν το μεγαλύτερο μέρος των 3,5 εκατ. Σύρων προσφύγων έλθουν στην Ελλάδα λόγω μιας πιθανής μαζικής κρίσης στην Τουρκία, θα αποτελούσε μεγάλο πολιτικό πρόβλημα για την Ελλάδα και θα μπορούσε να επηρεάσει τη θέση του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα», συμπλήρωσε ο Εσε.
Ο γαλλικός τύπος για την έξοδο από το μνημόνιο
Με εκτενή δημοσιεύματά τους προβάλλουν σήμερα τα γαλλικά μέσα ενημέρωσης την έξοδο της Ελλάδας από τα μνημόνια.
“Οκτώ χρόνια μετά τη διάσωσή της, η Ελλάδα απελευθερώνεται από την οικονομική της εποπτεία”, τιτλοφορείται το σχετικό άρθρο που δημοσιεύει σήμερα στον ιστότοπό της η γαλλική εφημερίδα “Le Figaro”.
“Το ευρωπαϊκό πρόγραμμα βοήθειας ολοκληρώνεται επισήμως σήμερα. Μια νίκη του Αλέξη Τσίπρα ο οποίος περπατάει ωστόσο πάνω σε τεντωμένο σκοινί”, επισημαίνει.
“Είναι η μεγάλη μέρα. Έπειτα από δέκα χρόνια οικονομικής κρίσης και οκτώ χρόνια εποπτείας που επιβλήθηκε από την Ευρωπαϊκή Ένωση και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ), με αντάλλαγμα τρία δάνεια συνολικού ύψους 386 δισεκατομμυρίων ευρώ, η Ελλάδα ξαναβρίσκει σήμερα την δημοσιονομική της κυριαρχία. Είναι το επίσημο τέλος των προγραμμάτων διάσωσης”, επισημαίνει η εφημερίδα.
“Αυτή η 20η Αυγούστου σηματοδοτεί το τέλος οκτώ ιδιαίτερα επώδυνων ετών για τον ελληνικό λαό και βαθειά αποσταθεροποιητικών για την ευρωζώνη”, συνεχίζει η γαλλική εφημερίδα επικαλούμενη τη δήλωση του Ευρωπαίου Επιτρόπου Οικονομικών Υποθέσεων Πιερ Μοσκοβισί.
“Η Ελλάδα γυρίζει σελίδα στα σχέδια βοήθειας, αλλά όχι ακόμη αυτή της λιτότητας”, τιτλοφορείται την ίδια ώρα το σχετικό τηλεγράφημα του AFP.
“Η Ελλάδα αναδύεται επισήμως σήμερα από το τρίτο από τα σχέδια βοήθειας, τα τόσο αυστηρά όσο και αντιλαϊκά, υπό τα οποία ζούσε από το 2010, χωρίς ωστόσο να έχει τελειώσει εντελώς με την λιτότητα και τις μεταρρυθμίσεις”, σημειώνει το Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων, το οποίο συνεχίζει στο ρεπορτάζ του επικαλούμενο την δήλωση νωρίς σήμερα το πρωί με την οποία ο επικεφαλής του Συμβουλίου των Διοικητών του ESM Μάριο Σεντένο εξέφραζε την ικανοποίησή του για το γεγονός ότι σήμερα “για πρώτη φορά από τις αρχές του 2010 η Ελλάδα στέκεται στα πόδια της”.
Ο Σεντένο, προσθέτει το AFP, θεωρεί το γεγονός αυτό ως αποτέλεσμα “της εξαιρετικής προσπάθειας του ελληνικού λαού, της καλής συνεργασίας με την σημερινή ελληνική κυβέρνηση και των προσπαθειών των ευρωπαίων εταίρων”.
“Η Ελλάδα βγαίνει επισήμως από την εποπτεία” τιτλοφορείται παράλληλα το άρθρο που δημοσιεύει στην ηλεκτρονική της έκδοση η γαλλική εφημερίδα Le Monde, η οποία σημειώνει ότι η Ελλάδα αναδύεται σήμερα από το τρίτο από τα σχέδια βοήθειας υπό τα οποία ζούσε από το 2010, χωρίς ωστόσο να έχει τελειώσει απολύτως με την λιτότητα.
“Εξόριστη για καιρό από την αγορά ομολόγων και υποβληθείσα για χρόνια σε λιτότητα, η Ελλάδα βγαίνει επισήμως σήμερα 20 Αυγούστου από το τρίτο -και τελευταίο- σχέδιο χρηματοπιστωτικής διάσωσης, ύψους 86 δισεκατομμυρίων ευρώ. Η χώρα έχει πλέον την ελπίδα ότι θα μπορεί εκ νέου να χρηματοδοτείται μακροπρόθεσμα από τις αγορές”, επισημαίνει στην αρχή του άρθρου της η γαλλική εφημερίδα.
“Με την κρίση, η Ελλάδα έχασε το ένα τέταρτο του πλούτου της, η ανεργία εκτινάχθηκε και οι μισθοί και οι συντάξεις μειώθηκαν κατά περίπου 40%. Το βάρος του χρέους αντιπροσωπεύει σήμερα το 180% του ΑΕΠ, το πιο βαρύ όλης της ευρωζώνης”, σημειώνει επίσης η Λε Μοντ στο σχετικό της άρθρο.
“Ωστόσο κάποιες ακτίνες ηλίου άρχισαν να περνούν τα σύννεφα: η οικονομική δραστηριότητα βρίσκεται σε φάση ανάκαμψης, με ετήσιο ρυθμό 2,3%, ο τουρισμός σε πλήρη ανάπτυξη και η ανεργία μειώνεται λίγο, στο 19,5%, αφού έφτασε στο υψηλότερο επίπεδό της, σχεδόν 28% του ενεργού πληθυσμού”, επισημαίνει.
“Ο σκεπτικισμός παραμένει ωστόσο”, καταλήγει η εφημερίδα, “συμπεριλαμβανομένου του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ)”, το οποίο προβλέπει βεβαίως μια ανάπτυξη 2% φέτος και 2,4% το 2019, αλλά επισημαίνει ότι υπάρχουν καθοδικοί κίνδυνοι.
“‘Δεν βλέπω το λόγο να πανηγυρίζουμε για την έξοδο από το μνημόνιο, επειδή είναι πιθανόν να πηγαίνουμε από την Χάρυβδη στην Σκύλλα’, προειδοποιεί ωστόσο στο τέλος του άρθρου της Monde ο Θάνος Βερέμης, ομότιμος καθηγητής ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, επισημαίνοντας την αδυναμία της αγοραστικής δύναμης των Ελλήνων, που υφίστανται ισχυρές φορολογικές πιέσεις.
πηγές: Le Figaro, AFP, Le Monde
