Tα δικά μας Χριστούγεννα

Σου γράφω Δευτέρα 24 Δεκέμβρη. Εσύ μακριά, εγώ σε μια πόλη μισή που τα Χριστούγεννα έρχονται φέτος από πολύ μακριά.
Σε κάθε γωνιά τούτης της πόλης ψάχνω να επιβεβαιώσω τον άρρητο λόγο: “τα Χριστούγεννα έχουν ένα χνουδάτο χάδι…”.
Βλέπω ανθρώπους από ανάγκη και από ικανοποίηση.
Μισά – μισά είναι τα φετινά Χριστούγεννα. Αλλού “χτυπούν την πόρτα, αλλού “μένουν απ’ έξω”.
Και όμως, όλοι θέλουν να ζήσουν, όλοι θέλουν να τα γευτούν.
Σαν ένα κυνήγι χαμένου θησαυρού με ένα χρυσό έπαθλο.
Και είναι αυτή η αγωνία, αυτή η προσμονή για το διαφορετικό, που κάνει τους ανθρώπους στους δρόμους με μια υπεροχή απέναντι σε όλες τις προηγούμενες μέρες.
Και αυτή η υπεροχή της προσμονής του διαφορετικού, που νοιώθουν οι άνθρωποι με κάνουν και μένα να βγώ στους δρόμους με ένα αίσθημα πληρότητος.
Ολα, τούτα τα Χριστούγεννα, είναι δρόμος.
Να πας, να δεις, να οσμιστείς…
Ετσι σου γράφω και έτσι θα γίνει..
Χρόνια πολλά.