» Οι εισαγγελικές παραγγελίες και οι ∆οµές Παιδικής Προστασίας.
Πριν από λίγες ηµέρες, στη Βουλή των Ελλήνων, κατά τη διάρκεια της ψήφισης του νοµοσχεδίου της « Ισότητας στον πολιτικό γάµο» διατυπώθηκαν ενδιαφέρουσες απόψεις από βουλευτές, όλων σχεδόν των κοµµάτων για τα δικαιώµατα των παιδιών των οµόφιλων ζευγαριών.
Απόψεις σεβαστές, µε τη σκέψη ότι ο νόµος προστατεύει τα συµφέροντα αυτών των παιδιών, ρυθµίζοντας υπαρκτά και εκκρεµή ζητήµατα οικογενειακού δικαίου.
Ωστόσο, η ισότητα όλων των παιδιών, ως προς τα δικαιώµατά τους, επιβάλλει το ενδιαφέρον της πολιτείας, να επεκταθεί και σε άλλες οµάδες παιδιών, τα δικαιώµατα των οποίων καταπατούνται κατάφορα. Πρωτίστως από το ίδιο το κράτος, που ξεχνά τις υποχρεώσεις του, µέσα από χαλαρούς ή ανύπαρκτους µηχανισµούς διοικητικής λειτουργίας.
ΜΕΡΙΚΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ
Γιατί, πώς γίνεται σε µια εποχή ψηφιοποιηµένης οργάνωσης του κράτους, παιδιά να εξαφανίζονται από το εκπαιδευτικό και προνοιακό σύστηµα και να µην τα αναζητά κανείς; Πρόσφατο ηχηρό παράδειγµα, τα παιδιά στην ορεινή Κορινθία, αλλά και πολλά άλλα παιδιά που ζουν απροστάτευτα στους δρόµους. Παιδιά που δεν περνούν τις µέρες του στο σχολείο και τις νύχτες στη ζεστασιά µιας οικογένειας. Παιδιά που ενηλικιώνονται πρόωρα και δεν κάνουν όνειρα για το µέλλον, γιατί βιώνουν συνθήκες εκµετάλλευσης, σωµατικής και ψυχολογικής βίας.
Αλήθεια θυµάται κανείς το εθνικό σχέδιο δράσης για τα δικαιώµατα του παιδιού και το αντίστοιχο σχέδιο δράσης για την προστασία των παιδιών από τη σεξουαλική κακοποίηση και εκµετάλλευση;
Πόσο διάστηµα µεσολαβεί από την ώρα που θα γίνει η καταγγελία, µέχρι την πιθανή αποµάκρυνση του παιδιού από το κακοποιητικό οικογενειακό περιβάλλον; Ποια δαιδαλώδη διαδροµή ακολουθούν τα απροστάτευτα παιδιά µέχρι να βρουν µια φωλιά να ξαποστάσουν; Πόσες οικογένειες στη χώρα µας ζουν κάτω από τα όρια της φτώχειας, αδυνατώντας να προσφέρουν προστασία στα µέλη τους; Γιατί δεν ενισχύεται έµπρακτα ο θεσµός της απευθείας αναδοχής; Γιατί δεν ενισχύεται η οικογένεια των παιδιών, πριν φτάσουµε στην «εύκολη λύση» της ιδρυµατικής φροντίδας;
ΤΑ ΥΠΟΣΤΕΛΕΧΩΜΕΝΑ Ι∆ΡΥΜΑΤΑ
Εισαγγελικές παραγγελίες, λόγω περιστατικών κακοποίησης και ισχυρής παραµέλησης στο οικογενειακό περιβάλλον ή ενδεχοµένως φαινόµενα παραβατικότητας απροστάτευτων ανηλίκων, οδηγούν παιδιά σε κλειστές δοµές παιδικής προστασίας, χωρίς να εξετάζονται οι συνθήκες λειτουργίας τους. Χωρίς να λαµβάνεται υπόψη ότι οι δοµές αυτές, είναι υποστελεχωµένες από το κατάλληλο επιστηµονικό προσωπικό. Χωρίς να λαµβάνονται υπόψη τα ψυχολογικά, συναισθηµατικά και ενδεχοµένως ψυχιατρικά προβλήµατα αυτών των παιδιών, που χρήζουν ειδικής µεταχείρισης.
Και µπορεί να ελαττώθηκε σηµαντικά ο αριθµός των παιδιών αποδεκτών ιδρυµατικής φροντίδας µε την προώθηση κυρίως του θεσµού της τεκνοθεσίας και πολύ λιγότερο του θεσµού της αναδοχής, τα τελευταία χρόνια, όµως τα ιδρύµατα εξακολουθούν να υπάρχουν. Φτάνει να σκεφτούµε ότι το ίδιο το Υπουργείο Κοινωνικής Συνοχής και Οικογένειας, κατέγραψε πριν από λίγους µήνες 1258 παιδιά σε δοµές παιδικής προστασίας. Χώρια, βέβαια, οι ξενώνες φιλοξενίας ασυνόδευτων ανηλίκων και οι κλειστές δοµές που «λιµνάζουν» ανάπηρα παιδιά.
ΟΙ ΑΝΑΓΚΑΙΕΣ ΛΥΣΕΙΣ
Και είναι όλες τούτες µερικές µόνες όψεις ενός χρονικού µιας αόρατης παιδικότητας, η οποία είναι ανάγκη να βγει στο φως, προκειµένου να δοθούν λύσεις που θα προστατεύουν τα δικαιώµατα όλων των παιδιών. Λύσεις που θα εξασφαλίζουν το αναφαίρετο δικαίωµα του κάθε παιδιού να ζει µε αξιοπρέπεια σε µια οικογένεια. Λύσεις που θα ενισχύουν στην πράξη, αν µη τι άλλο στο πλαίσιο µιας αναγκαίας δηµογραφικής πολιτικής, την πρώτη γραµµή του πυρός, τη βιολογική, θετή ή ανάδοχη οικογένεια του κάθε παιδιού.
*Η Μαρία Μαράκη είναι φιλόλογος
