Tα δυσανάλογα… (πιθανό σενάριο)

Βρισκόμαστε σ’ ένα χωριό, γύρω στα τέλη του Μαρτίου. Ενα πρωινό, ο χωρικός είπε να σπείρει ντομάτες. Πηγαίνει στην αποθήκη, ψάχνει για το κουτί που είχε φυλαγμένους τους σπόρους από πέρυσι και με τα δυο του χέρια ευλαβικά, το πιάνει.
Τρέχει και φέρνει αφράτη κοπριά, που είχε μαζέψει από τα ζώα πριν κάμποσο καιρό και με πολλή φροντίδα, βάζει τους σπόρους στο χώμα. Τους ποτίζει για αρκετό καιρό μέχρι να βγουν τα πρώτα φυλλαράκια. Εχει και την έγνοια, να είναι σε σωστή θερμοκρασία.
Οταν τελικά βγουν, μετά από αρκετές ημέρες, παίρνει αυτά τα μικρά φυντανάκια και τα τοποθετεί σε μικρά γλαστράκια ένα – ένα.
Περιμένει να μεγαλώσουν για κάμποσες μέρες ακόμη. Ωστόσο προετοιμάζει το χωράφι.
Το ζευγαρίζει να αφρατέψει, το ξεχορταριάζει από τα επίμονα αγριόχορτα, διαμορφώνει αυλάκια, μετρά αποστάσεις, βρίσκει στηρίγματα, σπάγγους και ό,τι άλλο χρειάζεται. Τακτοποιεί και τα λάστιχα του ποτίσματος.
Οταν τα φυντανάκια γίνουν περίπου 10 εκ., είναι έτοιμα για τον κήπο. Τα φυτεύει, λοιπόν, με πολλή φροντίδα. Τα ποτίζει, τα σκαλίζει, τα θειαφίζει για δύο και πλέον μήνες και το θαύμα κάποια στιγμή γίνεται.
Εκεί γύρω στα τέλη του Ιουνίου, αν όλα πάνε καλά, βλέπει ένα πρωινό ροδοκόκκινες ντοματούλες.
Με χαρά τις κόβει και τις πηγαίνει στη λαϊκή της γειτονιάς του να τις πουλήσει.
Στέκεται πίσω από τον πάγκο του από τα χαράματα και μας περιμένει να ψωνίσουμε.
Μία γυναίκα που ξέρει να διαλέγει το καλό προϊόν, πλησιάζει, βάζει σε μια τσάντα ένα κιλό ντομάτες, τον πληρώνει και φεύγει ευχαριστημένη.
Τώρα ο χωρικός μας θέλοντας να ξεδιψάσει, αλλά και να βάλει κάτι στο στόμα του, που ήταν από τα χαράματα στο πόδι, παίρνει αυτά τα πρώτα χρήματα και πηγαίνει στο παρακάτω περίπτερο. Κοιτάζει καλά – καλά να δει τι θα αγοράσει, αλλά τίποτα. Δεν του φτάνουν τα χρήματα για να πάρει ούτε ένα παγωτό.
Με ευγένεια ο περιπτεράς του λέει: «Αν δίνατε λίγα ακόμα, θα αγοράζατε αυτό το ωραίο γλειφιτζούρι»! δείχνοντάς του το.
Το ένα κιλό ντομάτες που θα φτιάξουμε με αυτές 4 σαλάτες, δεν φτάνει, την τιμή ενός παγωτού που αποτελείται από ένα καφέ πράγμα που δεν είναι σοκολάτα, που έχει μέσα χρώμα, συντηρητικά και μπόλια Ε που μας φέρνουν αλλεργίες, χοληστερίνη, στομαχικές διαταραχές κ.ά. Που αν τύχει και μας πέσει κάτω, δε λειώνει ποτέ από τα συντηρητικά που περιέχει.
Είναι αθάνατο!
Αραγε πώς εκτιμώνται τα προϊόντα;
Πώς διαμορφώνονται οι αξίες;
Τελικά, πολύ δυσανάλογα τα πράγματα!
*ιδιωτ. υπάλληλος και συγγραφέας