Ένα σκίτσο από τον Αρκά αρκεί πολλές φορές για να περιγράψει γεγονότα και καταστάσεις για τα οποία θα γράφαμε εκατοντάδες λέξεις. Έτσι και χθες, ο δημοφιλής σκιτσογράφος με ένα “αιχμηρό” σκίτσο αποτυπώνει την ελληνική πραγματικότητα γύρω από τον κορωνοϊό.
Σχόλιο έγκριτης και αντικειμενικής δημοσιογράφου που ζει στο Παρίσι:
«Φαντάζομαι πως μεταξύ των ηλιθίων συμπεριλαμβάνονται κι αυτοί που αποφασίζουν ηλίθια μέτρα, όπως είναι π.χ. η αύξηση του επιτρεπόμενου αριθμού επιβατών στα πλοία την ώρα που καταγράφεται έξαρση της πανδημίας».
Προσθέτω μόνο τούτο: με έμμεσο αλλά σαφή τρόπο (αφού δεν απορρίπτει το χαρακτηρισμό) ο σκιτσογράφος παραδέχεται πως τα μέτρα είναι «φασιστικά».
Κάτι μου θυμίζουν οι ισοπεδωτικές αντιλήψεις…
Τα μέτρα, μάλλον ο τρόπος σύστασης εφαρμογής τους, μπορεί να φαίνεται “φασιστικός”, έννοια αφηρημένη και εντελώς υποκειμενική ανάλογα με την ιδεολογία του καθ’ ενός αλλά από την άλλη ΔΕΝ υπάρχει κατά την γνώμη μου η ίδια αντίληψη των γεγονότων από όλη την κοινότητα. Όταν βλέπουμε μεγάλη μερίδα του κόσμου να συμπεριφέρεται απερίσκεπτα, ίσως υπό την άρνηση ύπαρξης του κορωνοϊού, τότε και τα μέτρα θα πρεπει έχουν την ανάλογη “σκληρότητα” ώστε ο υπόλοιπος κόσμος να αισθάνεται μια υποτυπώδη ασφάλεια. Γιατί πρέπει να λέμε τα μέτρα “φασιστικά” και να μην πούμε τους άλλους “αναρχικούς”. Γιατί να μην μπορούμε να συμπαρασταθούμε αν όχι στα μέτρα της κυβέρνησης, τουλάχιστον στους συμπολίτες μας που μπορεί να βλέπουν τα γεγονότα με διαφορετική αντίληψη; Οι συνομοσιολόγοι να ξέρετε υπάρχουν και στις δύο κατηγορίες. Αλλά γιατί όμως πρέπει να έχουν δίκιο πάντα οι αντιρρησίες; ΔΕΝ το καταλαβαίνω. Όλοι στον ίδιο τόπο ζουμε, τον ίδιο αέρα μοιραζόμαστε.