Ι. ΕΛΑΧΙΣΤΑ πράγματα γνωρίζουν οι νέοι -όχι μόνο της Ελλάδας αλλά και της Ε.Ε.- γύρω από τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο (1914-1918), τον “Μεγάλο Πόλεμο”. Οι περισσότεροι αγνοούμε τι γιορτάστηκε αυτές τις μέρες στην Ευρώπη, με επίκεντρο το Παρίσι (11-11-2018), όπου βρέθηκαν οι ηγέτες πολλών κρατών -και ο ημέτερος κ. Τσίπρας.
Ο Α’ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ Πόλεμος υπήρξε ένας από τους αγριότερους πολέμους όλων των εποχών στην Ιστορία του ανθρώπου. Αυτός, με τις αλλεπάλληλες συνθήκες που ακολούθησαν με τη λήξη του, καθόρισε τα σύνορα της σημερινής Ευρώπης. Η Ευρώπη υπήρξε το κύριο πεδίο των σφοδρών συγκρούσεων ανάμεσα στις δυνάμεις και τους συμμάχους της Entente (=Εγκάρδια Συνεννόηση – Γαλλία, Αγγλία κ.λπ.) και των λεγόμενων Κεντρικών δυνάμεων (Γερμανία, Αυστροουγγαρία κ.λπ.)
ΑΠΟ τις 11 Νοεμβρίου 2018 (ημερομηνία συμπλήρωσης των 100 χρόνων από το τέλος του Πολέμου, με την armistice=ανακωχή), γίνονται πολλές εκδηλώσεις σε όλη την Ε.Ε., ως υπενθύμιση του ότι, κάποτε η θεωρούμενη σήμερα “πολιτισμένη” ήπειρος, έλυνε τις διαφορές της με εκατόμβες εκατομμυρίων θυμάτων, τις οποίες δυστυχώς επανάλαβε, περίπου 30 χρόνια αργότερα, με ένα “δεύτερο – ρεβανσιστικό – γύρο”, εξίσου ανθρωποκτόνο, τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
ΣΕ ΜΙΑ ενωμένη Ευρώπη, ο οικοδεσπότης των εορτών της εκατονταετηρίδας Γάλλος πρόεδρος κ. Εμμανουέλ Μακρόν, σοφά και συνετά φερόμενος, δεν μίλησε για “νίκη” αλλά μόνο για “ειρήνη”: προφανώς για να δηλώσει την αιτούμενη ενότητα των ευρωπαϊκών λαών, όχι τη διαιώνιση της μνησικακίας του ενός λαού απέναντι στον άλλο.
…ΑΛΛΑ για ποια “ειρήνη” μιλάμε, όταν υπάρχουν ανά τον κόσμο -και στη γειτονιά μας- αμείωτοι “μικροί πόλεμοι”; Για τους οποίους βέβαια καμιά αναφορά δεν γίνεται, ούτε καν πώς θα τους σταματήσουν, ώστε να μην έχουμε κι άλλους νεκρούς, κι άλλους πρόσφυγες: από Συρία, Παλαιστίνη, Υεμένη, Αφγανιστάν, Σομαλία κ.λπ. Αλλά αυτές οι χώρες, βλέπετε, δεν… αφορούν την Ευρώπη, ούτε τον δυτικό κόσμο, ούτε τη δυτική “ειρήνη”!
