Τα εκκλησάκια κραυγάζουν στον Κοιλιάρη…

Πριν ακόμα καταλαγιάσει ο κουρνιαχτός από τις πρόσφατες δηλώσεις του Περιφερειάρχη Κρήτης κ. Αρναουτάκη για την κατάσταση που επικρατεί στον Βόρειο Οδικό Άξονα της Κρήτης και την διαρκή αντιπαράθεση για τις ευθύνες, ο ίδιος ο Β.Ο.Α.Κ. αποκαλύπτει τα μυστικά του και στέλνει το δικό του μήνυμα προς κάθε κατεύθυνση, για την τραγική  κατάσταση  που επικρατεί.
Kαθώς το καλοκαίρι αποχωρεί σιγά-σιγά από το προσκήνιο και χιλιάδες αυτοκίνητα συνεχίζουν να κινούνται ακόμη καθημερινά, ξεκίνησαν οι εργασίες αποψίλωσης της ζούγκλας – στην κυριολεξία – στο ύψος του ποταμού Κοιλιάρη. Σ’ ένα σημείο όπου η Λωρίδα Εκτάκτου Ανάγκης μπορεί να γίνει αντιληπτή μόνο με φαντασία και η στροφή από μόνη της είναι προβληματική.  Και βέβαια οι εργασίες πραγματοποιήθηκαν, κάτω από την πίεση δεκάδων σελίδων αγανάκτησης που γράφτηκαν και  από το βάρος της κατακραυγής– τόσο στον έντυπο όσο και στον ηλεκτρονικό τύπο αλλά και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης – από δημοσιογράφους, αρθρογράφους και απλούς πολίτες που κινούνται καθημερινά σ’ αυτό τον δρόμο. Γιατί απλά, τα αυτονόητα σ’ αυτή τη χώρα δεν είναι τελικά καθόλου αυτονόητα. Και τι τραγική ειρωνεία πραγματικά… το πρώτο πράγμα που αποκαλύφθηκε μόλις απομακρύνθηκε η βλάστηση, ήταν τα διάσπαρτα εκκλησάκια στην άκρη του δρόμου. Οι ζωντανοί μάρτυρες  για το  αίμα  που έχει χυθεί τα τελευταία χρόνια σ’ εκείνο το σημείο, τόσο λόγω της επικινδυνότητας και της έλλειψης συντήρησης όσο και λόγω της επιθετικής συμπεριφοράς των οδηγών. Στέκουν εκεί, ανάμεσα στη  βλάστηση και στα πεσμένα βράχια, για να θυμίζουν στους λογής – λογής «υπεύθυνους» και κατόπιν εορτής σωτήρες, την αξία της ανθρώπινης ζωής. Το δώρο Θεού που δεν έχουν κανένα δικαίωμα, είτε από πρόθεση είτε από αμέλεια, να το ευτελίζουν.
Και θα το επαναλάβω για άλλη μια φορά… από την μια κοπτόμαστε ως κοινωνία για το ξεκλήρισμα και την γενοκτονία των Ελλήνων στους εθνικούς δρόμους αλλά και στους δρόμους της Κρήτης και από την άλλη συμμετέχουμε σε τούτο το διαρκές έγκλημα, αποποιούμενοι κάθε ευθύνη.
Φευ…