«Τα Ελγίνεια Μάρμαρα ανήκουν στην Ελλάδα»

Μία επίσκεψη στα Χανιά και στην Αθήνα, στο Μουσείο της Ακρόπολης και στον Παρθενώνα, ήταν αρκετή για να κάνει τον Howard Jacobson, γνωστό συγγραφέα και δημοσιογράφο του Independent, να ταχθεί υπέρ της επιστροφής των Ελγινείων Μαρμάρων στην Ελλάδα.

Η «λάμψη της ειλικρίνειας και της πρόκλησης στο βλέμμα των Ελλήνων» ήταν οι λόγοι που έκαναν τον Βρετανό Howard Jacobson να επισκεφθεί την Κρήτη και την Ελλάδα. Ως γνήσιος Βρετανός, πίστευε, όπως αναφέρει στο άρθρο του για την Ελλάδα, ότι «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα και ότι δεν θα υπήρχαν τα Μουσεία, εάν δεν υπήρχε η λεηλασία», συνεπώς τα Μάρμαρα ανήκαν στους Βρετανούς, αφού οι Έλληνες τα έχασαν. Η ιδέα να επισκεφθεί την Ελλάδα και να έρθει σε επαφή με τον “Ζορμπά”, τους ντόπιους και τον πολιτισμό μιας τόσο πολυσυζητημένης χώρας φάνταζε ακατόρθωτο και δεν ήταν κάτι που τον συγκινούσε ιδιαίτερα.

Ένας δημοσιογράφος και συγγραφέας γνωστός για τις κωμικές νουβέλες του και την ενασχόλησή του με τα διλήμματα των Βρετανών Εβραίων είχε, όπως αναφέρει και ο ίδιος σε σχετικό άρθρο για το ταξίδι του στην Ελλάδα και στην Κρήτη, συγκεκριμένες απόψεις που δεν άλλαζαν εύκολα και πίστευε ότι «η ίδια η ζωή είναι διακοπές». Χωρίς να είναι λάτρης των εξορμήσεων και έχοντας πολλούς φίλους που όχι μόνο ταξίδευαν συχνά, αλλά επισκέπτονταν ανά τακτά διαστήματα την Ελλάδα, ο Howard Jacobson έβρισκε μονίμως δικαιολογίες και ανέβαλε το ταξίδι του λέγοντας ότι «χρειαζόταν να πάρω το κλειδί για το εξοχικό σπίτι από τον Σταυρό, τον οποίο φυσικά δε θα έβρισκα ποτέ».

Οι φίλοι του συνέχιζαν να επιμένουν και να τον παροτρύνουν να επισκεφθεί την Ελλάδα και τα νησιά, παρά τις αντιρρήσεις του και την αγάπη του για το Μάντσεστερ, σκεπτόμενος την επαφή που είχε στο παρελθόν με κάποιος Έλληνες μαθητές, αποφάσισε να τολμήσει αυτό που για χρόνια απέφευγε.
«Μετά από 10 ημέρες στην Αθήνα και στην Κρήτη (η πρώτη μου επίσκεψη και στα δύο), επέστρεψα νιώθοντας ταραχή, κάποιες από τις απόψεις μου είχαν κλονισθεί. Ο Θεός ξέρει τι θα είχε συμβεί σε μένα αν είχα μείνει έναν χρόνο. Λοιπόν, ξέρω τι θα μου είχε συμβεί: Θα είχα μάθει τη γλώσσα (κάτι που δεν προσπαθώ να κάνω γενικά), θα έτρωγα αρνί μαγειρεμένο στο γιαούρτι και θα κατέληγα να χορεύω συρτάκι σε μια παραλία στην αγκαλιά του Άντονι Κουίν», κάπως έτσι περιγράφει στο άρθρο του την εμπειρία του από την Ελλάδα. Γενικότερα, ο Howard Jacobson, μέσα από το κείμενό του αναφέρει ότι η γνώμη του για την Ελλάδα άλλαξε άρδην και ξαφνικά άρχισε να αναθεωρεί όλα όσα πίστευε.

«Η ελληνική επιρροή ήταν εν μέρει αυτό που έκανε το Σίδνεϊ μια ζωντανή πόλη, όταν πήγα για πρώτη φορά εκεί το 1960. Για έναν πολιτισμό που ήταν ήδη ισχυρός, οι Έλληνες έφεραν τη λάμψη της ειλικρίνειας και της πρόκλησης. Μερικοί από τους πιο λαμπερούς μαθητές μου ήταν Έλληνες. Άνδρες ή γυναίκες, θα μπορούσαν να σας εκνευρίσουν με την ένταση της περιέργειάς τους και να σας αποσπάσουν την προσοχή με την απαλότητα του βλέμματός τους», ανέφερε χαρακτηριστικά προσθέτοντας ότι η εμπειρία του από τους Έλληνες μαθητές του έδειξε ότι αυτοί οι άνθρωποι χαρακτηρίζονται από σεβασμό και ταπεινότητα. Ξαφνικά, λοιπόν, γίνεται υπέρμαχος της Ελλάδας και της επιστροφής των Μαρμάρων πίσω στους ιδιοκτήτες τους και όπως τονίζει χαρακτηριστικά: «Όχι μόνο θα σας επιστρέψω τα Ελγίνεια Μάρμαρα, αλλά είμαι τόσο απελπισμένος που μέχρι και τον Ναό του Αγίου Παύλου στο Λονδίνο είμαι ικανός να γκρεμίσω».

Ολοκληρώνοντας το άρθρο του και τις σκέψεις του σχετικά με τα ταξίδια, παρακινεί το κοινό να μην διστάσει να επισκεφθεί τα όμορφα Χανιά, με τους ζεστούς ανθρώπους, τα όμορφα εστιατόρια, τη Συναγωγή που τόσο τον εντυπωσίασε, τον ήλιο και τη θάλασσα. «Το ταξίδι. Αναγνώστη, χαλαρώνει το μυαλό» καταλήγει.

*Αποσπάσματα από το άρθρο του συγγραφέα και δημοσιογράφου Howard Jacobson, που δημοσιεύθηκε στο www.independent.co.uk στις 30 Μαΐου 2014.