Τα εμβόλια πληρώνουν το τίμημα της επιτυχίας τους…

Λόγω του επαγγέλματός μου και του χώρου που εργάζομαι, έρχομαι καθημερινά αντιμέτωπος με ερωτήσεις αμφισβήτησης σχετικά με τη χρησιμότητα και την αποτελεσματικότητα των εμβολίων έναντι του ιού SARS CoV 2, υπευθύνου για την πανδημία COVID 19 που μαστιγώνει ανελέητα όλο τον πλανήτη.

Οφείλω να ομολογήσω ότι ακούραστα και με απλά λόγια προσπαθώ να απαντήσω και να αντικρούσω με επιστημονικά τεκμηριωμένο τρόπο σχετικά με τη χρησιμότητα των εμβολίων τούτων αλλά και όλων αυτών που διαθέτουμε στη φαρέτρα μας για την αντιμετώπιση νοσημάτων που διαφορετικά θα θέριζαν αδιάκριτα όλους μας και ειδικά τον παιδικό πληθυσμό. Αλλά στο τέλος κάθε μέρας αναρωτιέμαι και προβληματίζομαι γιατί να συμβαίνει αυτό. Γιατί να αμφιβάλουμε για την αποτελεσματικότητα και την ασφάλεια των εμβολίων. Σίγουρα οι περισσότεροι από εμάς δεν θα γνωρίζουν για την επιδημία της φυματίωσης, της Μεγάλης Λευκής Πανώλης όπως τότε είχε χαρακτηριστεί (The Great White Plague) που είχε αποδεκατίσει τον πληθυσμό της Ευρώπης και της Βόρειας Αμερικής τον 17ο αιώνα αποτελώντας την πρώτη αιτία θανάτου. Σήμερα ευτυχώς, τουλάχιστον για τους ειδικούς πληθυσμούς, έχουμε στη διάθεσή μας το εμβόλιο έναντι του μυκοβακτηριδίου της φυματίωσης. Πιο πρόσφατα οι προγενέστεροί μας έζησαν την Ισπανική γρίπη του 1918 που προκλήθηκε από τον ιό Η1Ν1 και εξόντωσε πάνω από 20 εκατομμύρια ανθρώπους παγκοσμίως. Σήμερα εφαρμόζεται επιτυχώς ο εποχιακός εμβολιασμός έναντι του ιού της γρίπης προστατεύοντας όλες τις ομάδες υψηλού κινδύνου αποτρέποντας παγκοσμίως επιδημίες και πανδημίες γρίπης. Και για να πλησιάσω στην πιο πρόσφατη εποχή δεν θα μπορούσα να μην αναφερθώ στην πολιομυελίτιδα η οποία λόγω της χαλαρής παράλυσης που προκαλεί καθήλωσε χιλιάδες παιδιά σε αναπηρικά αμαξίδια. Σήμερα στο Δυτικό κόσμο αλλά και στις αναπτυσσόμενες χώρες με την εφαρμογή του καθολικού εμβολιασμού σε λίγο καιρό θα μπορούμε ίσως να μιλάμε για την εξάλειψη της νόσου. Και τα προαναφερθέντα είναι μόνο μερικά παραδείγματα.
Αδιαμφισβήτητα κανένα φάρμακο δεν είναι άμοιρο ευθυνών, όμως έχουμε ποτέ αναρωτηθεί ποιες είναι οι παρενέργειες της φυσικής πορείας αυτών των νοσημάτων; Tα νούμερα είναι μη συγκρίσιμα. Oι παρενέργειες των εμβολίων είναι ασύγκριτα λιγότερες και συνήθως ήπιες και αυτοπεριοριζόμενες. Άρα λοιπόν σε τι συμπέρασμα μας οδηγεί η ιστορία της Ιατρικής; Μάλλον τελικά τα εμβόλια πληρώνουν το τίμημα της επιτυχίας τους όπως μας έλεγε με νόημα κατά τη διάρκεια της εκπαίδευσής μας
η καθηγήτρια Παιδιατρικής Λοιμωξιολογίας κυρία Μ. Θεοδωρίδου. Γιατί άραγε; Γιατί με την ασπίδα προστασίας που μας χαρίζουν και με τον μεγάλο περιορισμό των νοσημάτων από τα οποία μας προστατεύουν μας κάνουν να ξεχνάμε την αποτελεσματικότητα τους. Νομίζω λοιπόν ότι μάλλον θα πρέπει όλοι μας να συλλογιστούμε και να συμφωνήσουμε με την Αμερικανίδα ερευνήτρια M. Maglione η οποία χαρακτηριστικά αναφέρει ότι «τα εμβόλια παραμένουν ένα από τα πιο ισχυρά “όπλα” στη διαφύλαξη της δημόσιας υγείας. Οπωσδήποτε, μερικά συνδέονται με ορισμένες ανεπιθύμητες ενέργειες που πρέπει να αναγνωρίζονται. Αλλά αυτές είναι πάρα πολύ σπάνιες».

*Ο Εμμανουήλ Μ. Καραβιτάκης είναι παιδίατρος, διδάκτωρ Ιατρικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών, Επιμελητής Ά ΕΣΥ Γενικό Νοσοκομείο Χανίων