Αυξάνουν οι περιπτώσεις ενδοοικογενειακής βίας, όπως διαπιστώνουμε καθημερινά. Το φαινόμενο είναι πολύπλοκο, πολυπαραγοντικό, κυρίως όμως οφείλεται στην ψυχοπαθολογία των γονέων, σαν άτομα καταρχήν και φυσικά και σαν ζευγάρι.
Το ερώτημά μας, από την πλευρά των ειδικών ψυχικής υγείας των παιδιών, είναι πώς παρ΄όλα αυτά θα περισώσουμε ό,τι μπορέσουμε από την εικόνα του Καλού Γονέα που τόσο χρειάζονται τα παιδιά για να μεγαλώσουν. Πώς θα μπορέσει το τραυματισμένο παιδί να αντέξει ψυχικά χωρίς να απασφαλίσει ζωτικές ψυχικές λειτουργίες και πως θα μπορέσει με τον καιρό να επουλώσει τα τραύματά του, να τα ξεπεράσει. Περασμένα ξεχασμένα λέει η λαική σοφία. Πρέπει λοιπόν η λήθη να βοηθήσει.
Το ψυχολογικό έργο των ειδικών ψυχικής υγείας είναι σημαντικό σαν μοίρασμα του βιώματος, σαν κατανόηση των αιτιών και των συναισθημάτων και σαν υποστήριξη του παιδιού μέσω της ακρόασης, έτσι ώστε να μπορέσει το παιδί χωρίς φόβο να νοηματοδοτήσει αυτό που έζησε και να το τακτοποιήσει στον ψυχικό του χώρο, να το “κρύψει” κάπου για να πάψει να πονάει.
Εδώ λοιπόν η δημοσιοποίηση των τραυματικών γεγονότων μας ενοχλεί θανάσιμα! Οι εικόνες της βίας των γονέων που κυκλοφορούν στην εφημερίδα, στην τηλεόραση, στα βίντεο που δείχνουν και ξαναδείχνουν τα θύματα και τις πληγές τους. Οι εικόνες αυτές που σκοτώνουν χίλιες λέξεις, αυτές με τις οποίες θα καταλαβαίναμε και θα συγχωρούσαμε, αυτές με τις οποίες θα παίζαμε και θα χαιρόμασταν, επιτέλους, χωρίς ντροπή για την καταγωγή μας, ελεύθεροι να υπάρξουμε.
Γι’ αυτό αυτά τα ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα των παιδιών πρέπει να τυγχάνουν της απόλυτης προστασίας του απορρήτου εκ μέρους των μέσων μαζικής ενημέρωσης ακόμα κι όταν οι ίδιοι οι γονείς επιδιώκουν τη δημοσιοποίησή τους προς ίδιον όφελος.
*Επιμελήτρια Α΄ Παιδοψυχιατρικής στο Κέντρο Ψυχικής Υγείας Χανίων.
