Δεν είναι εύκολο να απαρνηθείς τα εύκολα.
Δεν είναι όμως αδύνατον αν προσπαθήσεις κι αν το θέλεις πραγματικά.
Μου έλεγε η μάνα μου όταν ήμουν έφηβη: «Στα δύσκολα να είσαι παλικάρι. Οχι σαν μερικές -μερικές που τους έρχονται όλα βολικά και καμώνονται τις σπουδαίες».
Στην πορεία της ζωής μου το επεξεργάστηκα και το αφομοίωσα.
Είπε και ο μεγάλος μας ποιητής “Τόλμη θέλει η ελευθερία”.
Από τα εύκολα τα δεδομένα και τα βολικά είσαι εξαρτημένος. Ακόμα κι αν είναι δυσάρεστα έως επώδυνα.
Για να απεξαρτοποιηθείς λοιπόν πρέπει να τολμήσεις.
Αρκεί να πεις με σθένος, θα το αλλάξω. Ειδικά αν πρέπει να αλλάξεις τον εαυτό σου.
Αν το βρίσκεις βολικό να είσαι όπως είσαι, δύσκολα το αλλάζεις.
Αν για παράδειγμα, είσαι ένα αδύναμο πλάσμα, σε βολεύει γιατί συγκινείς τους πιο δυνατούς με ευαισθησίες και σε στηρίζουν. Αρα βολεύεσαι.
Αν είσαι μίζερος, γκρινιάρης και θυματοποιείς τον εαυτό σου, μετατρέπεσαι σε ενεργειακή ρουφήχτρα.
Ρουφάς την ενέργεια όσων είναι γύρω σου μέχρις εξαντλήσεως. Εσύ βολεύεσαι και ξεβολεύονται άλλοι.
Αν κάποιος κάνει το λάθος και σου δώσει τα πάντα απ’ την αρχή, το θεωρείς δεδομένο ότι θα σου τα δίνει για πάντα. Κι αν ο άλλος το αλλάξει αυτό και κόψει τις πολλές παροχές, εσύ θα νιώσεις ότι σου τραβάνε το χαλί κάτω απ’ τα πόδια.
Αν στη ζωή σου προτιμάς να κάνεις εύκολα πράγματα γιατί δεν τολμάς και δεν θέλεις να κουράζεσαι, θα ζεις με τα ελάχιστα.
Θα ‘χει ο σκύλος την πείνα του, θα ‘χει και το χουζούρι του. Ετσι ένα πράγμα.
Αλλά η ζωή είναι όλο ανατροπές. Φέρνει έτσι τις καταστάσεις που αποδίδεται δικαιοσύνη και αποδεικνύονται πράγματα.
Να την προλαβαίνεις τη ζωή, πριν προλάβει εκείνη και σου δείξει το σκληρό μεν αλλά δίκαιο πρόσωπό της.