Αν υπολογίσεις τα φαράγγια των Χανίων από το µικρότερο ως το µεγαλύτερο, αυτά ξεπερνούν τα εξήντα µε προνοµιακό χώρο, όπου συναντούµε τα µεγαλύτερα και πλέον αξιόλογα, να είναι τα Σφακιά.
Στο βιβλίο που είχα γράψει πριν 16 χρόνια για τον ∆ήµο Σφακίων µε τίτλο ‘‘Τα Σφακιά των φαραγγιών και των σπηλαίων’’ αναφέροµαι σε δώδεκα µεγάλα και δεκαπέντε µικρά. Τα µεγάλα θα αναφέρω ονοµαστικά µιας και για την ανακάλυψη, έρευνα και ανάδειξη στα περισσότερα είναι ο Ορειβατικός Χανίων από το 1930 όπως και πρωτοπόρος στα Λευκά Όρη αλλά και στις µεγάλες παράλιες, τις άγνωστες σχεδόν τα παλιά τα χρόνια.
ΣΑΜΑΡΙΑ: Πρώτη οργανωµένη διάβαση 27-29/6/1931 από Λάκκους.
Πρώτη µεταπολεµική ∆εκαπενταύγουστο 1952 από Λάκκους (Πρώτη δική µου)
ΙΜΒΡΟΥ: Πρώτη 16-8-1931
ΤΡΥΠΗΤΗΣ: Πρώτη 15-16 Αυγούστου 1935
Πρώτη µεταπολεµική 28 Ιουνίου 1970 αυθηµερόν
∆ΩΜΑΤΑ – ΚΛΑ∆ΟΥ: Πρώτη οργανωµένη διάβαση αυθηµερόν 29-8-1970 µε πεζοπορία από Ξυλόσκαλο, 13 ωρών. Πρώτη συµµέτοχη γυναίκας. Το πλέον δύσκολο και επικίνδυνο.
ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ: Πρώτη 23-4-1932. Ασφέντου και Ελυγιά και Αράδαινα και αναφέρω κάποια εκτός Σφακίων όπως φαράγγι Καντάνου.
24-9-1933: Θερίσου
13-11-1930 Αγίας Ειρήνης Σελίνου 1970
Ακόµη τρία παράπλευρα από αυτό της Σαµαριάς το πώς το µεγάλο του Καλόκαµπου και τα µικρά Πεταχτένι και Σιδερόπουλο.
Επίσης το αξιόλογο του ∆ιχτάµου στα Κεραµιά – Στύλο µε πρώτη ανάδειξη από τον Oρειβατικό.
