Κύριε ∆ιευθυντά,
Με αφορµή τις αγροτικές κινητοποιήσεις και γενικότερα τις αντιδράσεις του αγροτικού και κτηνοτροφικού κόσµου, σχετικά µε τα τεκταινόµενα της καλλιεργητικής περιόδου που πέρασε αλλά και αυτών που έρχονται, αλλά και τις πολιτικές αποφάσεις που αφορούν τον πρωτογενή τοµέα, επιστρέψτε µου να παραθέσω την ταπεινή µου γνώµη και ως παραγωγός ελαιόλαδου, αλλά και ως γεωπόνος επιχειρηµατίας.
Πρώτα από όλα θα ήθελα να θέσω ένα ερώτηµα προς τους άρχοντες, οι οποίοι αποφασίζουν από τα χαµηλότερα µέχρι τα υψηλότερα κλιµάκια της σηµερινής µας Ευρωπαϊκής Ένωσης. Πώς γίνεται, άραγε, ο εκάστοτε παραγωγός να πρέπει να συµµορφωθεί µε τους εκάστοτε περιβαλλοντικούς ευρωπαϊκούς νόµους, οι οποίοι αφορούν τον περιορισµό χρήσης φυτοφαρµάκων, και είναι σωστοί αυτοί και δεν διαφωνεί κανείς θεωρώ µε αυτούς, για την προστασία και του περιβάλλοντος και γενικότερα της ισορροπίας της φύσης, αλλά και του καταναλωτή µε την ολοένα και µεγαλύτερη µείωση υπολειµµάτων φυτοφαρµάκων στα γεωργικά προϊόντα που παράγονται και διακινούνται στην Ευρώπη µας, αλλά από την άλλη εισάγονται αντίστοιχα γεωργικά προϊόντα από τρίτες χώρες, οι οποίες δεν υπόκεινται σε αυτούς τους περιβαλλοντικούς περιορισµούς και χρησιµοποιούνται µάλιστα φυτοφάρµακα εκεί που στην Ευρώπη είναι απαγορευµένα εδώ και πολλά χρόνια, για να µη µιλήσω για δεκαετίες! Σε µία φιλελεύθερη κατά τα λεγόµενα τους αγορά και µε τους νόµους που τη διέπουν, αυτό και µόνο αποτελεί καθαρό αθέµιτο ανταγωνισµό!
Να µου πείτε, µα γίνονται έλεγχοι στα σύνορα, τελωνειακοί, στην κάθε εισαγωγή προϊόντων µε σκοπό τη µη έλευση προϊόντων µε υπολείµµατα απαγορευµένων ή µε υπολείµµατα πέρα από τα νόµιµα όρια των εγκεκριµένων φυτοφαρµάκων στην Ευρώπη µας. Γίνονται; είναι το ερώτηµα και πώς και πόσοι; Ή µήπως πάλι στον βωµό του εµπορικού κέρδους κάποιων µεγαλεµπόρων και τυχαία µάλιστα, µόλις ανέβουν οι τιµές, ειδικά των ντόπιων κηπευτικών και δη των θερµοκηπιακών, παρατηρούνται αθρόες εισαγωγές, και όχι µόνο οι έλεγχοι είναι ελλιπείς, αλλά βαφτίζονται και συχνά γεωργικά προϊόντα παραχθέντα εκτός ευρωπαϊκής ένωσης ως ευρωπαϊκά!
Πέρα του θέµατος των υπολειµµάτων φυτοφαρµάκων, ένας άλλος µεγάλος τοµέας αθέµιτου ανταγωνισµού, είναι και το γεγονός, ότι το χρηµατοοικονοµικό κόστος παραγωγής των γεωργικών µας προϊόντων, το οποίο αφορά τα εργατικά, τη φορολογία, το κόστος πρώτων υλών και ούτω καθ’ εξής, στην Ευρωπαϊκή Ένωση είναι τελείως διαφορετικό από το κόστος παραγωγής στις τρίτες χώρες, το οποίο είναι πολύ χαµηλότερο! Να µιλήσουµε και εδώ για αθέµιτο ανταγωνισµό;
Αν, λοιπόν, σύµφωνα µε τα ανωτέρω η Ευρωπαϊκή µας Ένωση θέλει να αποκαταστήσει ισορροπίες, αν θέλει, τονίζω, να επιβάλει αυστηρότερους και αδέκαστους ελέγχους στα σύνορα της, µε εντελεχείς και ενδελεχείς ελέγχους για υπολείµµατα εγκεκριµένων σε αυτήν, ή ακόµα και όχι, γεωργικών φαρµάκων, αλλά και τα όρια αυτών, όπως και να θεσπίσει ειδική φορολογία στις εισαγωγές γεωργικών προϊόντων από τρίτες χώρες; Θέλει όµως; …αν θέλει… µπορεί…
Και για παράδειγµα και πιο συγκεκριµένα στον τοµέα του ελαιόλαδου που για µας εδώ στην πατρίδα µας αποτελεί έναν από τους πυλώνες του γεωργικού εισοδήµατος σε πολλές νότιες περιοχές, πρόσφατα έγινε και µεγάλος ντόρος µε την εύρεση υπολειµµάτων σε συγκριµένες περιοχές των Χανίων, από ένα γεωργικό φάρµακο που έχει καταργηθεί εδώ και χρόνια. Να συµφωνήσουµε ότι είναι απαράδεκτη η παράνοµη εισαγωγή και χρήση του, και µάλιστα µε άλλο όνοµα στην ετικέτα του και µε άλλη δραστική ουσία µέσα του; …Να συµφωνήσουµε! Αλλά ποιος παρήγαγε αυτό το προϊόν, αναρωτήθηκε κανείς, και από ποια χώρα εκτός ευρωπαϊκής ένωσης εισήχθη; Και αυτό άραγε το προϊόν που αναστάτωσε πριν µερικούς µήνες την τοπική κοινωνία των Χανίων χρησιµοποιείται ή δεν χρησιµοποιείται και νόµιµα µάλιστα, και πόσα άλλα κατηργηµένα εδώ φάρµακα, εκεί, από όποια τρίτη χώρα εισήχθη, συντελώντας πάλι όπως αναφέραµε πριν στον αθέµιτο ανταγωνισµό… τι κάνει νιάου νιάου στα κεραµίδα για κάποιον ανατολικό µας ιστορικό γείτονα και φιλικό και καλά γείτονα για κάποιους λυκόφιλους δηλαδή, να παραθέσω µία λαϊκή έκφραση…
Και εδώ πάλι οι ειδικοί του κράτους φορείς θα µπορούσαν µε επισταµένους ελέγχους στα σύνορα να περιορίσουν αν όχι να εκµηδενίσουν αυτήν την απαράδεκτη κατάσταση εισαγωγής παράνοµων φυτοφαρµάκων, αλλά θα µπορούσαν επίσης, από το να εισέλθουν σε ένα κυνήγι µαγισσών ψάχνοντας στις αποθήκες των γεωργικών καταστηµάτων κάποιων ανήθικων συναδέλφων, για τα συγκεκριµένα φυτοφάρµακα, αντί για αυτό, να παίρνουν δείγµατα κατευθείαν από την πηγή! ∆ηλαδή από τα ελαιοτριβεία µε επιτόπιους και ξαφνικούς ελέγχους να λαµβάνουν δείγµατα καρπού από την παραγωγή των εκάστοτε παραγωγών, εκεί από τα σακιά που είναι στοιβαγµένα ανά παραγωγό στις αυλές των ελαιουργείων κατά την ελαιοκοµική περίοδο, και έτσι κάνοντας τις ανάλογες αναλύσεις να γνωρίζουν ποιος και τι χρησιµοποίησε και να αποδώσουν και τις ανάλογες κυρώσεις… Έτσι να δείτε αν θα χρησιµοποιούσε ο παραγωγός ξανά ή θα πίεζε τον κάθε γεωπόνο για να του βρει και να του παράσχει τα όποια παράνοµα φυτοφάρµακα!
Και επιτρέψτε µου επί της ευκαιρίας να συνδυάσω τώρα και ένα άλλο µεγάλο θέµα που καταδεικνύει και το µπάχαλο και το δήθεν επιτελικό µας κράτος, το οποίο αφορά τις γεωργικές επιδοτήσεις και δη στον ελαιοκοµικό τοµέα.
Ξαφνικά µέσα στον Νοέµβρη και ∆εκέµβρη του περασµένου έτους και µέσα στο πετσόκοµµα των επιδοτήσεων, διαδόθηκε στις τάξεις των ελαιοπαραγωγών το µέτρο των λεγόµενων οικολογικών σχηµάτων για να ενταχθούν και να µη χάσουν άλλα χρήµατα από τις επιδοτήσεις τους…τις έτσι και αλλιώς χρόνο µε τον χρόνο σταδιακά µειωµένες… σαν την ιστορία µε τον βάτραχο που τον βράζουµε αργά και σταδιακά µέχρι να αποδηµήσει εις Κύριον δίχως να το πάρει και πολύ χαµπάρι… Εκεί να δείτε τι έγινε πάλι… το απόλυτο µπάχαλο και µια σύγχυση για το τι και πώς έπρεπε να κάνει ο κάθε παραγωγός για να περισώσει ό,τι µπορεί να περισώσει από τη µειωµένη επιδότηση του! Βρήκαν δηλαδή καταχείµωνο οι αρµόδιοι, τη στιγµή, να παρακινήσουν τους παραγωγούς να αγοράσουν παγίδες για τον ∆άκο, για να τον καταπολεµήσουν το καλοκαίρι δηλαδή, για να επισυνάψουν εντός συγκεκριµένης προθεσµίας χειµερινής, τα ανάλογα τιµολόγια µήπως και πάρουν κάποια επιδότηση και χωρίς να ξέρει κανείς πόση θα είναι αυτή! Για να µην αναφερθώ στο ποια και τι είδους παγίδα και πόσες θα έπρεπε να αποδείξει ότι αγόρασε ο κάθε παραγωγός ανάλογα τα στρέµµατα που δηλώνει γιατί εκεί να δείτε αν έγινε το έλα να δεις! Έλεος… Και ο παραλογισµός εδώ έγκειται στο γεγονός ότι ενώ κανείς δεν θα αρνηθεί ότι τα µέτρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης σχετικά µε τα λεγόµενα οικολογικά σχήµατα, και την επιδότηση αυτών είναι προς τη σωστή κατεύθυνση και σε ό,τι αφορά στο µέτρο της µαζικής παγίδευσης του δάκου, αλλά και στα θερινά κλαδέµατα – καθαρίσµατα των ελαιόδεντρων και στη χρήση και προστασία των αναβαθµίδων αλλά και στον τρόπο χρήσης νερού, όπως και στον θρυµµατισµό και όχι καύση των υπολειµµάτων του κλαδέµατος των δένδρων, έρχεται αυτό το ασχολίαστο ελληνικό κράτος και για άλλη µια φορά τα εφαρµόζει, και τελευταία στιγµή και χωρίς ενηµέρωση και µε το γνωστό σύνθηµα, άρπα κόλλα και πάµε και όπου βγει… κλαυσίγελος για άλλη µια φορά!
Και επειδή κάθε κριτική για να είναι γόνιµη πρέπει να συνοδεύεται και από την αντιπρόταση της, θα µπορούσαν οι φωστήρες εκεί στο Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης, ο Θεός να το κάνει τέτοιο, να χρησιµοποιήσουν αυτό το µέτρο της µαζικής παγίδευσης και των χρηµάτων για τα φερόµενα οικολογικά σχήµατα που τους αναλογούν και σε συνδυασµό µε τα χρήµατα που συλλέγει το κράτος από παρακράτηση ελαιόλαδου λόγω δακοκτονίας σε κάθε περίοδο συγκοµιδής, να κάνει ένα πολύ απλό πράγµα. Να επιλέξει ελληνικές εταιρείες, δόξα τω Θεώ, έχουµε ακόµη τέτοιες και να αγοράσει από αυτές παγίδες για τον ∆άκο και να οργανώσει και να αναρτήσει τις παγίδες αυτές τον µήνα Μάιο, την περίοδο δηλαδή έναρξης της λεγόµενης δακοκτονίας, σε όλα τα ελαιόδεντρα της πατρίδας µας, ειδικά των νότιων περιοχών! Και αν χρειαστεί να κάνει και συµπληρωµατική ανάρτηση τον µήνα Αύγουστου όπου κρίνουν οι αρµόδιες υπηρεσίες ότι ο πληθυσµός του ∆άκου είναι γόνιµος και αυξηµένος ή στις ανάλογες και σε αυτές τις περιοχές που χρόνια αποτελούν εστία αναπαραγωγής και εξάπλωσης του συγκεκριµένου εντόµου!
Με αυτόν τον τρόπο και οι παραγωγοί θα ήταν ικανοποιηµένοι γιατί θα έβλεπαν, ιδίοις όµασσι, τις παγίδες στα δένδρα τους και δεν θα υπήρχε η χρόνια αµφισβήτηση πότε και πού, και αν έγινε, και πώς έγινε συγχρονισµένα η δακοκτονία µε το παλιό καθεστώς των δολωµατικών ψεκασµών,.Αλλά και αποτέλεσµα σίγουρα καλύτερο θα υπήρχε στην ολική και συγχρονισµένη αντιµετώπιση του δάκου και θα προστατευόταν το περιβάλλον πολύ καλύτερα από τη µη χρήση δολωµατικών ψεκασµών µε φυτοφάρµακα και θα στηριζόταν επιπλέον οικονοµικά ελληνικές εταιρείες παραγωγής παγίδων και µε αύξηση του προσωπικού τους και της έρευνας τους στον τοµέα αυτόν και θεωρώ οι αρµόδιοι της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν θα είχαν καµµιά αντίρρηση επ’ αυτού, από το να δίνουµε τα χρήµατα σε πολυεθνικές για την αγορά των φυτοφαρµάκων των δολωµατικών ψεκασµών! Για να µην αναφερθώ ότι θα καταπολεµούταν έτσι και το φαινόµενο κλοπής φαρµάκων για τον δολωµατικό ψεκασµό ή οποιαδήποτε άλλη παρενέργεια είχε όλη αυτή η ιστορία µέσω του ελληνικού δαιµόνιου… και δεν αναλύω άλλο εδώ…
Αλλά είπαµε τι είχες Γιάννη, τι είχα πάντα… από κάτι καρεκλοκένταυρους των υπουργείων… Ψάχνοντας τώρα πάλι στα υπουργεία, καθαιρώντας και αναιρώντας πρόσωπα και καταστάσεις για να δουν τι θα κάνουν και πώς…
Τέλος, επιτρέψτε µου να τοποθετηθώ και στο θέµα της τιµής του ελαιόλαδου, το οποίο θεωρώ ότι και αυτό είναι φλέγον. Σίγουρα τα 8 και τα 9 και ίσως 10 ευρώ και παραπάνω στον παραγωγό για κάθε κιλό ελαιόλαδου όχι µόνο αποτελεί υψηλή τιµή αλλά και εξωπραγµατική, πόσο µάλλον ότι επιβαρύνει και τον καταναλωτή πολύ, ειδικά σε χαλεπούς οικονοµικούς καιρούς και τον οδηγεί να στραφεί σε άλλα λάδια, χηµικώς επεξεργασµένα, όπως είναι όλα τα σπορέλαια. Φθηνότερα µεν αλλά και όχι ωφέλιµα για την υγεία του δε… πόσο µάλλον οδηγεί ένα παραπάνω στη µεγέθυνση του φαινόµενου της νοθείας…
Κανείς όµως, για να προσπαθήσουµε να δούµε τα πράγµατα όσο πιο σφαιρικά είναι και από όλες τις όψεις τους, δεν µιλούσε και δεν έκανε βέβαια τίποτα όταν υπήρχαν χρονιές που η τιµή του ελαιόλαδου για τον παραγωγό ήταν και 80 λεπτά και 1 ευρώ και 1,5 µε 2.5 ακόµα και 3 ευρώ, όταν το κόστος παραγωγής ειδικά εδώ στην πατρίδα µας, έχει εκτιναχθεί, πιστέψτε µε, στα τουλάχιστον 5 ευρώ το κιλό. Ούτε βέβαια ρώτησε κανείς πώς τα έβγαζαν τότε πέρα οι παραγωγοί, πώς καλλιεργούσαν και τι καλλιεργούσαν ή αν έκαναν όπως και κάνουν και άλλες δουλειές για να συµπληρώσουν τα εισοδήµατα τους. Η πρόταση στη συγκεκριµένη περίπτωση και δεν γνωρίζω πώς και αν µπορεί να εφαρµοστεί, µιας και το ελαιόλαδο πλέον αποτελεί παγκόσµιο προϊόν και άρα αυτοµάτως υπόκειται στον νόµο της αγοράς και της ζήτησης παγκόσµια, σε πολύ µεγάλο βαθµό και µιας και δεν υπάρχει προϊόν λόγω της µειωµένης παραγωγής στα υπόλοιπα µεσογειακά κέντρα παραγωγής του, είναι να θεσπιστεί µία τιµή στην πατρίδα µας που θα ήταν συµφέρουσα για όλους γύρω στα 6 ευρώ το κιλό στον παραγωγό. Τουλάχιστον για τη διακίνηση του προϊόντος στην εγχώρια αγορά και κατανάλωση του. Μια τιµή που θα ήταν και µια µέση λύση για τον παραγωγό να συνεχίσει µε κίνητρο να καλλιεργεί, αλλά και για τον καταναλωτή να µπορεί να το αγοράζει. Μην ξεχνάτε ότι η ευηµερία των ελαιοκαλλιεργητών επηρεάζει σε µεγάλο βαθµό όχι µόνο την ευηµερία της ελληνικής οικονοµίας, αλλά και γενικότερα όλης της αγοράς των περιοχών που αφορά.
Εν κατακλείδι είθε η συνείδηση και το κοινό αµοιβαίο καλό να αποτελεί την προµετωπίδα όλων µας στις αποφάσεις µας και όχι το ατοµικό και κυκλωµατικό, να το πω έτσι, συµφέρον… Ο µεν πρώτος δρόµος οδηγεί στην αρµονική σε βάθος χρόνου εξέλιξη, ο δε δεύτερος δρόµος οδηγεί στην παρακµή…
Με εκτίµηση,
∆ηµήτρης Σταθάκης
Γεωπόνος Α.Π.Θ
