Είναι μεγάλη η Τιμή που μου επιφύλαξε o Θεός να συγκαταλέγομαι μεταξύ εκείνων που έδωσαν το βροντερό “ΠΑΡΩΝ” στο κάλεσμα της Πατρίδος το 1974 στην Κύπρο και πολέμησαν για την Τιμή και την Ελευθερία της. Είναι επίσης μεγάλο το βάρος του χρέους και της ευθύνης μου σαν Πρόεδρος του «Παγκρήτιου Συνδέσμου Πολεμιστών Κύπρου 1974» να παραδώσω την σκυτάλη της αλήθειας στα χέρια των Ελλήνων που, χωρίς να φταίνε, την αγνοούν. Αυτό το χρέος μου θα επιτελέσω και σήμερα. Το ξημέρωμα της 20ης Ιουλίου 1974, Σάββατο ήταν και τότε όπως και σήμερα, που η Εκκλησία μας εόρταζε την μνήμη του Προφήτου Ηλιού, ξέσπασε στην Κύπρο το μεγάλο κακό. Ο πόλεμος. Ένας καλά προσχεδιασμένος πόλεμος, που είχε στόχο την ολοκληρωτική κατάληψη της Κύπρου από τους Τούρκους. Ένας πόλεμος που άφησε νεκρούς, τραυματίες, ανάπηρους, ακρωτηριασμένους, βασανισμένους, βιασμένες γυναίκες κάθε ηλικίας (από 10 – 80 ετών), αιχμάλωτους που μεταφέρθηκαν στην Τουρκία και υπέφεραν τα πάνδεινα στα κολαστήρια των στρατιωτικών φυλακών, μέχρι να απελευθερωθούν με τις ανταλλαγές αιχμαλώτων και να γυρίσουν στα σπίτια τους γεμάτοι εφιάλτες που στοιχειώνουν ακόμα την ζωή τους. Όμως άλλοι 1619 Έλληνες αφέθηκαν να σαπίζουν ακόμα, μετά από 45 ολόκληρα χρόνια, αιχμάλωτοι και έρμαια στα νύχια και τις σατανικές επινοήσεις των Τούρκων, φυλακισμένοι χωρίς αιτία και χωρίς ελπίδα πιά ελευθερίας και επιστροφής. Ένας πόλεμος που άφησε χιλιάδες ξεριζωμένους από τα σπίτια τους και ακόμα ένα κομμάτι Ελληνικής γής σκλαβωμένο. Ακόμα μία χαμένη Πατρίδα. Ένας πόλεμος που πλημμύρισε με πόνο, απόγνωση και απελπισία ολόκληρο τον Ελληνισμό απανταχού της γής. Ένας πόλεμος, που αυτοί που τον σχεδίασαν και τον εκτέλεσαν, μένουν ατιμώρητοι μέχρι σήμερα. Οι Ενοχοι γι’ αυτόν τον πόλεμο, σε Ελλάδα και Κύπρο, φρόντισαν πολύ καλά την ατιμωρησία τους. Πρώτα απ’ όλα τον υποβάθμισαν στις συνειδήσεις των Ελλήνων σε απλά γεγονότα. Σαν να ήταν κάποια γεγονότα που συνέβησαν σε μια πλατεία, σ’ ένα δρόμο, σ’ ένα συλλαλητήριο ή σ’ ένα πανηγύρι. Αγνόησαν τους ΑΙΧΜΑΛΩΤΟΥΣ ΠΟΛΕΜΟΥ και τους βάφτισαν ΑΓΝΟΟΥΜΕΝΟΥΣ, λες και χάθηκαν στη θάλασσα ή στη ζούγκλα. Πώς είναι αγνοούμενοι αφού γνωρίζουμε πολύ καλά ότι τους πήραν οι Τούρκοι και τους κρατούν ΠΑΡΑΝΟΜΩΣ φυλακισμένους στην Τουρκία; Επομένως είναι ΑΓΝΟΗΜΕΝΟΙ από την Ελληνική και Κυπριακή Πολιτεία και όχι αγνοούμενοι. Επί 45 χρόνια οι ΕΝΟΧΟΙ μιλάνε για τα γεγονότα του 1974, γιατί τρέμουν ακόμα και να ψιθυρίσουν ότι το 1974 στη Κύπρο έγινε πόλεμος, οπότε πώς να πούν ότι είναι αιχμάλωτοι πολέμου; Και μαζί με τους αιχμαλώτους, αγνόησαν προκλητικά και τους πολεμιστές και υπερασπιστές της Κύπρου. Εκείνους, που αψηφώντας τον θάνατο, στάθηκαν στις επάλξεις τους και πολεμώντας με αυτοθυσία και αυταπάρνηση για Του Χριστού την Πίστη την Αγία και της Πατρίδος την Ελευθερία, κατάφεραν να κρατήσουν το 63 % της Κύπρου ελεύθερο. Δυστυχώς και αυτό προσπαθούν έκτοτε με παντοίους τρόπους να το εκτουρκίσουν. Οι ηρωικές μάχες που έγιναν σε όλα τα μέτωπα καταχωνιάστηκαν, αντί να περιλαμβάνονται στα Σχολικά βιβλία και να διδάσκονται στους νέους. Σε στρατιωτικές σχολές της Αμερικής, της Αγγλίας και άλλων Ευρωπαϊκών κρατών, μέχρι και του Πακιστάν διδάσκονται οι επικές μάχες του πολέμου της Κύπρου, για να μάθουν οι αυριανοί αξιωματικοί τους πώς γίνεται τόσο λίγοι Έλληνες και με τόσο πενιχρό οπλισμό, να καθηλώνουν και να εκμηδενίζουν τόσο πολλαπλάσιους και πάνοπλους Τούρκους, οι οποίοι διέθεταν συντριπτική υπεροχή στην ξηρά και ολοκληρωτική υπεροχή στον αέρα και στη θάλασσα. Στην Ελλάδα και στην Κύπρο βέβαια ούτε κουβέντα να γίνεται γι’ αυτά, για να μην έχουν παραδείγματα προς μίμηση τα νέα Ελληνόπουλα. Να μη μάθουν δηλαδή τι έκανε ο Συνταγματάρχης Παύλος Κουρούπης, ο οποίος με το 251 Τάγμα Πεζικού που διοικούσε ήταν ο πρώτος που αντιμετώπισε και καθήλωσε τους βαρβάρους εισβολείς με τα λιανοντούφεκα που διέθετε και χωρίς βοήθεια βαρέων όπλων. Οι ηρωικοί πολεμιστές του 251 Τ.Π. έμειναν αμετακίνητοι στις θέσεις τους και άλλοι έπεσαν στο βωμό της Τιμής, ενώ άλλοι αιχμαλωτίσθηκαν αφού πρώτα έριξαν και την τελευταία σφαίρα που είχε η θαλάμη του όπλου τους. Να μη μάθουν τι έκανε ο Πλωτάρχης Ελευθέριος Χανδρινός, ο οποίος ως Κυβερνήτης του Αρματαγωγού ”ΛΕΣΒΟΣ”, αποβίβασε στις 19 Ιουλίου στην Λεμεσό την αποστολή της ΕΛΔΥΚ, παρέλαβε την αποστολή των απολυομένων της ΕΛΔΥΚ και επέστρεφε. Το ξημέρωμα της 20ης Ιουλίου και η είδηση του πολέμου τον βρήκαν να πλέει κοντά στην Ρόδο. Άλλαξε ρότα, επέστρεψε στην Κύπρο, και αποβίβασε τους 450 παλαιούς και έμπειρους Στρατιώτες, που είχε παραλάβει την προηγουμένη. Πλέοντας ανοιχτά της Πάφου, ενημερώνεται ότι οι Τ/Κ έχουν καταλάβει την οχυρωματική θέση Μούταλος στην Πάφο και έχουν ταμπουρωθεί, περιμένοντας να ενισχυθούν από τις εκ Τουρκίας δυνάμεις για πλήρη κατάληψη της περιοχής. Χωρίς κανένα δισταγμό ο Χανδρινός βομβαρδίζει την θέση ΜΟΥΤΑΛΟΣ και την ισοπεδώνει, αποδεκατίζοντας τους υπερασπιστές της, οι οποίοι ενημέρωσαν αμέσως τις δυνάμεις εισβολής, ότι δέχονται επίθεση από αρμάδα 11 Ελληνικών πλοίων !!! Οι Τούρκοι στέλνουν στην περιοχή εναντίον της υποτιθεμένης αρμάδας, 3 αντιτορπιλικά και 28 αεροπλάνα, τα οποία, απόντος του Α/Γ ΛΕΣΒΟΣ, επεδώθησαν σε μια τουρκο – τουρκική αεροναυμαχία, διότι τα αεροπλάνα εξέλαβαν τα πλοία ως Ελληνικά και τους επετέθησαν ενώ και τα πλοία ανταπέδωσαν τα πυρά. Αποτέλεσμα: 3 πλοία κατεστραμμένα (το Κοτζάτεπε βυθίστηκε), 11 αεροπλάνα κατερρίφθησαν και 600 τούρκοι νεκροί. Ο Λευτέρης Χανδρινός βέβαια είχε ήδη βάλει πλώρη (χωρίς πυρομαχικά πλέον) για τον Πειραιά, ακολουθώντας νότια πορεία (κάτω από την Κρήτη), ώστε ν’ αποφύγει κακά συναπαντήματα με εχθρούς και …φίλους. Να μη μάθουν τι έκανε ο Κώστας Δρόσος, έφεδρος Λοχίας (ΤΘ), ο οποίος με ένα καταληφθέν τούρκικο άρμα Μ-47 και πλήρωμα 4 παλικάρια (τον έφεδρο Λοχία Ανδρέα Κριθάρη, και τους Στρατιώτες Νίκο Τούντα, Ανδρέα Αποστόλου και Ανδρέα Κουδουνά), δίνουν άνιση μάχη στη Σκυλλούρα, αντιμετωπίζοντας ολόκληρη επιλαρχία αρμάτων (50 τάνκς), της οποίας καταστρέφουν 5 άρματα και την καθηλώνουν επί ώρες μαζί με το πολυάριθμο πεζικό που την ακολουθούσε, δίνοντας την ευκαιρία στους αμάχους της περιοχής να απομακρυνθούν και να σωθούν. Να μη μάθουν τι έκανε ο συντοπίτης μας Καταδρομέας Μανώλης Μπικάκης, ο οποίος με ένα αντιαρματικό τύπου «μπαζούκας» στα χέρια, καταστρέφει (4) τουρκικά άρματα που έκαναν επίθεση στη Σχολή Γρηγορίου, έξω από την Λευκωσία, και πανικοβάλλει τους υπόλοιπους εχθρούς. Να μη μάθουν ότι ο Λοχαγός Μηχανικού Σωτήριος Σταυριανάκος με τους λιγοστούς αλλά ψυχωμένους Στρατιώτες του και με το πιστόλι στο χέρι κυνηγούσαν και κατατρόπωναν πολλαπλάσιους Τούρκους στο Στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ, λίγες ώρες πριν εισβάλουν τα τούρκικα τάνκς, που τα πυροβολούσε μέχρι την τελευταία του ανάσα. Να μη μάθουν ότι ο Ανθυπασπιστής Τεθωρακισμένων Αθανάσιος Φωτόπουλος με λιγοστά άρματα μάχης (τάνκς του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου) κράτησε τις λυσσαλέες επιθέσεις των τούρκων στο Αεροδρόμιο της Λευκωσίας μέχρι τις 23 Ιουλίου (την επομένη της εκεχειρίας) όταν και έπεσε ηρωικά, κρατώντας ακόμα στο χέρι του τη σκανδάλη του πολυβόλου του, αποδεκατίζοντας τους εχθρούς. Να μη μάθουν για τούς ηρωικούς Πολεμιστές της ΕΛΔΥΚ.και τις άνισες μάχες που έδωσαν πρίν,αλλά και μετά, τον τιτάνιο αγώνα ολίγων ανδρών από την δύναμή της, για να υπερασπιστούν το Στρατόπεδό τους το τριήμερο 14-15-16 Αυγούστου 1974, προσφέροντας στον βωμό της ελευθερίας της Κύπρου 86 νεκρούς και 35 τραυματίες. Να μη μάθουν για τον ηρωικό Κυβερνήτη της τορπιλακάτου 3 του Π.Ν. Υποπλοίαρχο Ελευθέριο Τσομάκη, με τους (8) ηρωικούς νεκρούς, πλήρωμα της Τ/Α 3 στην Κερύνεια, που ήταν οι πρώτοι μας (δολοφονημένοι) νεκροί. Να μη μάθουν για τους ηρωικούς Αεροπόρους πλήρωμα του Noratlas,τον Επισμηναγό Βασίλειο Παναγόπουλο, τον Επισμηναγό Στέργιο Συμεωνίδη, τον Αρχισμηνία Γεώργιο Δάβαρη και τον Επισμηνία Ηλία Ανθιμο, που έχασαν τήν ζωή τους με τους 29 Καταδρομείς (σώθηκε ένας). Να μη μάθουν τα κατορθώματα του Διοικητού μου στην 173 ΜΑΠ, του συντοπίτη μας Συνταγματάρχη Εμμανουήλ Χατζηδάκη, του Συνταγματάρχη Γεωργίου Μπούτου, του Συνταγματάρχη Ανδρέα Μουζάκη, του Συνταγματάρχη Στυλιανού Καλμπουρτζή, του Αντισυνταγματάρχη Γεωργίου Κατσάνη, του Αντισυνταγματάρχη Κωνσταντίνου Τσιάκα, του Ταγματάρχη Αναστασίου Χατζηαυγουστίδη, του Ταγματάρχη Νικολάου Κατούντα, των Λοχαγών Βασιλείου Σταμπουλή, Σωτηρίου Τσιώνου, Δημητρίου Τσουκνίδα και Γεωργίου Παπαλαμπρίδη, των Ανθυπολοχαγών Σωτηρίου Χατζηπροκοπίου και Αλεξάνδρου Ζάρρα, του Έφεδρου Ανθυπολοχαγού Σταύρου Μπιτσάκη, των Ανθυπασπιστών Ευαγγέλου Κατσάνου, Κωνσταντίνου Κόκα, Κωνσταντίνου Κούρλιου, Γεωργίου Μπινάκη, Χρήστου Σκαμπαρδώνη, Κωνσταντίνου Κέντρα, Βασιλείου Παπαλάμπρου, Νικολάου Γιαννακόπουλου και Σωτηρίου Σταύρου, που μαζί με δεκάδες Στρατιώτες έπεσαν ηρωικά δίπλα μας ή αιχμαλωτίσθηκαν και κέρδισαν έτσι την αιώνια δόξα και Τιμή στο Πάνθεον των Ηρώων του Έθνους. Όλοι αυτοί και πολλοί άλλοι Συμπολεμιστές μας εξ Ελλάδος και εκ Κύπρου, που δεν είναι δυνατόν να αναφερθούν ονομαστικά, αποτελούν φωτεινά παραδείγματα φλογερής Πίστεως, Ηρωισμού και Αυτοθυσίας από αγάπη για την Πατρίδα μας, την χιλιοδοξασμένη και αθάνατη Ελλάδα μας. Κι’ όμως, όλοι αυτοί οι οδοδείκτες ζωής μαζί με τα κατορθώματά τους, καταδικάστηκαν από τους Ενόχους της Εθνικής τραγωδίας του 1974 σε αφάνεια, όπως και όλη η πραγματική ιστορία για τον πόλεμο και το μακελειό που έγινε στην Κύπρο το 1974. Αυτό το διαρκές έγκλημα των διαχρονικώς κυβερνώντων Ελλάδος και Κύπρου, συνεπικουρούμενων από όλα τα κόμματα και των δύο Κοινοβουλίων, συντελείται 45 χρόνια ΑΤΙΜΩΡΗΤΟ. Στρίμωξαν τις ευθύνες και τις ενοχές τους σ’ έναν φάκελο, τον περίφημο ΦΑΚΕΛΟ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ, τον σφράγισαν ερμητικά και τον καταχώνιασαν στα άδυτα των αδύτων, απαγορεύοντας στους πάντες ακόμα και να τον πλησιάσουν. Κυρίες και Κύριοι Το φως του ήλιου δεν μπορούν να το σβήσουν τα μαύρα σύννεφα ούτε κι’ όταν προσωρινά το επισκιάζουν. Έτσι και το φως της αλήθειας για τα αίτια και τους υπαίτιους του πολέμου το 1974 στην Κύπρο, αλλά και για τους ήρωες μαχητές – υπερασπιστές της, μόνο προσωρινά επισκιάζεται από τη μαύρη προπαγάνδα των ενόχων. Θά ‘ρθει η στιγμή που Ο Άγιος Θεός θα την κάνει να λάμψει και άλλους θα τους ευεργετήσει και άλλους θα τους κατακάψει. Εμείς θα παραμείνουμε ακλόνητοι στην Πίστη μας και στα Ιδανικά της Ελλάδος, γιατί γι’ αυτά πολεμήσαμε και γι’ αυτά θα αγωνιζόμαστε μέχρι το τέλος της ζωής μας. ΔΕΝ ΞΕΧΑΣΑΜΕ ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΑ ΞΕΧΑΣΟΥΜΕ ΑΘΑΝΑΤΟΙ ΟΙ ΗΡΩΕΣ ΤΟΥ 1974 ΖΗΤΩ ΤΟ ΕΘΝΟΣ ΖΗΤΩ Η ΕΛΛΑΔΑ ΜΑΣ ΖΗΤΩ Η ΚΥΠΡΟΣ ΜΑΣ *Πρόεδρος Παγκρητίου Συνδέσμου Πολεμιστών Κύπρου 1974
Σημ.: Επετειακή ομιλία για τον πόλεμο της Κύπρου το 1974 που εκφωνήθηκε στη Λέσχη Αξιωματικών Φρουράς Χανίων
