Κύριε ∆ιευθυντά,
Με µεγάλη µας χαρά και συγκίνηση συµµετέχουµε και εµείς ως Παγκρήτιος Σύνδεσµος Πολεµιστών της Κύπρου το 1974, αποτίοντες φόρο τιµής στους νεκρούς Συµπολεµιστές µας, στους δήθεν αγνοούµενους που για µας είναι αιχµάλωτοι πολέµου και στους αναπήρους συναδέλφους µας, που η πατρίδα για πολύ καιρό τους είχε (µας είχε) ξεχασµένους.
Καλό είναι να θυµόµαστε και να µην ξεχνάµε κοµβικά ιστορικά γεγονότα της πατρίδας όπως αυτά του 1974, γιατί αλίµονο µας, αν αυτά γίνονται απλώς για να γίνονται σαν ένα είδος µνηµοσύνων.
Η ιστορία είναι το παρελθόν, το παρόν και ιδιαιτέρως το µέλλον µας. Για αυτό πρέπει σε τέτοιες εκδηλώσεις να ακούγεται η ιστορική αλήθεια, γιατί πολύ φοβόµαστε, ότι εδώ και 50 χρόνια, αυτή η αλήθεια κρύβεται ή τεχνηέντως αποσιωπάται.
Πολλά ερωτήµατα για τα γεγονότα των δυο «Αττίλων 1 και 2» δεν έχουν απαντηθεί ακόµη και µέχρι σήµερα. Και ποια είναι αυτά τα ερωτήµατα;
Γιατί η Ελλάδα ως εγγυήτρια δύναµη της Κύπρου ουσιαστικά τόσο την ΕΛ∆ΥΚ όσο και την Εθνική Φρουρά, τις άφησε αβοήθητες;
∆ικαιολογείται να υπάρχει έλλειψη πυροµαχικών για τις Ελληνικές και Ελληνοκυπριακές δυνάµεις, που εµάχοντο υπέρ βωµών και εστιών;
Στην ουσία η Κυρήνεια να είναι σχεδόν ανοχύρωτη, όταν οι πάντες ήξεραν, ότι τυχόν απόβαση των Τούρκων, θα γινόταν από αυτό το κοµβικό σηµείο της Μεγαλονήσου, οι Τούρκοι να έχουν πλήρη υπεροπλία σε αέρα, ξηρά και θάλασσα και η Ελλάδα µε τους ηγήτορες της Ιωαννιδικής χούντας να σφυρίζει αδιάφορα;
Και ας δεχτούµε ότι για όλα φταίει το πραξικόπηµα της 15ης Ιουλίου και ότι η χούντα Ιωαννίδη µε την τότε στρατιωτική ηγεσία ήταν προδότες ή στηµένοι.
Τι µπορούµε να πούµε για τον Αττίλα 2 που έγινε στις 14-16 Αυγούστου του 1974 και κουµάντο στην Αθήνα έκαναν οι κορυφαίοι πολιτικοί της λεγόµενης µεταπολίτευσης;
Και µη µας πουν ότι οι Ένοπλες ∆υνάµεις δεν ήταν έτοιµες εξ αιτίας του φιάσκου της χουντικής επιστράτευσης.
Είναι ιστορικά αποδεδειγµένο ότι στο Πολεµικό Ναυτικό και στην Πολεµική Αεροπορία υπερτερούσαµε των Τούρκων.
Συγκεκριµένα διαθέταµε τρία υποβρύχια τότε, πολύ εξελιγµένης τεχνολογίας και αεροπλάνα Phantom F4, που δεν διέθετε η Τουρκία.
Ας µην µιλήσοµε για τις επίλεκτες δυνάµεις, (καταδροµείς και πεζοναύτες) που πάντα είναι έτοιµες να απαντήσουν σε κάθε εχθρό και φίλο.
Μη µας λένε λοιπόν, δεν ήµασταν έτοιµοι να αντιµετωπίσουµε τους Τούρκους.
Αλήθεια πού ακούστηκε ο επιτιθέµενος να ζορίζεται και µε αυτές τις συνθήκες που αναφέραµε προηγουµένως να ζητά ανακωχή και ο αµυνόµενος αντί να πετάξει στη θάλασσα τον επιτιθέµενο, να δέχεται την πρότασή του;
Αν αυτή η στάση δεν είναι προδοσία, τότε οι λέξεις έχουν χάσει την κυριολεκτική σηµασία τους.
Γιατί εδώ και 50 χρόνια, τόσο στην Αθήνα όσο και στη Λευκωσία ο περιβόητος φάκελος της Κύπρου δεν ανοίγεται και δεν παραδίδεται στους ιστορικούς για µελέτη και έρευνα;
Τι θέλουν να κρύψουν οι ηγέτες µας, τους φίλους και συµµάχους µας στο ΝΑΤΟ, που µε δικιά τους πρωτοβουλία και ευθύνη διχοτοµήθηκε η Κύπρος;
Αυτό φοβούνται και 50 χρόνια τώρα µας κρατούν στο «σκότος»;
Εµείς τους απαντούµε, ως Πολεµιστές της Κύπρου, ότι ξέρουµε την αλήθεια, γιατί βλέπαµε Βρετανούς και ΟΗΕδες να βοηθούν τους Τούρκους.
Και αυτή την αλήθεια δεν µπορούµε να την κρύψοµε.
Τη χρωστάµε στα παιδιά και στα εγγόνια µας και σε όλες τις γενιές «που θα ρθουν, θα περάσουν, κριτές θα µας δικάσουν οι αγέννητοι και οι νεκροί» όπως λέει και ο ποιητής.
(Κωστής Παλαµάς)
Τιµή και δόξα στους Ήρωες Συµπολεµιστές µας.
*Χαιρετισµός του προέδρου του “Παγκρήτιου Συνδέσµου Πολεµιστών Κύπρου 1974” Νταντινάκη Ιωάννη, όπως τον εκφώνησε το µέλος του Συνδέσµου Κουριδάκης Μιχάλης στην εκδήλωση που έγινε στα Χανιά στις 20 Ιουλίου για την Τουρκική Εισβολή στην Κύπρο.
