Η κυβέρνηση, ως γνωστόν, φέρνει στην ολομέλεια τον Π/Υ, τα μεγέθη του οποίου συνήθως ή είναι εξωπραγματικά ή καθίστανται αδύνατον να εφαρμοσθούν πιστά. Κατά παράδοση άλλος Π/Υ ψηφίζεται και άλλος εφαρμόζεται. Πάντοτε οι Π/Υ ψηφίζονται υπό πίεση καθώς οι κυβερνώντες δίνουν στην υπερψήφισή τους χαρακτήρα ψήφου εμπιστοσύνης. Ετσι κατά την εκτέλεση του Π/Υ πολλές απ’ τις διατάξεις του τροποποιούνται, κατά πως βολεύει την κυβερνητική πολιτική ή χαρακτηρίζονται αντισυνταγματικές από Δικαστήρια μετά από προσφυγή θιγομένων ομάδων πολιτών. Ακυρωτικές αποφάσεις του Ελεγκτικού Συνεδρίου ή του ΣτΕ επιφέρουν απορρύθμιση στην πορεία του Π/Υ γιατί αναγκάζουν την κυβέρνηση να μεταβάλλει τα οικονομικά μεγέθη στα έσοδα με μεγάλο κόστος.
Μια τέτοια παράμετρος συνέβη, όταν οι ένστολοι, επειδή όφειλαν, μετά τις αυθαίρετες ρυθμίσεις στο μισθολόγιό τους, να αποδείξουν, ότι δεν είναι οι κλέφτες, προσέφυγαν δικαστικώς ζητώντας να μην ισχύσει ο νόμος, που μείωνε τις αποδοχές τους. Το Ακυρωτικό Δικαστήριο έκρινε τον νόμο αντισυνταγματικό και οι ένστολοι περίμεναν την εφαρμογή της απόφασης για να πάρουν πίσω τα ποσά που τους είχαν καταχρηστικώς παρακρατηθεί. Θα τους δώσουν κάτι απ’ το πρωτογενές πλεόνασμα!
Βγαίνουν, λοιπόν, ακυρωτικές αποφάσεις απ’ τα Δικαστήρια που λένε ότι το κράτος δεν μπορεί να βάζει χέρι στα εισοδήματα των Δ.Υ. από μισθούς και συνταξιοδοτικά δικαιώματα εφάπαξ και επικουρικά ταμεία, για τα οποία οι εργαζόμενοι κατέβαλαν εισφορές προκειμένου όταν αποστρατευθούν να έχουν αξιοπρεπή γεράματα. Οι θελήσεις όμως των τροϊκανών είναι άκαμπτες λόγω επιτήρησης και εφαρμογής του μνημονίου. Ετσι αναγκάζουν την κυβέρνηση να μετέρχεται κάθε θεμιτό και αθέμιτο μέσο για να τους ικανοποιεί. Το ερώτημα ετέθη, αν το κράτος είναι σε θέση να επιστρέψει τα παρακρατηθέντα ποσά. Και επειδή δεν τα έχει, μεθοδεύει συστηματικά άλλους τρόπους να αποφύγει αυτή τη δαπάνη.
Οι κομισάριοι του Υπουργείου Οικονομικών θα έθεσαν το θέμα στο Γιούρογκρουπ που συνήλθε προ ημερών στην Αθήνα και οι διορισμένοι Ευρωπαίοι για να διασφαλίσουν τα συμφέροντά τους δεν θα επέτρεψαν να ισχύσουν αποφάσεις άλλες, αντίθετες με το μνημόνιο και τους προέβαλαν τα περί ισοδύναμων μέτρων. “Θέλετε, θα τους είπαν, να ικανοποιήσετε τους ενστόλους; Κόψτε απ’ αλλού. Από προσλήψεις, από αδικαιολόγητες παροχές, από οδοιπορικά, από πάγωμα επιδομάτων ωρίμασης και προαγωγές, απ’ ό,τι άλλο νομίζετε! Αυτά προτείναμε, αυτά εφαρμόζονται και στην Πορτογαλία!”.
Και οι δικοί μας αποδέχθηκαν, όπως ανέφερε κυβερνητικός παράγοντας, ότι “εάν το ΣτΕ βγάλει μια απόφαση και αυτή τελεσιδικήσει το κόστος που θα προκύψει δεν μπορεί να καλυφθεί είτε με αύξηση φόρων είτε με μείωση δαπανών. Θα αντιμετωπιστεί μέσα στην εισοδηματική ομάδα που αφορά!”.
Αυτό σημαίνει ότι η εκβιαστική τακτική της κυβέρνησης είναι στυγνή και αμείλικτη, όχι μόνο στην κοινοβουλευτική της ομάδα για να πειθαρχεί στο κόμμα, αλλά και στους υπαλλήλους που υπηρετούν το κράτος. Ισως λάβουν και νομοθετική μέριμνα, γιατί αναμένονται και άλλες αποφάσεις από το ΣτΕ που θα δικαιώνουν ενστόλους και μη. Η νέα αποδοχή ότι “θα λαμβάνονται ισοδύναμα μέτρα στο σκέλος των δαπανών που θα επιβαρύνουν τους ίδιους τους προσφεύγοντες είναι απειλή, για να εξαναγκάσει στο να μην γίνονται στο μέλλον προσφυγές.
Σταδιακά πάνε να καταργηθούν κι αυτά τα κεκτημένα δικαιώματα!
