Τα καλά παιδιά…

» Κάποτε, όταν φτιάξουμε μια άλλη (πιο προσιτή) κοινωνία το Γηροκομείο Χανίων δεν θα κινδυνεύει από την υποστελέχωση.
Κάποτε η παρακμιακά γραφειοκρατική Πολιτεία θα κατανοήσει σε αδρές γραμμές τι θα μπορούσε να σημαίνει “δίχτυ προστασίας” για τους ηλικιωμένους, τι σημαίνει να είσαι ηλικιωμένος, τι μπορεί να σημαίνει για μια ολάκερη πόλη να έχει ένα αξιοπρεπές Γηροκομείο.
Προς το παρόν αρκούμαστε στις άοκνες προσπάθειες του κ. Σκουλάκη, του κ. Γεωργακάκη, των γενναιόψυχων εργαζομένων και στον εθελοντισμό.
Γιατί ξέρετε η χανιώτικη κοινωνία αποδίδει ακόμη ιδιαίτερη σημασία στο σύστημα αξιών της.
Ως εκ τούτου συμμετέχει ενεργά, προσφέρει, όπως προσφέρουν και οι εργαζόμενοι, η τοπική κοινωνία κοινωνεί την ίδια της την υπόσταση μέσα από την αλληλεγγύη.
Αλλά η πομπωδώς “λιτοδίαιτη” και φλύαρη Πολιτεία ακυρώνει τον ίδιο τον πολιτικό της προσδιορισμό όταν δεν έχει κράτος πρόνοιας.
Είναι σα να μην έχει τίποτα!
Εχει μόνο τα φλας των φωτογράφων, τη συνήθη βαριεστημάρα στις ατέρμονες συσκέψεις κεκλεισμένων των θυρών, την ίδια άγονη και ανιαρή ρητορεία Αδώνιδος, που ασκείται στην μπακαλοτεφτερική όταν μιλούμε για ανθρώπους.