Αντικρίζοντας οι πολίτες τα Κίτρινα Τηλέφωνα µε τους ηµιθαλάµους σε διάφορα σηµεία της πόλης, έρχονται αντιµέτωποι µε την απόλυτη εγκατάλειψή τους, απόρροια φυσικά της γενικευµένης πλέον χρήσης των κινητών τηλεφώνων από όλους µας.
Αυτοί οι θάλαµοι όµως, στην πλειονότητα τους, έχουν µπει στη διαδικασία του “κύκλου ευτελισµού και εξευτελισµού του προϊόντος” όπως ορίζεται στην οικονοµία και το µάρκετινγκ, ο οποίος όµως περισσότερο σχέση έχει µε το ράφι σε ένα κατάστηµα, παρά µε το πεζοδρόµιο, το δηµόσιο χώρο ή τη δηµόσια θέα σε ένα αστικό περιβάλλον.
Φυσικά, στον καιρό τους τα συγκεκριµένα τηλέφωνα προσέφεραν πολλά στους πολίτες… Σήµερα όµως, περισσότερο εστία µόλυνσης και απόδειξη αδιαφορίας είναι παρά οτιδήποτε άλλο χρήσιµο. Ίσως θα έπρεπε οι αρµόδιοι να ερευνήσουν, το τι µπορεί να είναι καλύτερο για το σήµερα και το αύριο τους, µε το ενδεχόµενο πάντα της απόσυρσης τους. Η µνήµη είναι πάντα καλό να διατηρείται µε όµορφες εικόνες και όχι µε στοιχεία αφορισµού, ευτελισµού, εξευτελισµού.