Κύριε διευθυντά,
το καπιταλιστικό σύστηµα πάντα δρούσε ξεδιάντροπα. Στον αιώνα που ζούµε όµως η κατάσταση έχει ξεφύγει τελείως και κινείται ανεξέλεγκτα. Η δυναµική του χρήµατος καθορίζει τα πάντα, χωρίς να λαµβάνει υπ’ όψιν προγράµµατα Κυβερνήσεων για περιορισµούς κερδών που, υποτίθεται, προσπαθούν να επιβάλλουν στις διάφορες πολυεθνικές εταιρείες.
∆εν ξέροµε αν γίνονται και συµπαιγνίες ανάλογα µε το πολιτικό σύστηµα που υπάρχει σε κάθε χώρα και δεν είναι αποτελεσµατικοί στο περιορισµό των κερδών, αλλά ο πολίτης κάτι υποψιάζεται. Βέβαια στην Ε.Ε. που υπαγόµαστε είµαστε στη καρδιά του καπιταλισµού και δεν αναµένοµε διαφορετική τακτική, αλλά µέχρις ενός ορίου όλα αυτά, γιατί υπάρχουν και οι λαοί που αφαιµάσσονται! Και αυτοί οι λαοί απορούν κι αναρωτιούνται:
Γιατί οι Κυβερνήτες επιτρέπουν π.χ. στα διυλιστήρια, στους παρόχους ηλεκτρικής ενέργειας και στις πολυεθνικές να αποκοµίζουν πακτωλούς υπερκερδών, να διαλύουν την οικονοµία, να κλείνουν τόσες επιχειρήσεις και να γονατίζουν τα νοικοκυριά ανεβάζοντας το κόστος ζωής αποµυζώντας τους πολίτες ανεξέλεγκτα; Και στο τέλος να επιβάλουν µικρά πρόστιµα για να φαίνεται ότι ελέγχουν τη κατάσταση. Και εδώ είναι το colpo groso: Αφήνουν τους… θιασώτες των υπερκερδών να βγάλουν όσα θέλουν, ύστερα τους βάζουν ένα µικρό ποσοστό επί των κερδών σαν πρόστιµο και ο πολίτης είναι ο χαµένος αφού το κόστος της ζωής του γίνεται δυσθεώρητο, στην ουσία ωφελείται το κράτος που εισπράττει τα πρόστιµα και αυτός πληρώνοντας στην ουσία έναν επιπλέον έµµεσο φόρο περιµένει να τα ισοσκελίσει όλα αυτά µε µια αύξηση 3%. Και δήθεν γίνονται προσπάθειες περιορισµού των κερδών για “ανακούφιση” του κόσµου. Επί κυβερνήσεων Σηµίτη στην κοστολόγηση των φαρµάκων οι τιµές καθορίστηκαν από το µέσο όρο των 3 φθηνότερων χωρών της Ένωσης. Σήµερα οι τιµές των τροφίµων και λοιπών αγαθών είναι υψηλότερες κι από τις πλουσιότερες χώρες. Η ∆ΕΗ από τα πρόθυρα χρεωκοπίας έφθασε στο σηµείο να κάνει µεγάλες επενδύσεις διεθνώς και να εξαγοράζει µεγάλες επιχειρήσεις στη πλάτη των πολιτών. Η πολιτική πετρελαίου θα µπορούσε ν’ ακολουθήσει τη πολιτική του φαρµάκου στις τιµές αλλά καλυπτόµαστε από τις θεωρίες περί ελεύθερης αγοράς. Μην υπαινίσσονται προσπάθειες που ξεκάθαρα φαίνονται σικέ. Γιατί στο παραµύθι µε τη Κοκκινοσκουφίτσα φαίνεται ότι, θελητά ή αθέλητα είναι µε το µέρος του λύκου. Είναι καιρός να ενδιαφερθούν για τους λαούς και να αναστρέψουν τη πορεία του χρήµατος αν το µπορούν. Να µη συνεχίζεται ο ίδιος ρυθµός, οι πλούσιοι να γίνονται πλουσιότεροι και περισσότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι και…περισσότεροι!!!
Μην απορούν που υπάρχει µια πολυεθνική καθολική αναστάτωση και απροθυµία για συµµετοχή στις ψηφοφορίες!
Σήφης Μ. Βαρουξάκης
