«Μεγάλο λάθος να πει κανείς ότι ο Αντώνης Πλυµάκης, ο ξεχωριστός αυτός µπιστικός δραγάτης της ψυχής του τόπου µας, όπως είχα γράψει γι’ αυτόν (βλ. ‘‘Εύφηµες Μνείες’’, 30.4.2001), αγαπά τα Λευκά Όρη όπως το σπίτι του, για τον απλούστατο λόγο ότι τα Λευκά Ορη είναι το σπίτι του. Εκεί έχει ‘‘µαδαρώσει’’, εδώ και 60 χρόνια, ο νους του και δε λέει να ξεκουνήσει. Από την ευλογηµένη, κατά δήλωσή του, εκείνη ηµέρα που άρχισε µε τον Ορειβατικό Σύλλογο Χανίων «να κάνει κύκλο στο βουνό, βόλιτα στη Μαδάρα», για να χρησιµοποιήσω τον στίχο ενός ριζίτικου. Και την πρώτη του, επίσης ευλογηµένη διάβαση, του Μεγάλου Φάραγγα της Σαµαριάς. Κάποιοι, να το πούµε κι αυτό, ωστόσο, άλλα υποστηρίζουν. ∆εν γνώρισε στα είκοσι τόσα χρόνια του ο Πλυµάκης τα Λευκά Ορη, λένε, αλλά από τη στιγµή που άνοιξε τα µάτια του στο φως, απ’ τη στιγµή που γεννήθηκε. «Γέννησαν οι Μαδάρες µας και κάνανε παιδάκι/ κι ο Γκίγκιλος το βάφτισε Αντώνιο Πλυµάκη», µας λέει σε µια µαντινάδα του ο Γ. ∆αρατσιανός. Παιδί των Λευκών Ορέων από γεννησιµιού του, λέει ο θρύλος, ο κυρ Αντώνης, λοιπόν. Ενα ριζιµιό χαράκι τους, ούτως ή άλλως. Ενας γερω-κυπάρισσος που επιµένει να σταυροδένει τις µνήµες µε τις ρίζες και να τοξεύει τον ουρανό. Ένας σταυραετός που πετά από κορφή σε κορφή και υποδέχεται κάθε πρωί τον ήλιο όταν ανατέλει και τον αποχαιρετά κάθε βράδυ, όταν δύει…
Με αφορµή την έκθεση φωτογραφίας για τα Λευκά Όρη, του Αντώνη Πλυµάκη και της κόρης του Σοφίας, στο Μεγάλο Αρσενάλι (7 – 15 Ιουλίου) µε τη συµπαράσταση και τη φροντίδα της Κοινωφελούς Επιχείρησης Πολιτισµού – Περιβάλλοντος του ∆ήµου Χανίων, η πρώτη σηµερινή εύφηµη µνεία. Να ’χουν την ευκαιρία να δουν γι’ άλλη µια φορά οι Χανιώτες, µα και οι όποιοι ξενοµπάτες, τον άγριας οµορφιάς και άγνωστο στους πολλούς κόσµο των Λευκών Ορέων. Η αρχική σκέψη και αυτής της έκθεσης όπως και των προηγούµενων παρόµοιων του Αντώνη Πλυµάκη. Χαίρεται να µοιράζεται την οµορφιά µε τους άλλους, έτσι όπως την έχει ατενίσει κι έτσι όπως την έχει βιώσει στις αµέτρητες περιπλανήσεις του στη Μαδάρα, απαθανατίζοντάς τη µε τον φακό του και καταγράφοντάς τη στα βιβλία του, ο ανιδιοτελής και ακούραστος αυτός εργάτης της ανάδειξης και προβολής του τόπου µας και ιδιαίτερα των Λευκών Ορέων. Χιλιάδες οι φωτογραφίες που έχει τραβήξει και χιλιάδες οι σελίδες που έχει γράψει γι’ αυτά. ‘‘Οσο γνωρίζεις πιο βαθιά, τόσο αγαπάς πιο πλέρια”, µας λέει ο Ποιητής. Ο Αντώνης Πλυµάκης γνωρίζει πατέ – πατέ τα Λευκά Ορη και τ’ αγαπά όσο πιο πλέρια γίνεται. ∆εν του φτάνει ωστόσο αυτό. Θέλει να κάνει κι εµάς να τα γνωρίσουµε και να τ’ αγαπήσουµε. Να µας µεταλαµπαδεύσει το δικό του ένθεο πάθος, τη δική του ‘‘φιλάνθρωπη’’ µατιά στα πρόσωπα και τα πράγµατα, στα πρόσωπα των πραγµάτων και στα πράγµατα των προσώπων.
Σηµείωση: Ένα από τα πολλά δηµοσιεύµατα µου για τον Αντώνη Πλυµάκη που έφυγε προχθές (27 Μαρτίου), στα 90 του χρόνια, για τις επουράνιες Μαδάρες και το παραπάνω (στήλη “Εύφηµες Μνείες, “Χανιώτικα νέα” 14 Ιουλίου 2012) Στη µνήµη του…
