Εχουμε δύο πραγματικότητες στα Χανιά. Η πρώτη έχει να κάνει με τους υποψήφιους και η δεύτερη με τον “Κλεισθένη”. Αυτές οι δύο πραγματικότητες -που δεν αμφισβητούνται- εμφιλοχωρούν η μία μέσα στην άλλη.
Συνεπάγονται όλα τα παραπάνω ότι πρέπει να μάθουμε να ζούμε με την πραγματικότητα και έχουμε χρέος να τη βελτιώσουμε.
Ακόμη και όσoι κραύγαζαν εναντίον του “Κλεισθένη” σιώπησαν, μπροστά στη γεύση των προκλήσεων μιας ενδεχόμενης εκλογής.
Μελετών δημοσιεύματα άλλων εφημερίδων. Δήμοι με παραπλήσιο πληθυσμό έχουν 4 βία 5 υποψηφίους.
Η δική μας τολμηρή πρωτοτυπία δεν αποτρέπει, μάλλον προτρέπει. Αυτή είναι η μια όψη του φεγγαριού.
Η άλλη όψη συνδέεται με τις περιορισμένες χρηματοδοτήσεις και τις διαδικαστικές αγκυλώσεις. Αν με 10% βγάζεις τέσσερις συμβούλους, πόση συναίνεση πρέπει να διατεθεί για να ληφθεί στο μέλλον μια απόφαση;
Αυτό εκφράζεται πια ως ψίθυρος… Καμιά φορά και η τοπική Δημοκρατία είναι πολιτική άλγεβρα.
ολοι θελουν να γινουν αρχηγοι……………….