Τα μηνύματα των γονιών

Οταν ένας γονιός θέλει να μεταφέρει στο παιδί του ένα μήνυμα που είναι σωστό για την ωρίμασή του και βοηθητικό στην εξέλιξή του, χρειάζεται να το κάνει με τρόπο που να έχει αποτέλεσμα για το παιδί του.
Αν αυτό που θα πει, το εκφράσει με θυμό, το παιδί θα αισθανθεί πως πίσω από το αίτημα υπάρχει η προσδοκία του γονιού να ανταποκριθεί σε έναν συγκεκριμένο ρόλο για να ευχαριστηθεί ο ίδιος ο γονιός. Αν το παιδί δεν βιώσει ότι αυτό είναι για το δικό του καλό, θ’ αντιδράσει ή θα συμμορφωθεί παθητικά, χωρίς το ίδιο να το ασπάζεται, οπότε θα υποστεί μιας είδους αλλοτρίωση.
Αυτό που καλείται να κάνει ένας γονιός για να γίνει αποδεκτό το μήνυμά του είναι να τιθασεύσει τις παρορμήσεις και το άγχος του για επιβεβαίωση και να μεταφέρει στο παιδί του το μήνυμα με τέτοιο τρόπο, ώστε το παιδί να αισθανθεί ότι το αφορά.
Αν του το πει με θαυμασμό για το παιδί του σαν προσωπικότητα, κοιτάζοντας εκείνον όταν του μιλά, βάζοντας στην άκρη την ανάγκη του να ανταποκριθεί οπωσδήποτε το παιδί του, από φόβο πως αν δεν το κάνει θα καταρρεύσει ο ίδιος, είναι πολύ πιο εύκολο να είναι δεκτικό το παιδί του στο μήνυμα.
Αν του το μεταφέρει, πιστεύοντας πως αυτό θα βοηθήσει το παιδί του, ελέγχοντας την παρόρμηση πως, αν δεν το κάνει, θα νιώσει ακυρωμένος ο ίδιος, πως από αγάπη και ενδιαφέρον τού εκφράζει αυτό που ο ίδιος σκέπτεται, το παιδί θα το αισθανθεί ως δική του επιθυμία.  Αν ο ίδιος συνεχίζει να το αγαπά, ακόμα και αν δεν τον ακούσει το παιδί του και σκεφτεί άλλους τρόπους για να του μεταφέρει το μήνυμα, γιατί προφανώς ο προηγούμενος δεν ήταν βοηθητικός, τότε και το παιδί θα νιώσει πως ο γονιός ενδιαφέρεται αληθινά για εκείνο. Θα αισθανθεί υποκείμενο και όχι μέσο για να βρουν κάπου ανταπόκριση τα λόγια του γονιού του.
Κάθε επικοινωνία, που μεταφέρεται με θετική διάθεση, χωρίς άγχος για την έκβαση του μηνύματος, χωρίς την ανάγκη επιβεβαίωσης, χωρίς τον φόβο κατάρρευσης, κάποια στιγμή και όταν βέβαια και το παιδί είναι ώριμο να δεχτεί το μήνυμα, φτάνει στο στόχο της που είναι η εξέλιξη του, η ανεξαρτησία του, η ωρίμασή του.
Αν επιθυμούμε ένα μήνυμα να βοηθήσει αληθινά το παιδί, επιθυμούμε πρώτα το παιδί και το μήνυμα αποτελεί το μέσο για να του εκφράσουμε με έναν ακόμα τρόπο το ενδιαφέρον μας για την ωρίμασή του. Αν ασχοληθούμε πρωτίστως με το μήνυμα, φαίνεται σαν να ενδιαφερόμαστε περισσότερο γι’ αυτό και λιγότερο για το παιδί.
Η αγάπη του γονιού για το παιδί του είναι οι ρίζες. Αν λοιπόν αισθανθεί στην ψυχή του την αγάπη του, αυτή θα το διαπεράσει, οπότε τα μηνύματα θα γίνουν τα κλαδιά και τα φύλλα για εκείνο για να καρποφορήσει τους στόχους του.
Η αγάπη από μόνη της δεν αρκεί, χρειάζεται και τέχνη για να μεταδοθεί.