Μου έφεραν δώρο την Πρωτοχρονιά ένα σπαθίφυλλο. Τι πρέπει να προσέξω;
Καλή να είναι η χρονιά, να φέρει ευτυχία, και το σπαθύφυλλο μαζί, σε πλήρη ανθoφορία. Το σπαθύφυλλο θεωρείται ένα από τα πιο δημοφιλή φυτά εσωτερικού χώρου, καταγόμενο από τη Χαβάη και ξεχωρίζει για την ομορφιά των φύλλων και ανθέων του. Μάλιστα, αποτελεί αγαπημένο αντικείμενο έρευνας καλλιεργητών και εργαστηρίων ανά τον κόσμο για την παραγωγή νέων ποικιλιών. Τα εντυπωσιακά φύλλα με ανάγλυφη επιφάνεια, που μοιάζουν με σπαθί, φέρονται στην άκρη ενός λεπτού και μακριού μίσχου. Τα εντυπωσιακά άσπρα λουλούδια του, σε σχήμα σπαθιού, δημιουργούν μία εξαιρετική αντίθεση με το σκούρο πράσινο χρώμα των φύλλων. Σχετικά με τις συνθήκες καλλιέργειας, το σπαθύφυλλο θέλει μέτριο φωτισμό και οπωσδήποτε όχι άμεση έκθεση στον ήλιο. Αρέσκεται σε θερμοκρασίες δωματίου, από 20oC έως 30oC και απαιτεί γόνιμο φυτόχωμα με καλή αποστράγγιση. Απαιτεί τακτικό πότισμα μια φορά τη βδομάδα, ενώ κατά την περίοδο του χειμώνα κάθε δεκαπέντε μέρες. Καλό είναι να γίνεται ψεκασμός με νερό στα φύλλα ειδικά κατά τους θερινούς μήνες, ενώ απαραίτητη είναι και η προσθήκη πλήρους υγρού λιπάσματος, δύο φορές τον μήνα για να ανθοφορεί σχεδόν όλο τον χρόνο και για μεγάλα χρονικά διαστήματα.
Η πεθερά μου με ζάλισε να φυτέψω φυτικό σφουγγάρι. Τι είναι πάλι αυτό;
Φύτεψε λούφα φίλε μου, το φυτικό σφουγγάρι, να τρίβεται η πεθερά, ο διάολος μη σε πάρει. Θα μιλήσουμε για τη λούφα, το σφουγγάρι της στεριάς, το τροπικό, καλλωπιστικό φυτό που μοιάζει με κολοκύθα και είναι μακρινό εξαδελφάκι του αγγουριού. O καρπός του άλλωστε μοιάζει με τεράστιο αγγούρι, μήκους μισού μέτρου περίπου, περιβεβλημένο από ένα είδος δέρματος-φλούδας που μέσα του κρύβει ένα σφουγγάρι. Ο σπόρους του φυτεύεται την άνοιξη, σε σπορείο, ματαφυτεύεται στο έδαφος μετά από ένα μήνα και δίνει καρπούς σε 2,5 – 3 μήνες. Σε ανώριμο στάδιο, ο καρπός τηγανίζεται και μαγειρεύεται ενώ αν ωριμάσει, συλλέγεται, ξεφλουδίζεται για να αποκαλυφθεί το σφουγγάρι. Στη συνέχεια, καθαρίζεται από τους σπόρους, πλένεται, στεγνώνεται και λευκαίνεται για να προκύψει το περίφημο οικολογικό, λειαντικό φυτικό σφουγγάρι. Περιζήτητη στις παγκόσμιες αγορές, η λούφα υπήρξε για χρόνια ο αδιαφιλονίκητος ηγέτης στη μάχη κατά της κυτταρίτιδας με την εφαρμογή τοπικού μασάζ για αύξηση της κυκλοφορίας του αίματος. Επίσης, η λούφα είχε αποδείξει τις εξαιρετικές ιδιότητες απολέπισης που έχει, με την αφαίρεση των νεκρών κυττάρων από την επιδερμίδα του προσώπου, με τρόπο απαλό και χωρίς να καταστρέφει το δέρμα.
Θα ήθελα να σας ρωτήσω από ποιο φυτό φτιάχνεται το σπαθόλαδο;
Σπαθόλαδο ευεργετικό, με τις πολλές του χρήσεις από το βαλσαμόχορτο, σαν βρεις να μην τ’ αφήσεις. Το σπαθόχορτο ή βαλσαμόχορτο ή υπέρικο είναι πολυετής πόα με έρποντες ριζοβλαστάνοντες βλαστούς, ωοειδή έως γραμμοειδή φύλλα και ακτινόμορφα κίτρινα άνθη. Συναντάται από το επίπεδο της θάλασσας έως τα 1.500 μέτρα υψόμετρο κι έχει πολλές θεραπευτικές ιδιότητες. Είναι διεγερτικό και ιδιαίτερα τονωτικό και χρησιμοποιείται πολύ από καταθλιπτικά άτομα διότι προσδίδει ανακούφιση, δημιουργεί θετικά αισθήματα και βελτιώνει τον ύπνο. Θεωρείται κατάλληλο βότανο για τις αλλαγές της εμμηνόπαυσης ή το προεμμηνορροϊκό σύνδρομο που οδηγούν σε ευερεθιστότητα και ανησυχία. Επίσης αποτελεί πολύτιμο επουλωτικό και αντιφλεγμονώδες βότανο κι ενδείκνυται για εξωτερική χρήση για την αντιμετώπιση δερματολογικών προβλημάτων, την επούλωση τραυμάτων και εγκαυμάτων. Ειδικότερα, το σπαθόλαδο ή βαλσαμόλαδο παράγεται αν βάλουμε τις ανθισμένες κορυφές του βαλσαμόχορτου σε ένα μπουκάλι με παρθένο ελαιόλαδο σε αναλογία 1 μέρος φυτού προς 10 μέρη ελαιόλαδου και το αφήσουμε για 2 – 3 εβδομάδες στον ήλιο για να αποκτήσει το χαρακτηριστικό κόκκινο χρώμα του.
Θέλω να φυτέψω κισσό για να καλύψω έναν άσχημο φράκτη. Τι λέτε;
Κισσός αναρρηχιτικός σε φράχτη θα καλύψει, με το ωραίο φύλλωμα, η ασχήμια θα εκλείψει. Επιλέγουμε τον κισσό καθώς αποτελεί ιδανική λύση για να αναρριχηθεί σε πέργολες, φράχτες και τοίχους ενώ μπορεί να χρησιμοποιηθεί και για κάλυψη εδαφών. Αειθαλής θάμνος, μακρόβιος, αναρριχώμενος ή έρπων μπορεί να αναπτυχθεί σε μεγάλο εύρος περιβαλλοντικών συνθηκών, όμως αναπτύσσεται καλύτερα σε ημισκιερές και σκιερές θέσεις, σε μέτρια υγρά, καλά στραγγιζόμενα, ουδέτερα ή αλκαλικά εδάφη. Ο κισσός δημιουργεί εναέριες ρίζες που βοηθάνε στη συγκράτησή του στον τοίχο ή και σε άλλα σημεία. Τα φύλλα του είναι τοποθετημένα εναλλάξ, με μακρύ μίσχο, ωοειδή, τριγωνικά, ρομβοειδή και καρδιόσχημα. Καλό είναι να τον κλαδεύουμε, ώστε να ανανεώνεται και για να αερίζεται η επιφάνεια που έχει κλείσει με τα φύλλα του. Ο κισσός ήταν γνωστός στην Ελλάδα από την εποχή του Ομήρου και ονομαζόταν “Διονύσιον”, επειδή ήταν αφιερωμένος στον θεό Διόνυσο. Οι αρχαίοι Ελληνες στεφάνωναν με κισσό τα αγάλματα του Διονύσου, τους ποιητές και τους πότες, επειδή τον θεωρούσαν σύμβολο της αθανασίας και αντίδοτο για τον πονοκέφαλο από τη μέθη.
