Η πεθερά γκρινιάζει χριστουγεννιάτικα ότι χαλάνε τα φύλλα του αλεξανδρινού.
Γκρίνια χριστουγεννιάτικη, βρε πεθερά μην έχεις, και για το αλεξανδρινό, μάθε να το προσέχεις.
Η πτώση φύλλων του αλεξανδρινού μπορεί να οφείλεται σε γειτνίαση με θερμαντικό σώμα, τζάκι ή καλοριφέρ ή έκθεση σε παγωνιά ή ψυχρά ρεύματα. Η γειτνίαση με τζάμι που μεταφέρει την παγωνιά της νύχτας μπορεί να προκαλέσει εκτεταμένη πτώση των φύλλων. Ακόμη, η έλλειψη νερού ή το υπερβολικό πότισμα μπορούν να φέρουν αντίστοιχα αποτελέσματα. Προσέχουμε να μην έχει γεμίσει το πιατάκι της γλάστρας με νερό. Όταν τελειώσουν οι γιορτές και τα εντυπωσιακά κόκκινά του φύλλα (βράκτια τα λένε οι ειδικοί), που συνοδεύουν την κίτρινη ανθοταξία, θα αρχίσουν να πέφτουν, μειώστε το πότισμα και κλαδέψτε ελαφρά τις κορυφές, διατηρώντας τόσο σε μια φωτεινή θέση μέχρι τέλους του χειμώνα. – Με τον ερχομό της άνοιξης, το αλεξανδρινό πρέπει να το μεταφυτέψετε είτε σε μια μεγαλύτερη γλάστρα για να το στολίσετε και του χρόνου ή να του δώσετε μια ξεχωριστή θέση στον κήπο. Άλλωστε σε νότιες περιοχές με ήπιο χειμώνα μπορεί να διατηρηθεί όλο τον χρόνο έξω και να ξεπεράσει σε ανάπτυξη τα τρία μέτρα.
Μπορώ να φυτέψω φυτικό σφουγγάρι; Τι είναι πάλι αυτό;
Φύτεψε λούφα φίλε μου, το φυτικό σφουγγάρι, να κάνεις μπάνιο φίλε μου, που θα ’χει άλλη χάρη.
Θα μιλήσουμε για τη λούφα, το σφουγγάρι της στεριάς, το τροπικό, καλλωπιστικό φυτό που μοιάζει με κολοκύθα και είναι μακρινό ξαδελφάκι του αγγουριού. O καρπός του άλλωστε μοιάζει με τεράστιο αγγούρι, μήκους μισού μέτρου περίπου, περιβεβλημένο από ένα είδος δέρματος-φλούδας που μέσα του κρύβει ένα σφουγγάρι. Ο σπόρος του φυτεύεται την άνοιξη, σε σπορείο, μεταφυτεύεται στο έδαφος μετά από έναν μήνα και δίνει καρπούς σε 2,5-3 μήνες. Σε ανώριμο στάδιο, ο καρπός τηγανίζεται και μαγειρεύεται ενώ αν ωριμάσει, συλλέγεται, ξεφλουδίζεται για να αποκαλυφθεί το σφουγγάρι. Στη συνέχεια, καθαρίζεται από τους σπόρους, πλένεται, στεγνώνεται και λευκαίνεται για να προκύψει το περίφημο οικολογικό, λειαντικό φυτικό σφουγγάρι. Περιζήτητη στις παγκόσμιες αγορές, η λούφα υπήρξε για χρόνια ο αδιαφιλονίκητος ηγέτης στη μάχη κατά της κυτταρίτιδας με την εφαρμογή τοπικού μασάζ για αύξηση της κυκλοφορίας του αίματος. Επίσης, η λούφα είχε αποδείξει τις εξαιρετικές ιδιότητες απολέπισης που έχει, με την αφαίρεση των νεκρών κυττάρων από την επιδερμίδα του προσώπου, με τρόπο απαλό και χωρίς να καταστρέφει το δέρμα.
Θα ήθελα να σας ρωτήσω πως φτιάχνεται το σπαθόλαδο.
Πάρε το βαλσαμόχορτο για να το κάνεις λάδι, ν’ αλείφεσαι σπαθόλαδο, σαν έρχεται το βράδυ.
Το σπαθόχορτο ή βάλσαμόχορτο ή υπέρικο είναι πολυετής πόα με έρποντες ριζοβλαστάνοντες βλαστούς, ωοειδή έως γραμμοειδή φύλλα και ακτινόμορφα κίτρινα άνθη. Συναντάται από το επίπεδο της θάλασσας έως τα 1500 μέτρα υψόμετρο κι έχει πολλές θεραπευτικές ιδιότητες. Είναι διεγερτικό και ιδιαίτερα τονωτικό και χρησιμοποιείται πολύ από καταθλιπτικά άτομα διότι προσδίδει ανακούφιση, δημιουργεί θετικά αισθήματα και βελτιώνει τον ύπνο. Θεωρείται κατάλληλο βότανο για τις αλλαγές της εμμηνόπαυσης ή το προεμμηνορροϊκό σύνδρομο που οδηγούν σε ευερεθιστότητα και ανησυχία. Επίσης, αποτελεί πολύτιμο επουλωτικό και αντιφλεγμονώδες βότανο κι ενδείκνυται για εξωτερική χρήση για την αντιμετώπιση δερματολογικών προβλημάτων, την επούλωση τραυμάτων και εγκαυμάτων. Ειδικότερα, το σπαθόλαδο ή βαλσαμόλαδο παράγεται αν βάλουμε τις ανθισμένες κορυφές του βαλσαμόχορτου σε ένα μπουκάλι με παρθένο ελαιόλαδο σε αναλογία 1 μέρος φυτού προς 10 μέρη ελαιόλαδου και το αφήσουμε για 2-3 εβδομάδες στον ήλιο για να αποκτήσει το χαρακτηριστικό κόκκινο χρώμα του.
Θέλω να φυτέψω κισσό για να καλύψω έναν τοίχο.
Βάλε κισσό στον κήπο σου, για να καλύψεις τοίχο, σε συμβουλεύω φίλε μου, μ’ αυτόν εδώ το στίχο.
Επιλέγουμε τον κισσό καθώς αποτελεί ιδανική λύση για να αναρριχηθεί σε πέργολες, φράχτες και τοίχους ενώ μπορεί να χρησιμοποιηθεί και για κάλυψη εδαφών. Αειθαλής θάμνος, μακρόβιος, αναρριχώμενος ή έρπων μπορεί να αναπτυχθεί σε μεγάλο εύρος περιβαλλοντικών συνθηκών, όμως αναπτύσσεται καλύτερα σε ημισκιερές και σκιερές θέσεις, σε μέτρια υγρά, καλά στραγγιζόμενα, ουδέτερα ή αλκαλικά εδάφη.
Ο κισσός δημιουργεί εναέριες ρίζες που βοηθάνε στη συγκράτησή του στον τοίχο ή και σε άλλα σημεία. Τα φύλλα του είναι τοποθετημένα εναλλάξ, με μακρύ μίσχο, ωοειδή, τριγωνικά, ρομβοειδή και καρδιόσχημα. Καλό είναι να τον κλαδεύουμε ώστε να ανανεώνεται και για να αερίζεται η επιφάνεια που έχει κλείσει με τα φύλλα του.
Ο κισσός ήταν γνωστός στην Ελλάδα από την εποχή του Ομήρου και ονομαζόταν «Διονύσιον», επειδή ήταν αφιερωμένος στο θεό Διόνυσο. Οι αρχαίοι Έλληνες στεφάνωναν με κισσό τα αγάλματα του Διονύσου, τους ποιητές και τους πότες, επειδή τον θεωρούσαν σύμβολο της αθανασίας και αντίδοτο για τον πονοκέφαλο από τη μέθη.
Για περισσότερα άρθρα επισκεφθείτε το Garden blog που επιμελείται ο Κώστας Λιονουδάκης στο www.mistιkakipou.gr
