Η αγαπημένη μου πεθερά ζήτησε να της φυτέψω τζίντζερ. Τι στο καλό πάλι θέλει;
Το τζίντζερ είναι η γνωστή μας πεθερόριζα… συγνώμη πιπερόριζα! Αφήνω τα αστεία με τις πεθερές για να μην παίζω με τον πόνο σας και να σας πω ότι το τζίντζερ, η αλλιώς πιπερόριζα, θεωρείται ένα από τα πιο θρεπτικά φυτά παγκοσμίως και ιδιαίτερα στην Ασία, αποτελεί μέρος της καθημερινής διατροφής, επειδή βοηθά στην πέψη και δυναμώνει τον ανθρώπινο οργανισμό. Η κατάλληλη εποχή για να αρχίσετε την καλλιέργεια είναι οι αρχές της άνοιξης. Θα χρειαστείτε μια φρέσκια και ζουμερή ρίζα τζίντζερ. Αφήστε τη ρίζα για ένα βράδυ μέσα σε χλιαρό νερό πριν τη φυτέψετε. Η πιπερόριζα αγαπά τα ζεστά τροπικά κλίματα αλλά μπορεί να καλλιεργηθεί και σε ψυχρότερα μέρη. Διαλέξτε ένα σημείο του κήπου σας που δεν το χτυπά ο άνεμος ή ο ήλιος για πολλές ώρες και εμπλουτίστε το χώμα με κομπόστ. Για να ευδοκιμήσει το τζίντζερ χρειάζεται πλούσιο χώμα σε θρεπτικά συστατικά και πολύ νερό. Χρειάζεται καθημερινό πότισμα, μιας και μεγαλώνει με γρήγορους ρυθμούς. Μετά από περίπου 9 μήνες από τη μέρα που το φυτέψατε, μπορείτε να κόψετε λίγη από τη ρίζα του φυτού για να τη χρησιμοποιήσετε στη μαγειρική σας
Aκουσα για ένα φυτό που το λένε ημεροκαλλίδα. Τι ξέρετε για αυτό;
Μιας μέρας άνθη είδα στην ημεροκαλλίδα! Η ημεροκαλλίδα είναι πολυετές φυτό με λουλούδια που μοιάζουν με κρίνους (λίλιουμ) διαρκούν συνήθως μόνο μια ημέρα, όπως δηλώνει και το όνομά τους, αλλά ανθίζουν διαδοχικά για μία περίοδο 1 – 2 μηνών στη διάρκεια του καλοκαιριού. Η Ημεροκαλλίς είναι ενδημικό φυτό της Ιαπωνίας, άλλων ανατολικών χωρών και της νότιας Ευρώπης, ενώ μερικά είδη έχουν εγκλιματιστεί στη Βόρεια Αμερική. Οι ημεροκαλλίδες κυμαίνονται σε ύψος από τα συμπαγή φυτά, με ύψος 30 ως 40 εκατοστά, μέχρι τα μεγάλα φυτά στο 1,5 μέτρο. Έχουν μακριά, λεπτά φύλλα, σε σχήμα αψίδας και μήκος 30 με 60 εκατοστά. Οι συστάδες των λουλουδιών τους βρίσκονται πάνω από τα φύλλα στους μακριούς μίσχους. Μερικά υβρίδια παράγουν μέχρι 50 οφθαλμούς σε κάθε ανθικό μίσχο. Τα λουλούδια στα διάφορα είδη έχουν χρώματα που κυμαίνονται σε έντονες αποχρώσεις του κίτρινου, του πορτοκαλί και του κόκκινου, με μεγαλύτερη ποικιλία χρωμάτων στα υβρίδια.
Τι πρέπει να ξέρω γενικά για το κλάδεμα καρποφορίας του αμπελιού;
Αν έχεις αμπέλι κλάδευε και ριζικό περπάτει! Παραφράζουμε το γνωστό γνωμικό για να σας πούμε ότι το κλάδεμα καρποφορίας γίνεται κάθε χειμώνα με σκοπό την ισορροπία μεταξύ των φυτικών και αναπαραγωγικών οργάνων του. Μ’ αυτόν τον τρόπο γίνεται προσπάθεια ώστε να εξασφαλιστεί κάθε χρόνο μια καλή και ποιοτική παραγωγή χωρίς να μειώνεται η ζωτικότητα της ανάπτυξης του φυτού. Το κλάδεμα καρποφορίας ανάλογα με το μήκος των παραγωγικών μονάδων διακρίνεται σε βραχύ, μακρό και μικτό. Υπάρχει το βραχύ κλάδεμα που διατηρούνται κεφαλές μέχρι 3 οφθαλμών. Ο αριθμός των κεφαλών που αφήνονται εξαρτάται από την ισχύ και την ηλικία του πρέμνου και τις οικολογικές συνθήκες. Υπάρχει το μακρύ κλάδεμα όπου σε αυτό αφήνονται αμολητές των 5 έως 7 ή και περισσοτέρων οφθαλμών. Τέλος υπάρχει το μικτό κλάδεμα όπου σε αυτό αφήνονται κεφαλές μέχρι 3 οφθαλμών και αμολυτές με περισσότερους των 4 οφθαλμών. Η επιλογή ενός κλαδέματος (βραχύ, μακρό ή μικτό) και του μήκους που δίνουμε σε κάθε καρποφόρο μονάδα (κεφαλή ή αμολητή), επιτρέπουν μια διακύμανση σε ευρέα όρια του όγκου παραγωγής που θα προκύψει.
Στο καφενείο που πηγαίνω ένας φίλος παντογνώστης μου είπε να φυτέψω μηδική για τα ζώα μου. Τι λέτε;
Του καφενείου οι ειδικοί, μιλούν για μηδική! Πολύ καλά κάνουν καθώς η μηδική είναι κτηνοτροφικό φυτό και αποτελεί μία πολυετή καλλιέργεια (4 – 5 χρόνια), η οποία λόγω των πολλών πλεονεκτημάτων της επιλέγεται πολύ συχνά στα συστήματα εναλλαγής καλλιεργειών (αμειψισπορά). Εμπλουτίζει το έδαφος με άζωτο μέσω της αζωτοδέσμευσης και η πυκνή της βλάστηση καταπνίγει τα ζιζάνια, παραδίδοντας στον παραγωγό ένα ιδανικό χωράφι για οποιαδήποτε καλλιέργεια. Στη χώρα μας σπέρνεται συνήθως την άνοιξη (από τα μέσα Φεβρουαρίου έως τα μέσα Απριλίου), αν και μπορεί εναλλακτικά να σπαρθεί και το φθινόπωρο. Η σπορά γίνεται συνήθως με 1 – 2,5 κιλά σπόρου ανά στρέμμα. Οι κοπές της μηδικής γίνονται με τα συνηθισμένα χορτοκοπτικά μηχανήματα και μπορούν να φτάσουν σε αριθμό στις 5 – 6 και 2 – 3 κοπές κατ’ έτος για τις αρδευόμενες και ξηρικές καλλιέργειες, αντίστοιχα, με αποδόσεις ανά χρονιά που συχνά ξεπερνούν τα 1.000-1.300 κιλά/στρέμμα. Σε κάθε περίπτωση, οι κοπές θα πρέπει να γίνονται στο κατάλληλο στάδιο (άνθιση), ώστε να εξασφαλίσουν και την καλή ποιότητα χόρτου αλλά και την παραγωγικότητα και μακροβιότητα της καλλιέργειας.
Εχω μία μανταρινιά νόβα και σκάνε οι καρποί της. Μπορείτε να μου πείτε τον λόγο;
Ευτυχώς που οι μανταρινιές δεν παρουσιάζουν ανθρώπινες αδυναμίες οπότε είμαστε σίγουροι ότι δεν σκάνε από τη ζήλεια τους. Η κύρια αιτία για το σκάσιμο είναι τα ποτίσματα καθώς η μανταρινιά νοβα ειδικά τους καλοκαιρινούς μήνες χρειαζεται τακτά ποτίσματα αλλα ελαφρά γιατι το μανταρίνι μεγαλώνει πολύ και υπάρχει περίπτωση να σκάσει πάνω στο δένδρο. Η Νόβα είναι μια ποικιλία μανταρινιάς πρώιμη, με καλή ανάπτυξη και με περίοδο συγκομιδής τον Δεκεμβριο. Ο καρπός είναι ευμεγέθης με έντονο κοκκινωπό χρώμα, διαθέτει υψηλή περιεκτικότητα χυμού εξαιρετικής γεύσης. Αλλο ένα πλεονέκτημα είναι ότι ο καρπός δεν έχει κουκούτσια, αν και εξαιτίας της γονιμοποίησης μέσω διασταύρωσης μπορεί να εμφανιστούν, ιδιαίτερα σε καρπούς δέντρων που γειτνιάζουν σε οπωρώνες με συμβατές ποικιλίες. Ενα σημαντικό πρόβλημα είναι ότι τα μανταρίνια πρέπει να κοπούν ακριβώς μόλις ωριμάσουν γιατί μετά χάνουν τους χυμούς τους και επίσης θα πρέπει να προσεχθούν στην μεταφορά τους. Τέλος θα σημειώσουμε ότι ο καρπός έχει μεγάλη αντοχή στους ψυκτικούς θαλάμους..
Για περισσότερα άρθρα επισκεφθείτε το Garden blog που επιμελείται ο Κώστας Λιονουδάκης στο www.mistιkakipou.gr
