Θα μου πείτε λίγα λόγια για το νάρκισσο;
Ο νάρκισσος είναι ένα εντυπωσιακό βολβώδες λουλούδι που φυτεύεται μέσα στο φθινόπωρο και ανθίζει στα τέλη του χειμώνα ή μέσα στην άνοιξη. Στον ελληνικό χώρο, υπάρχουν αρκετά είδη, αλλά το πιο γνωστό είναι το ζαμπάκι ή τσαμπάκι που στην περιοχή της Κρήτης ονομάζεται μανουσάκι. Με καταγωγή από τη Μεσόγειο, ο νάρκισσος διαθέτει πλούσια ανθοφορία με όμορφα λουλούδια σε σχήμα τρομπέτας, που ξεπροβάλλουν πάνω σε λεπτούς μίσχους μέσα από τα στενόμακρα φύλλα. Τον συναντάμε σε μεγάλη ποικιλία χρωμάτων από λευκό, λευκοκίτρινο, κιτρινο-πορτοκαλί, κοκκινωπό μέχρι και ροζέ. Θέλει ηλιόλουστο ή ημισκιερό περιβάλλον για να ευδοκιμήσει, ενώ στη σκιά δεν ανθοφορεί. Οι ηλιόλουστες θέσεις πλεονεκτούν των ημισκιερών καθώς μετά την ανθοφορία, η ηλιοφάνεια συντελεί στην άνθιση του επόμενου έτους. Ο βολβός του νάρκισσου φυτεύεται σε βάθος περίπου 10 εκατοστών και σε αποστάσεις περίπου 10-15 εκατοστά μεταξύ των βολβών.
Γιατί είναι χρήσιμη η χλωρή λίπανση;
Τι θα λέγατε αντί για λίπασμα στον κήπο καλλιεργήσουμε ορισμένα φυτά; Η χλωρή λίπανση είναι ένας φυσικός τρόπος εμπλουτισμού τoυ εδάφους με θρεπτικά συστατικά καλλιεργώντας διάφορα είδη φυτών που στη συνέχεια ενσωματώνουμε ως φυτική ύλη στο χώμα. Η χλωρή λίπανση προσφέρει πολλαπλά οφέλη πέρα από τα θρεπτικά συστικά για τα φυτά μας και αποτελεί μία πολύ χρήσιμη πρακτική που χρησιμοποιείται τόσο στη βιολογική όσο και στη συμβατική γεωργία.Για την χειμωνιάτικη αλλά και την καλοκαιρινή καλλιέργεια φυτών χλωρής λίπανσης, χρησιμοποιούνται κύρια δυο οικογένειες φυτών: τα ψυχανθή και τα αγρωστώδη. Τα ψυχανθή, όπως ο βίκος, τα κουκιά, το λαθούρι, το λούπινο, το μπιζέλι, η σόγια, η μηδική και το τριφύλλι έχουν την πρόσθετη ιδιότητα να προσφέρουν άζωτο στο χωράφι. Από την άλλη, τα σιτηρά, όπως το κριθάρι, το σιτάρι, η βρώμη, η σίκαλη και το σόργο, διαθέτουν το πλεονέκτημα ότι αναπτύσσονται πιο γρήγορα. Για την καλοκαιρινή καλλιέργεια φυτών χλωρής λίπανσης, χρησιμοποιούμε κυρίως τη μηδική, το τριφύλλι, τον μελίλωτο, την σόγια από τα ψυχανθή και το σόργο από τα σιτηρά.
Πως πολλαπλασιάζεται η αλόη;
Η αλόη είναι ένα από τα δημοφιλέστερα παχύφυτα που πολύ συχνά συναντάμε σε κήπους και σε σπίτια. Το πολύτιμο παχύρευστο υγρό από τα φύλλα της αλόη βέρα περιέχεται ως βασικό συστατικό σε πολλά σκευάσματα, καθώς έχει δεκάδες φαρμακευτικές χρήσεις που είναι γνωστές από την αρχαιότητα. Η αλόη μπορεί να πολλαπλασιαστεί με σπόρο αλλά αυτό γίνεται μετά τον τέταρτο χρόνο που τα φυτά βγάζουν άνθος. Κυρίως ο πολλαπλασιασμός της αλόης γίνεται πολύ εύκολα με παραφυάδες που αναπτύσσονται πλευρικά των μεγάλων φυτών αλόης. Συγκεκριμένα, βγάζουμε τις παραφυάδες της αλόης με τα χέρια ή με ένα φτυαράκι όταν φτάσουν σε μήκος 10-15 εκατοστών και έχουν αναπτύξει 3-4 φύλλα. Σε αυτό το στάδιο έχουν διαθέτουν ριζικό σύστημα οπότε έχουμε αυξημένες πιθανότητες να επιβιώσουν κατά τη μεταφύτευση τους. Μετά τη μεταφύτευση στο γλάστράκι, μπορούμε να ποτίσουμε τα νέα φυτά με εκχύλισμα φυκιών για καλύτερη ριζοβολία.
Για περισσότερα άρθρα επισκεφθείτε το Garden blog που επιμελείται ο Κώστας Λιονουδάκης στο www.mistιkakipou.gr
