Τα μυστικά του κήπου

Ποια είναι τα συμπτώματα από σίρικα στην κολοκυθιά και στην αγγουριά;
Το ωίδιο (σίρικας) είναι μια από τις πιο διαδεδομένες μυκητολογικές ασθένειες που προσβάλλουν την αγγουριές και τις κολοκυθιέςπροκαλώντας σημαντικές ζημιές στα λαχανικά κάθε χρόνο. Εκτός από το αγγούρι και το κολοκύθι, το ωίδιο προσβάλλει και άλλα κηπευτικά που ανήκουν στην οικογένεια των κολοκυνθοειδών όπως το πεπόνι και το καρπούζι. Το ωίδιο θα το συναντήσουμε κατά τόπους με διαφορετικές ονομασίες όπως αλευρά, μπάτρα, στάχτωμα, χολέρα και σίρικα. Μπορούμε να αναγνωρίσουμε το ωίδιο στα φυτά μας από τις χαρακτηριστικές μικρές λευκές κηλίδες που εμφανίζονται στην πάνω όσο και την κάτω επιφάνεια του φύλλου της αγγουριάς, της κολοκυθιάς, του πεπονιού και του καρπουζιού, καθώς επίσης και στους μίσχους και στους βλαστούς των φυτών. Πάνω στις κηλίδες, υπάρχει μία άσπρη σκόνη, σαν αλεύρι, που αποτελεί ένα ακόμα πολύ ενδεικτικό σύμπτωμα της προσβολής από ωίδιο. Σαν αποτέλεσμας της προσβολής από ωίδιο, τα φυτά μας παρουσιάζουν περιορισμένη ανάπτυξη, μαζί με μείωση της παραγωγής και της ανάπτυξης των καρπών της αγγουριάς, της κολοκυθιάς, της πεπονιάς και της καρπουζιάς.

Τι συνθήκες χρειάζεται η πικροδάφνη για να αναπτυχθεί;
Η πικροδάφνη ή σφάκα είναι σκληραγωγημένο φυτό που μεγαλώνει σε όλα τα εδάφη, ακόμα και στα πιο άγονα, αμμώδη και ασβεστώδη. Θα τη συναντήσουμε να φυτρώνει μόνη της σε διάφορες περιοχές της χώρας, στις κοίτες των ποταμών και των χειμάρρων, σε βουνοπλαγιές και σε κοιλάδες και μάλιστα να έχει εντυπωσιακή ανάπτυξη. Η πικροδάφνη ευδοκιμεί τόσο σε ηλιόλουστες, όσο και σε ημισκιερές θέσεις και μας χαρίζει πλούσια ανθοφορία. Είναι ανθεκτική τόσο στις υψηλές θερμοκρασίες του καλοκαιριού, στις παγωνιές του χειμώνα καθώς και στους δυνατούς ανέμους. Η πικροδάφνη μπορεί να φυτευτεί και στα παραθαλάσσια μέρη, καθώς είναι ανεκτική στην αλατότητα των υδροσταγονιδίων της θάλασσας ενώ λόγω της μεγάλης ανθεκτικότητας και της αντοχής στους ρύπους, την συναντάμε στους περισσότερους εθνικούς δρόμους της χώρας. Αν φυτέψουμε την πικροδάφνη σε γλάστρα στο μπαλκόνι, επιλέγουμε σημείο με νότια, δυτική ή ανατολική έκθεση.

Πώς κλαδεύουμε το γεράνι και πώς το πολλαπλασιάζουμε;
Το γεράνι χρειάζεται αυστηρό κλάδεμα κάθε χρόνο στην αρχή της άνοιξης για να ανανεωθεί. Αφαιρούμε μερικούς βλαστούς για καλύτερο αερισμό του φυτού και κλαδεύουμε τους υπόλοιπους στο 1/3 του ύψους τους για να ενισχύσουμε τη δημιουργία νέας βλάστησης. Καλό είναι επίσης, να κλαδεύουμε το γεράνι όταν έρθει ο καιρός για μεταφύτευση, πριν το μεταφυτέψουμε σε μεγαλύτερη γλάστρα. Ο τρόπος πολλαπλασιασμού του γερανιού είναι σχετικά απλός και γίνεται αρκετά γρήγορα με μοσχεύματα. Κόβουμε μοσχεύματα μήκους περίπου 10 εκατοστών, από τις κορυφές των βλαστών του γερανιού, την περίοδο της άνοιξης ή του καλοκαιριού. Αφαιρούμε τα περισσότερα φύλλα και φυσικά το άνθος του γερανιού, αν υπάρχει, και τα φυτεύουμε σε μικρές γλάστρες με μίγμα χώματος που περιέχει κοπριά, κομπόστ και περλίτη. Όταν τα μοσχεύματα του γερανιού ριζοβολήσουν και φθάσουν σε ύψος περίπου 15 εκατοστών, κορφολογούνται για να αναπτύξουν πλάγιους βλαστούς. Αξίζει να σημειώσουμε πως ο πολλαπλασιασμός του γερανιού με μοσχεύματα είναι σχετικά εύκολος και δεν είναι απαραίτητη η χρήση ορμόνης ριζοβολίας.

Για περισσότερα άρθρα επισκεφθείτε το Garden blog που επιμελείται ο Κώστας Λιονουδάκης στο www.mistιkakipou.gr