Τι φταίει κι άλλες χρονιές πουλούσα πολύ λάδι και φέτος δεν θα κάνω λάδι ούτε για το σπίτι μου;
Των φρονίμων τα παιδιά, κρατάνε λάδι από πέρσι! Πραγματικά, φέτος αναμένεται μεγάλη πτώση της ελαιοπαραγωγής εξαιτίας της σχινοκαρπίας, τέτοια που αρκετοί παραγωγοί δεν θα μαζέψουν καθόλου ελιές. Η σχινοκαρπία είναι το φαινόμενο που παρατηρείται στα ελαιόδεντρα και συμβαίνει όταν οι περισσότεροι καρποί του δένδρου παραμένουν πολύ μικροί, άσπερμοι, δεν αναπτύσσονται φυσιολογικά και συνήθως πέφτουν χωρίς να ωριμάσουν. Το φαινόμενο της σχινοκαρπίας προκαλείται όταν αντίξοες καιρικές συνθήκες και ιδιαίτερα υψηλές θερμοκρασίες επικρατήσουν κατά την περίοδο της γονιμοποίησης και καρπόδεσης των ανθέων. Σύμφωνα με το Διεθνές Συμβούλιο Ελαιολάδου αναφέρεται ότι η παραγωγή ελαιολάδου στην Ελλάδα προβλέπεται να φτάσει τους 160.000 τόνους μειωμένη κατά -50% σε σχέση με πέρυσι. Στην Κρήτη, αυτή η μείωση αναμένεται να ξεπεράσει το 60%. Αντίθετα αύξηση θα υπάρξει στην παγκόσμια παραγωγή ελαιολάδου, που, σύμφωνα με τις προβλέψεις, για την περίοδο 2013 – 2014 αναμένεται να κυμανθεί σε 3.000.000 τόνους αυξημένη σε σχέση με την περσινή που κυμάνθηκε στους 2.500.000 τόνους.
Πώς μπορώ να αναζητήσω υψηλής ποιότητας τσάι;
Ψάξτε σύντροφο από σπίτι και τσάι από κήπο! Οι φανατικοί του τσαγιού γνωρίζουν τους περίφημους «κήπους του τσαγιού», φημισμένες περιοχές που δίνουν υψηλής ποιότητας τσάγια, όπως αναφερόμαστε στα εξαιρετικά κρασιά με ονομασία προέλευσης. Όλες οι ποικιλίες τσαγιού, μαύρο, πράσινο, λευκό και άλλα προέρχονται από το ίδιο φυτό που χωρίζεται σε δύο μεγάλες ποικιλίες, το Camellia Sinensis (κινεζική καμέλια) με μικρά φύλλα και το Camellia Assamica με μεγάλα φύλλα από την περιοχή Assam στην Ινδία. Το τεϊόδεντρο χρειάζεται ζέστη και υγρασία, ήλιο και βροχή, κατά προτίμηση όλο τον χρόνο. Το τεϊόδεντρο στη φύση μπορεί να φτάσει τα 10 – 15 μέτρα, ενώ καλλιεργημένο, περιορίζεται στα 1,20 μέτρα, στο ύψος του λεγόμενου «τραπεζιού συγκομιδής». Η καλλιέργεια των τεϊόδεντρων γίνεται συνήθως με μόσχευμα από επιλεγμένα φυτά. Η πρώτη συγκομιδή αρχίζει από τον πέμπτο χρόνο, αφού το φυτό έχει κλαδευτεί σταδιακά τα προηγούμενα χρόνια για να πάρει το επιθυμητό σχήμα. Τα καλλιεργημένα τεϊόδεντρα μπορούν να αποδίδουν για 40 με 50 χρόνια ενώ στη φύση, σε άγρια μορφή, το τεϊόδεντρο ξεπερνά εύκολα τα 100 χρόνια. Από τη συγκομιδή και την επεξεργασία των φύλλων, δημιουργούνται το λευκό, το πράσινο, το μπλε – πράσινο και το μαύρο τσάι που προέρχονται από το ίδιο φυτό.
Μάλωσα με τη γυναίκα μου πως θα κλαδέψουμε και θα πολλαπλασιάσουμε την ορτανσία μας. Βοηθήστε!
Ανάψανε τα αίματα, για τα σωστά κλαδέματα! Ηρεμείστε, λοιπόν, κάνοντας κλάδεμα κι όχι πόλεμο. Κατ’ αρχήν, το κλάδεμα της ορτανσίας συνίσταται στο κόψιμο των κλαδιών που είχαν άνθη την περασμένη άνοιξη 2-3 «μάτια» πάνω από το έδαφος. Το κλάδεμα γίνεται τον Σεπτέμβριο ή νωρίς την άνοιξη κατά το Φεβρουάριο – Μάρτιο. Το φθινοπωρινό κλάδεμα το προτιμούμε όταν θέλουμε να πολλαπλασιάσουμε τις ορτανσίες μας με μοσχεύματα, που θα πάρουμε απ’ τα κομμένα κλαδιά και με τη χρήση ορμόνης ριζοβολίας. Αντίθετα, το ανοιξιάτικο κλάδεμα το προτιμούμε σε περιοχές με χιόνια και πάγους, επειδή τα ξερά άνθη και τα κλαδιά προστατεύουν το φυτό απ’ το κρύο. Όμως στην περίπτωση αυτή δεν μπορούμε να πάρουμε μοσχεύματα και πολλαπλασιάζουμε τις ορτανσίες μας με τη μέθοδο της διαίρεσης. Συγκεκριμένα, βγάζουμε το φυτό απ’ τη γλάστρα και το χωρίζουμε σε δύο ή περισσότερα τμήματα που το καθένα έχει ρίζες και βλαστούς. Η διαίρεση γίνεται όταν ακόμη το φυτό είναι σε λήθαργο, δηλαδή το χειμώνα πριν εμφανιστεί η νέα βλάστηση.
Είχα μια καλαγχόη, αλλά σάπισαν οι ρίζες και τα φύλλα της. Τι φταίει;
Οπως λέει κι η μάνα μου: Το πολύ περίσσιο χαλά το ίσιο! Ποτίζετε την καλαγχόη μόνο δυο φορές τη βδομάδα και μην το παρακάνετε γιατί οι ρίζες της σαπίζουν. Επίσης αποφεύγετε να βρέχετε τα φύλλα του φυτού γιατί σαπίζουν κι αυτά. Η καλαγχόη, το πανέμορφο παχύφυτο με καταγωγή από τη Μαδαγασκάρη, μπορεί να καλλιεργηθεί το ίδιο εύκολα σε εσωτερικό και εξωτερικό χώρο πάντα όμως σε γλάστρες και όχι στον κήπο. Τα όμορφα κόκκινα λουλουδάκια της καλαγχόης που εμφανίζονται στην κορυφή των μίσχων σε ταξιανθίες, εξελίχθηκαν καθώς παράχθηκαν φυτά σε μεγάλη ποικιλία χρωμάτων: κίτρινα, πορτοκαλί, ροζ, μοβ, λευκά, ενώ τελευταία εμφανίζονται και δίχρωμες ποικιλίες. Τα φύλλα της καλαγχόης είναι σαρκώδη, πλατιά, οβάλ, με οδοντωτές άκρες, εμφανίζονται εναλλάξ σε όλο το μήκος των μίσχων. Δεν θέλει απευθείας έκθεση στο φως του ήλιου, ενώ η προσθήκη υγρού λιπάσματος, μια φορά τον μήνα θα βελτίωνε εντυπωσιακά τα άνθη και το φύλλωμά της.
Θέλω να φυτέψω μια ποικιλία καλαμών για βρώσιμη. Τι θα λέγατε;
Περιοχή της Καλαμάτας. Γνωστή σαν τόπο καταγωγής του σημερινού πρωθυπουργού (θετικό στοιχείο για μερικούς, αρνητικό για πολλούς άλλους) και σαν τόπος προέλευσης της ποικιλίας Καλαμών (θετικό ανεξαιρέτως για όλους). Αφήνουμε στην άκρη τα υποδόρια πολιτικά σχόλια, για να επισημάνουμε ότι η ποικιλία καλαμών θεωρείται από τις πιο ξεχωριστές ποικιλίες για βρώσιμη και για την παραγωγή ελαιόπαστας. Δένδρο μετρίου έως μεγάλου μεγέθους, με ζωηρή ανάπτυξη, έχει απαιτήσεις σε νερό και ευδοκιμεί σε περιοχές με ήπια καιρικά χαρακτηριστικά. Ξεχωρίζει πολύ εύκολα από τις άλλες ελληνικές ποικιλίες ελιάς καθώς τα φύλλα της είναι πολύ μεγαλύτερα σε μέγεθος. Ο καρπός είναι μεγάλος, κυρτωμένος μονόπλευρα, με βάρος μέχρι 6 γραμμάρια. Το κουκούτσι του αποσπάται εύκολα και αυτό είναι ένα από τα μεγαλύτερα πλεονεκτήματά του, ενώ η περιεκτικότητα του καρπού σε λάδι είναι 17 – 19%. Θεωρείται σαν μία από τις καλύτερες επιτραπέζιες ποικιλίες καθώς δίνει μαύρες ελιές, με συνεκτική σάρκα, γυαλιστερό χρώμα, χαρακτηριστικά που τα διατηρεί μέχρι και την κατανάλωση του καρπού.
Για περισσότερα άρθρα επισκεφθείτε το Garden blog που επιμελείται ο Κώστας Λιονουδάκης στο www.mistιkakipou.gr
