Τα μυστικά του κήπου

Θέλω να ρωτήσω αν υπάρχουν άγρια κυκλάμινα και τι πρέπει να προσέξω φυτεύοντάς τα σε γλάστρες;
Άγριο κυκλάμινο,
λουλούδι του χειμώνα,
ψάχνεις μια θέση σκιερή
και μια δροσιά στο χώμα.

Αγαπητέ φίλε,
τα άγρια κυκλάμινα έχουν λευκό ή ανοικτό ροζ χρώμα με σκούρο ροζ στεφάνι στη βάση των πετάλων τους, ενώ τα κυκλάμινα των φυτωρίων είναι διαθέσιμα σε μεγάλη ποικιλία χρωμάτων από το λευκό μέχρι το μοβ. Τα φύλλα τους είναι σκούρα πράσινα, σε σχήμα καρδιάς και συνήθως έχουν γραμμές από γκρι ή ασημένιο χρώμα. Πρόκειται για βολβώδη φυτά (οι βολβοί τους όμως έχουν σχήμα καρότου κι όχι κρεμμυδιού) και ανθίζουν από τον Νοέμβριο έως τα τέλη Ιανουαρίου, ενώ στη φύση η ανθοφορία αρχίζει από τον Σεπτέμβριο και διαρκεί περίπου μέχρι τον Δεκέμβριο. Tα κυκλάμινα είναι απαιτητικά φυτά. Δεν αγαπούν τη ζέστη κι έχουν ανάγκη από υγρασία. Αυτός είναι κυρίως ο λόγος για τον οποίο δεν αντέχουν πολύ μέσα στα σπίτια μας. Τοποθετείστε τα λοιπόν σε δροσερό, φωτεινό σημείο, απαραιτήτως μακριά από τις ακτίνες του ήλιου και φροντίστε ο χώρος να έχει αρκετή υγρασία. Ο καλύτερος τρόπος για να ποτίζετε τα κυκλάμινα είναι να βυθίζετε τη γλάστρα μέσα σε μία λεκάνη ή έναν κουβά με νερό που όμως θα πρέπει να έχει περίπου τη θερμοκρασία του χώρου. Αφήστε τη γλάστρα να απορροφήσει όσο νερό χρειάζεται, 10-15 λεπτά είναι αρκετά και όταν δείτε το χώμα στην επιφάνεια να υγραίνεται, βγάλτε τη γλάστρα από το νερό. Αδειάστε το νερό που τυχόν λιμνάζει στο πιατάκι της γλάστρας γιατί οι ρίζες των κυκλάμινων σαπίζουν εύκολα. Ξαναποτίστε με τον ίδιο τρόπο όταν δείτε ότι το χώμα στην επιφάνεια έχει στεγνώσει. Τα κυκλάμινα χρειάζονται υγρό χώμα, αλλά το υπερβολικό πότισμα θα καταστρέψει τα φυτά.

Θέλω να φυτέψω παντζάρια γιατί τρελαίνομαι για παντζαροσαλάτα. Τι πρέπει να προσέξω;

Κοκκινογούλι φύτεψε, το λένε και παντζάρι,
βραστή σαλάτα να γευτείς που θα ’χει άλλη χάρη.

Αγαπητέ φίλε,   
το παντζάρι ή κοκκινογούλι ή κηπευτικό τεύτλο καλλιεργείται για τις σαρκώδεις γογγυλόριζες του, πλούσιες σε υδατάνθρακες καθώς και για τα φύλλα του, τα οποία καταναλώνονται ως βραστή σαλάτα. Η επιστημονική του ονομασία είναι Βeta vulgaris var. esculenta και είναι συγγενές με το ζαχαρότευτλο, το κτηνοτροφικό τεύτλο και το σέσκουλο. Στην ελληνική αγορά κυριαρχεί η ποικιλία που δίνει πρώιμα στρογγυλά παντζάρια καλής διαμέτρου με ομοιόμορφο κόκκινο χρώμα και έχει κοντό φύλλωμα με γυαλιστερό πράσινο χρώμα το οποίο δημιουργεί μια όμορφη οπτική αντίθεση με το κατακόκκινο χρώμα της σάρκας. Για να φθάσει στη συγκομιδή θα απαιτηθούν από 2,5 έως 4 μήνες και μπορεί να αποδώσει από 2 έως 4 τόνους γογγυλόριζας στο στρέμμα. Όσον αφορά το έδαφος καταλληλότερα είναι τα αμμώδη ή αμμωπηλώδη, μέσης ή ελαφριάς σύστασης με αντίδραση όξινη έως ελαφρώς αλκαλική (Ρη 6-7,5). Δεν ανέχεται βαριά εδάφη που νεροκρατούν, ούτε εδάφη συμπαγή ή με πολλές πέτρες στα οποία παρεμποδίζεται η ομαλή ανάπτυξη της γογγυλόριζας. Η σπορά συνήθως άνοιξη ή φθινόπωρο γίνεται με 1,5 κιλό σπόρου το στρέμμα, σε βάθος 1,2,5 εκατοστά και σε γραμμές που απέχουν μεταξύ τους 25,30 εκ. Ο σπόρος ανάλογα με την θερμοκρασία του εδάφους βλαστάνει μετά από 8-15 ημέρες. Όταν τα φυτά αποκτήσουν 3-4 φύλλα γίνεται αραίωμα ώστε η απόσταση από φυτό σε φυτό επί της γραμμής να διαμορφωθεί στα 10 εκατοστά.

Θέλω να φυτέψω βίκο για να δίνω σανό στα ζώα μου. Τι θα με συμβουλεύατε;

Βίκος ο κτηνοτροφικός, σε ξηρικά χωράφια,
δίνει τροφή για βόσκηση ακόμη και σ’ ελάφια.

Αγαπητέ κτηνοτρόφε, ο βίκος είναι το σπουδαιότερο από τα καλλιεργούμενα φθινοπωρινά κτηνοτροφικά ψυχανθή, γιατί προσαρμόζεται ευρύτερα στα διάφορα οικολογικά περιβάλλοντα της χώρας μας, αλλά και γιατί αναμφισβήτητα είναι από τα πιο κατάλληλα φυτά, για την εφαρμογή της απαραίτητης αμειψισποράς και ξερικά χωράφια που έχουν εξαντληθεί από τη συνεχόμενη μονοκαλλιέργεια των σιτηρών. Είναι φυτό σανοδοτικό και καρποδοτικό και αποτελεί άριστη ζωοτροφή. Καλλιεργείται ακόμα για βόσκηση και για χλωρή λίπανση. Για την παραγωγή σανού καλό είναι ο βίκος να συγκαλλιεργείται με διάφορα άλλα φυτά, όπως η βρώμη (ταγή) και το κριθάρι. Η καλλιέργεια του βίκου με τα σιτηρά αφ’ ενός μεν συντελεί στην απόκτηση προϊόντος καλύτερης ποιότητας γιατί ο βίκος αναρριχάται στο σιτηρά και κατ’ αυτό τον τρόπο αποφεύγεται η επαφή της χαρτομάζας με το έδαφος, αφετέρου δε διευκολύνει τη συγκομιδή του προϊόντος. Ο βίκος ευδοκιμεί σε εδάφη βαθιά, πλούσια, μέσης σύστασης. Ο βίκος προσαρμόζεται καλύτερα στα καλοστραγγισμένα πηλώδη εδάφη, αν και μπορεί να αναπτυχθεί και σε αμμώδη εδάφη εάν λιπανθούν κανονικά. Ιδιαίτερη προσοχή πρέπει δοθεί στην καλή στράγγιση.

Η γιαγιά μου μαζεύει βαλσαμόχορτο γιατί έχει φαρμακευτικές ιδιότητες. Τι θα λέγατε;
Βοτάνι βαλσαμόχορτο, το φάρμακο της φύσης,
σε αρκετά προβλήματα, εκεί θα βρεις τις λύσεις.

Αγαπητή φίλη,
το βαλσαμόχορτο ή υπέρικο (Hypericum perforatum) είναι φυτό φαρμακευτικό, ποώδες, πολυετές (6-7 έτη), ύψους 20-80 cm. Έχει όρθιο βλαστό κυλινδρικό με μικρά λογχοειδή φύλλα, άμισχα που φέρουν πολλά διαφανή στίγματα (ελαιοφόρους αδένες) και άνθη κιτρινόχρυσα έως πορτοκαλόχροα με μαύρα στίγματα. Αναπτύσσεται σε ηλιόλουστες περιοχές. Μπορεί να αναπτυχθεί σε υψόμετρο από το επίπεδο της θάλασσας έως 2.500 m. Αναπτύσσεται σε εδάφη ξηρικά, πτωχά-μέτριας γονιμότητας με καλή αποστράγγιση και από άποψη pH από ελαφρά όξινα έως και αλκαλικά. Πολλαπλασιάζεται με σπόρο, αλλά και με μοσχεύματα.Μεταφύτευση γίνεται στην ύπαιθρο στις αρχές με μέσα Μαρτίου σε αποστάσεις 20-30 cm μεταξύ των φυτών και 60-80 cm μεταξύ των γραμμών. Σχετικά με τις καλλιεργητικές φροντίδες, το υπέρικο είναι ξηρική καλλιέργεια, ενώ σε περιόδους παρατεταμένης ξηρασίας χρειάζεται 2-3 ποτίσματα. Η καταπολέμηση ζιζανίων γίνεται είτε με σκαλίσματα ή με εδαφοκάλυψη. Σε πλήρη παραγωγή έρχεται το 2ο έτος. Το υπέρικο δίνει κατά μέσο όρο 120 κιλά/στρέμμα ξηρό και συλλέγεται με χορτοκοπτικό όταν το φυτό βρίσκεται σε πλήρη άνθηση πριν τον σχηματισμό των καρπών. Το υπέρικο είναι φυτό φαρμακευτικό και  χρησιμοποιείται ως αντιφλεγμονώδες, ηρεμιστικό, παυσίπονο, διουρητικό και για την ελονοσία. Το εκχύλισμα  χαρακτηρίζεται από αντικαταθλιπτικές, αντιμικροβιακές και αντιβακτηριδιακές ιδιότητες ενώ χρησιμοποιείται και για τη θεραπεία εγκαυμάτων.