Η πεθερά μου επιμένει πως υπάρχει γιορτή της πεθεράς και πρέπει να της κάνω δώρο ένα φυτό; Βοηθήστε με!
Δουλειά δεν έχει ο διάολος,
την πεθερά γιορτάζει
μα θα προτείνω το φυτό
που γάντι θα ταιριάζει!
Αγαπητέ πεθερόπληκτε, το “Κάθισμα της πεθεράς” (Echinocactus grusonii) στην πάνω αριστερά φωτογραφία είναι ένας σφαιροειδής κάκτος που πήρε το παρατσούκλι του καθώς πολλοί σίγουρα θα το ονειρεύονταν σαν ένα πολύ αναπαυτικό κάθισμα για την πεθερά τους. Στη συνέχεια, στην πάνω δεξιά φωτογραφία, σας προτείνω τον κάκτο ‘η καρέκλα της πεθεράς’, στα ισπανικά ονομάζεται ‘silla de la suegra’ όπου οι ισπανόφωνοι φίλοι επιλέγουν λίγο διαφορετικό στιλ επίπλωσης καθώς επιλέγουν ένα διαφορετικού σχήματος κάκτο για την πεθερά τους με δόλωμα ένα εντυπωσιακό ροζ λουλούδι. Όμως, το δημοφιλέστερο ίσως φυτό της πεθεράς που θα μπορούσατε να προτιμήσετε είναι η “γλώσσα της πεθεράς” ή σανσεβέρια (Sansevieria trifasciata) που βλέπετε στην κάτω αριστερά φωτογραφία. Άλλωστε, στις Η.Π.Α. μάλιστα γίνεται εντατική καλλιέργεια του φυτού καθώς παρουσιάζει αυξημένη ζήτηση καθώς κατά την εθνική γιορτή της πεθεράς στις Η.Π.Α. η σανσεβέρια γίνεται ανάρπαστη (δεν κάνουμε πλάκα, σοβαρά τα λέμε!) Παρ’ όλα αυτά, στην Ελλάδα, θα νομίζουν αν κάνετε τέτοιο δώρο ότι η πεθερά σας έχει τόσο μακριά και αιχμηρή γλώσσα. Μακριά από εμάς, τέτοια υπονοούμενα. Άλλωστε, στον ελληνικό χώρο, μια ποικιλία φραγκοσυκιάς, η Opuntia ficus-indica που βλέπετε στην κάτω δεξιά φωτογραφία, είναι η επονομαζόμενη ‘γλώσσα της πεθεράς’. Αυτά τα ολίγα σας προτείνω κι ελπίζω να σας βοήθησα επαρκώς εσάς και όλους τους συναδέλφους πεθερόπληκτους.
Θα ήθελα να ρωτήσω ποια είναι τα οξύφιλα φυτά και αν χρειάζονται κάποια ιδιαίτερη περιποίηση;
Γαρδένια μου οξύφιλη,
καμέλια κι αζαλέα,
θέλετε λίγο σίδηρο
κι ανθοφορείτ’ ωραία.
Αγαπητή φίλη,
τα πιο γνωστά οξύφιλα είναι η γαρδένια, η ορτανσία, η καμέλια, η αζαλέα και το ροδόδεντρο. Λέγονται έτσι (οξύ+φίλος) επειδή χρειάζονται έδαφος όξινης σύστασης για να αναπτυχθούν. Τι σημαίνει αυτό; Για να καλλιεργήσουμε τέτοια είδη, πρέπει να χρησιμοποιήσουμε κάποιο φυλλόχωμα, με χαμηλό pH όπως καστανόχωμα ή ερεικόχωμα ή κάποιο εδαφικό μείγμα πλούσιο σε τύρφη, κατά προτίμηση ξανθιά. Ενδιάμεσα από τις λιπάνσεις, πρέπει να εμπλουτίζουμε το χώμα με σίδηρο, ένα στοιχείο που είναι πολύ σημαντικό για τα οξύφιλα, αφού η έλλειψή του προκαλεί κιτρίνισμα στα φύλλα. Προσθέτουμε στο πότισμα θειικό σίδηρο που έιναι πιο βραδείας απορρόφησης ή που περιέχει σίδηρο ή ρίχνουμε στο χώμα ρινίσματα σιδήρου ή σκουριασμένα καρφιά. Άλλωστε, μην ξεχνάμε τις παλιές νοικοκυρές που προτιμούσαν να φυτεύουν τις γαρδένιες, τις καμέλιες και τις ορτανσίες τους σε σιδερένιους τενεκέδες. Για να τοποθετήσουμε το σίδηρο, σκάβουμε ένα ρηχό αυλάκι στη γλάστρα, το σκεπάζουμε με χώμα και μετά ποτίζουμε. Καλό είναι να αποφεύγουμε να λιπαίνουμε τα οξύφιλα με κοπριά, γιατί ανεβάζει αρκετά το pH του εδάφους.
Είμαι κτηνοτρόφος και θέλω να φυτέψω τριφύλλι ανάμεσα από ελιές για να ταΐζω τα ζώα μου. Τι θα λέγατε;
Τριφύλλι αλεξανδρινό, φύτεψε σ’ ελαιώνα,
να τρώνε και τα ζώα σου, χορτάρι το χειμώνα.
Αγαπητέ κτηνοτρόφε,
το αλεξανδρινό τριφύλλι (Trifolium alexandrinum L.) ονομαζόμενο και αιγυπτιακό τριφύλλι, είναι ένα από τα πιο σημαντικά ψυχανθή στις χώρες της Μ. Ανατολής και της Μεσογείου. Είναι ετήσιο φυτό, με βιολογικό κύκλο 6-8 μήνες, όρθιο, ψηλό με πολλά κλαδιά και πλούσιο φύλλωμα. Η πασσαλώδης ρίζα του διακλαδίζεται πλούσια και ο κύριος όγκος της βρίσκεται στα πρώτα 30-60 cm από την επιφάνεια του εδάφους. Παρουσιάζει γρήγορη ανάπτυξη με πλούσια βλάστηση μετά από κάθε κοπή. Κατάλληλο για βοσκή, κοπή, ενσίρωση και χλωρή λίπανση. Προσαρμόζεται σε όλους τους τύπους εδαφών ακόμη και σε βαριά αλκαλικά εδάφη. Είναι εξαιρετικά ανθεκτικό στις σηψιρριζίες, στις φουζαριώσεις, στο ψύχος στις ξηροθερμικές συνθήκες και στο πλάγιασμα. Αντέχει στην εντατική βόσκηση και δεν προκαλέι τυμπανισμό. Τέλος, δίνει άριστη σοδειά σε χόρτο και σανό υψηλής θρεπτικής πρωτεϊνικής αξίας εύπεπτο από τα ζώα. Επίσης, ξεκουράζει το χωράφι από τα σιτηρά και το εμπλουτίζει με άζωτο. Έτσι την επόμενη χρονιά θα έχουμε μια πολύ καλή παραγωγή σιτηρών χρησιμοποιώντας λιγότερη ποσότητα αζωτούχου λιπάσματος Σε ξηρικά εδάφη δίνει 3-4 κοπές, ενώ σε ποτιστικά μέχρι και 7 κοπές. Σπέρνεται φθινόπωρο και άνοιξη με 3-4 kg το στρέμμα.
Η κουμπάρα μου θέλει να φτιάξει έναν εξωτικό κήπο. Τι δέντρο να της προτείνω να φυτέψει;
Σε ένα κήπο εξωτικό, φύτεψε τσεριμόγια,
και φέρε την κουμπάρα σου, να μείνει δίχως λόγια!
Αγαπητέ κουμπάρε,
η τσεριμόγια είναι αρκετά πυκνό, ταχέως αναπτυσσόμενο, όρθιο, ημι-αειθαλές δέντρο, αλλά με διακλαδώσεις που ξεκινούν από το χαμηλό μέρος του κορμού. Το ύψος της κυμαίνεται από 5 μέχρι 7 μέτρα και οι νέοι βραχίονές του είναι σκούρου χρώματος και τριχωτοί με ωοειδή φύλλα. Ο καρπός είναι κάπως κωνικός ή σε σχήμα καρδιάς, με 10-20 εκ. μήκος και μέχρι 10 εκατοστά πλάτος, με βάρος από 150 έως 500 γραμμάρια. Ο καρπός είναι σαρκώδης και μαλακός, γλυκός, λευκού χρώματος, με υφή όπως το σερμπέτι και από αυτό προκύπτει το δεύτερο όνομά της, “κρέμα μήλου”. Το άρωμά της χαρακτηρίζεται σαν ένα μείγμα από μπανάνα, ανανά, παπάγια, ροδάκινο, και φράουλα. Παρόμοια σε μέγεθος με ένα γκρέιπφρουτ, έχει μεγάλους, γυαλιστερούς, σκούρους σπόρους που απομακρύνονται εύκολα. Όταν ωριμάσει, η φλούδα είναι πράσινη και λεπτή, αφαιρείται με ελαφριά πίεση και είναι παρόμοια με του αβοκάντο. Συχνά ψύχουν την τσεριμόγια για να τη φάνε έπειτα με το κουτάλι κι έτσι δικαιωματικά, έχει κερδίσει το παρατσούκλι “φρούτο παγωτό”.
