Ακουσα ότι πολλοί ζωγράφοι έχουν εμπνευστεί έργα με θέμα την ελιά. Αληθεύει;
Ελιά αθάνατο δεντρί,
σε έργα παινεμένα,
Θεόφιλος μα και Βαν Γκογκ,
ζωγράφισαν για σένα.
Η ελιά έχει αποτελέσει αγαπημένο θεμα για πολλούς ζωγράφους, αλλά εδώ θα αναφερθώ σε δύο που θεωρητικά έρχονται από διαφορετικούς κόσμους. Από τη μια μεριά,ο πίνακας στα αριστερα, ανηκει στον ολλανδό αυτόχειρα ζωγράφο Βαν Γκογκ, τη βασανισμένη ψυχή του 19ου αιώνα που άρχισε να ζωγραφίζει στα 27 του χρόνια. Η αγάπη του για τις ελιές εκφράστηκε μέσα από μια σειρά πίνακες οι περισσότεροι από τους οποίους ζωγραφίστηκαν το 1889 στο Σαν Ρεμί όπου ζούσε στο ίδρυμα του Αγίου Παύλου. Ζωγράφιζε τις ελιές όταν έπαιρνε άδεια και καθώς τις έβλεπε ήταν το πλέον αγαπημένο του θέαμα και θέμα. Η ελιά για τον Βαν Γκογκ συμβόλιζε τη ζωή και οι πίνακες του κωδικοποιούσαν τη σχέση του ανθρώπου με τη φύση, με την ελιά να αποτελεί ένα δέντρο-σύμβολο. Η αγροτική εργασία της συγκομιδής του καρπού, το δέντρο της ελιάς, τα τοπία, ο καρπός, οι άνθρωποι της, όλα ήρθαν στο μικροσκόπιο και τα χρώματα του. Από την άλλη μεριά, ο πίνακας στα δεξιά ανήκει στο λαικό ζωγράφο Θεόφιλο απο τη Μυτιλήνη, ένας πάμφτωχο καλλιτέχνη, γεννημένο από το ελληνικό τοπίο, που αναγνωρίστηκε η αξία του μετά τον θάνατό του. Συμφωνα με τον διάσημο αρχιτέκτονα Λε Κορμπιζιέ, «…μέσω του Θεόφιλου, ιδού το τοπίο και οι άνθρωποι της Ελλάδας: κοκκινόχωμα, πευκότοπος και ελαιώνας, θάλασσα και βουνά των θεών, άνθρωποι που λούονται σε μια τολμηρά επικίνδυνη ηρεμία»
Αληθεύει ότι η φακελωτή είναι ένα πολύ ενδιαφέρον φυτό για όσους ασχολούνται με τη μελισσοκομία;
Μελισσοκόμε φύτεψε,
φακελωτή για μέλι,
για τις ανάγκες σε φαΐ
που το μελίσσι θέλει.
Η φακελωτή (PHACELIA TANACETIFOLIA) είναι φυτό μελιτογόνο, γυρεοφόρο και κτηνοτροφικό με αυξημένες αποδόσεις μελιού. Ανθίζει μετά από δυο μήνες από τη σπορά και έχει μεγάλη διάρκεια ανθοφορίας έως και 50 ημέρες. Το φυτό μπορεί να χρησιμοποιηθεί από τις μέλισσες για να καλύψει τις ανάγκες ανάπτυξης και διατήρησης του πληθυσμού τους την περίοδο που τους είναι ιδιαίτερα αναγκαίο (Ιουλίου ή Σεπτέμβριο λόγο έλλειψης άλλων ανθοφοριών) με την προϋπόθεση να υπάρχει δυνατότητα ποτίσματος και η σπορά τους να πραγματοποιείτε τον κατάλληλο μήνα (σπορά φακελωτής το Μάιο για να ανθίσει τον Ιούλιο – σπορά τον Ιούλιο για να ανθίσει τον Σεπτέμβριο). Για αυξημένες αποδόσεις μελιού η σπορά της μπορεί να πραγματοποιηθεί τους Μήνες Ιανουάριο έως Μάρτιο χωρίς ιδιαίτερη ανάγκη ποτίσματος (1 – 2 ποτίσματα )και τα μελίσσια να αξιοποιήσουν το νέκταρ σε συνδυασμό με την υπόλοιπη χλωρίδα της περιοχής. Αποδίδει περίπου 40 κιλά μέλι το στρέμμα όταν χρησιμοποιείται ως μελιτογόνο φυτό. Η φακελωτή μπορεί να αναπτυχθεί σε όλα σχεδόν τα εδάφη, αλλά προτιμά και δίδει πολύ μεγαλύτερη παραγωγή σε εδάφη μέτρια, υγρά και ηλιόλουστα, δηλαδή τα χωράφια να έχουν μεσημβρινή έκθεση χωρίς εμπόδια που σκιάζουν τη φυτεία.
Εχω μία λεμονιά σε γλάστρα εδώ και 3 χρόνια, αδύναμη, με κλαδιά που δεν έχουν πολλά φύλλα. Τι φταίει;
Μην τη ξεχνάς τη λεμονιά, το κλάδεμα το θέλει,
ίσως και μεταφύτευση και ψέκασμα εν τέλει.
Η γλάστρα που έχεις τη λεμονιά σου εδώ και τρία χρόνια να είναι μικρή και οι ρίζες να ασφυκτιούν και να μη μπορούν να απορροφήσουν θρεπτικά συστατικά και νερό. Σε αυτή την περίπτωση απαιτείται μεταφύτευση σε μεγαλύτερη γλάστρα, όμως καλό είναι να περιμένεις μέχρι τον Μάρτη, αφού περάσουν οι παγετοί του χειμώνα. Κατά τη μεταφύτευση μη ξεχάσεις να τοποθετήσεις στη βάση της γλάστρας μια στρώση χαλικιού ή ελαφρόπετρας για καλύτερη αποστράγγιση.
Η λεμονιά σου μπορεί να χρειάζεται κλάδεμα. Και σε αυτήν την περίπτωση, πρέπει να περιμένεις μέχρι το Μάρτη, για να την κλαδέψεις. Το κλάδεμα της λεμονιάς, ειδικά σε γλάστρα, πρέπει να είναι ελαφρύ. Θα πρέπει να αφαιρέσεις ξερά και προσβεβλημένα κλαδιά καθώς και τους «λαίμαργους», δηλαδή τους βλαστούς με γρήγορη, κατακόρυφη ανάπτυξη, που απορροφούν πολλά θρεπτικά συστατικά και νερό από το δέντρο χωρίς να παράγουν καρπούς. Μετά το κλάδεμα, καλό είναι οι τομές να καλύπτονται με πάστα επούλωσης (εμβολιασμού) ενώ ο ψεκασμός με χαλκούχο διάλυμα προστατεύει από την κορυφοξήρα, μια σοβαρή ασθένεια της λεμονιάς.
Τα φύλλα της ορτανσίας μου έχουν αρχίσει να γίνονται καφέ με στίγματα ξεκινώντας απ’ τις άκρες. Τι συμβαίνει;
Πρόσεχε το πότισμα, σαν έχεις ορτανσία,
γιατί μεγάλο πρόβλημα θα σ’εύρει στη γωνία.
Η ορτανσία μπορεί να εμφανίσει καφέ στίγματα στις άκρες των φύλλων (μετά μαυρίζουν και ξηραίνονται) όταν προσθέτουμε υπερβολική ποσότητα νερού, όταν δεν γίνεται καλή αποστράγγιση, όταν δίνουμε μεγάλη ποσότητα λίπανσης (λόγω τοξικότητας) και όταν την χτυπά απευθείας το ηλιακό φως (ειδικά τους θερινούς μήνες). Με βάση τα παραπάνω, θα σας πρότεινα να μετριάσετε το νερό (δύο φορές την εβδομάδα αυτή την περίοδo είναι αρκετό), να ανακατέψετε το χώμα προσθέτοντας άμμο και περλίτη και να αποφύγετε τις λιπάνσεις κατά την περίοδο Δεκέμβρη – Φλεβάρη. Επίσης καλό είναι να εξασφαλίζετε μια ημισκιερή δροσερή θέση στην ορτανσία σας καθώς αγαπά τη ζέστη, την υγρασία αλλά όχι το απευθείας φως. Σχετικά με το κλάδεμα της ορτανσίας, πρέπει να την κλαδέψουμε βαθιά στο τέλος του χειμώνα (Φλεβάρη), όταν το φυτό βρίσκεται σε φάση βλαστικής ανάπαυσης. Κλαδεύουμε αυστηρά αφήνοντας 2 έως 3 οφθαλμούς, καθώς η ορτανσία ανθίζει, σε κλαδιά της τρέχουσας περιόδου. Με το κλάδεμα απομακρύνουμε το άχρηστο φυτικό υλικό και παράλληλα διατηρούμε το φυτό σε μια συμπαγή και συμμετρική μορφή με δυνατούς ανθοφόρους βλαστούς. Όσο λιγότεροι ανθοφόροι βλαστοί αφήνονται συμμετρικά επιλεγμένοι, τόσο πιο εντυπωσιακές θα είναι οι παραγόμενες ταξιανθίες. Τέλος, καλό θα ήταν να αναφέρουμε ότι η ορτανσία ανήκει στα οξύφιλα φυτά (όπως η γαρδένια) καθώς θέλει όξινο χώμα ως ουδέτερο για να ευδοκιμήσει.
