Η τσαχπίνα γειτόνισσά μου έχει ένα ταλαιπωρημένο γιασεμί και με ρώτησε αν θέλει λίπασμα ή άλλη φροντίδα. Τι να της πω;
Βάλε αλάτι στο φαΐ και στην αγάπη πάθος, ‘
λουλούδι δίχως λίπασμα, το πιο μεγάλο λάθος.
Το γιασεμί για να ανθοφορήσει θέλει οπωσδήποτε συχνή λίπανση, ειδικότερα την περίοδο της ανθοφορίας λιπαίνετε κάθε 15 περίπου ημέρες με ένα υγρό λίπασμα για ανθοφόρα φυτά και περίπου 1 φορά τον μήνα την άνοιξη. Τον χειμώνα λιπαίνετε αραιότερα πάντα ακολουθώντας τη δοσολογία που αναφέρεται στη συσκευασία του λιπάσματος. Επίσης, το γιασεμί χρειάζεται απαραίτητα άφθονο φως, είτε απευθείας ηλιακό φως είτε ημισκιερά μέρη. Αν έχετε τη δυνατότητα προσανατολίστε το φυτό νότια, ώστε να δέχεται όσο το δυνατόν περισσότερο φως γιατί η ανθοφορία του θα είναι πλουσιότερη. Το γιασεμί αντέχει στην ξηρασία όμως να το ποτίζετε τακτικά τις ζεστές περιόδους του χρόνου, ιδιαίτερα αν το καλλιεργείτε σε γλάστρα. Ψεκάζετε συχνά τα φύλλα του με νερό για να τα διατηρείτε καθαρά από τη σκόνη και γυαλιστερά αλλά και για να δροσίσετε το φυτό σας, φροντίστε όμως να το κάνετε μετά τη δύση του ηλίου έτσι ώστε να μην καούν τα φύλλα του. Το γιασεμί επιβιώνει εύκολα σε όλους τους τύπους εδαφών, στις γλάστρες όμως φροντίστε να έχει καλή αποστράγγιση και αδειάζετε το νερό που περισσεύει στο πιατάκι της γλάστρας ώστε να μην σαπίσουν οι ρίζες του. Η ανθοφορία του ξεκινά με τις πρώτες ζεστές ημέρες της άνοιξης και διαρκεί μέχρι τα πρώτα κρύα αν και στις κλιματολογικές συνθήκες της χώρας μας η ανθοφορία του διατηρείται μέχρι και τον Νοέμβριο. Μετά το τέλος της ανθοφορίας και για να βοηθήσουμε το φυτό να παράγει ακόμη περισσότερα λουλούδια την επόμενη χρονιά είναι χρήσιμο να κλαδέψουμε το φυτό. Καλό θα ήταν το κλάδεμα να γίνει σε δύο φάσεις: Το φθινόπωρο ή στις αρχές του χειμώνα και αφού σταματήσει να ανθίζει φροντίστε να αφαιρέσετε όλα τα ξερά λουλούδια της προηγούμενης χρονιάς, ενώ νωρίς την άνοιξη, μόλις περάσουν τα μεγάλα κρύα, κλαδέψτε λίγο πιο δραστικά τα κλαδιά του έτσι ώστε να ελέγξετε τόσο το μέγεθος όσο και το σχήμα του.
Με τη χθεσινή βροχή όλοι φοβούνται ότι θα πιάσουν σίρικα οι κρεβατίνες. Τι είναι ο σίρικας;
Σίρικα λένε στα Χανιά,
στο Ηράκλειο χολέρα,
ασθένεια ωίδιο,
του αμπελιού φοβέρα.
Το ωΐδιο είναι μία από τις πιο σοβαρές ασθένειες του αμπελιού και είναι διαδεδομένη σε όλες τις αμπελουργικές περιοχές του κόσμου. Στα Χανιά, η ασθένεια είναι γνωστή με το όνομα Σίρικα, στο Ηράκλειο με το όνομα χολέρα, ενώ σε άλλες περιοχές της χώρας έιναι γνωστή ως στάχτωμα, θειαφασθένεια, μπάστρα, μπασαράς, αλευράς, λόβα, σιναπίδι. Προσβάλλονται όλα τα υπέργεια τμήματα του φυτού (βλαστοί, φύλλα, τσαμπιά, κληματίδες). Αρχικά, εμφανίζονται στα φύλλα ασαφείς χλωρωτικές κηλίδες, οι οποίες στη συνέχεια καλύπτονται από λευκό επίχρισμα. Παρόμοια συμπτώματα και αλλοιώσεις παρατηρούνται στους προσβεβλημένους βλαστούς και στους βότρεις. Επιπλέον, αν η προσβολή γίνει πριν την άνθηση παρατηρείται ανθόρροια. Οι ράγες των σταφυλιών καλύπτονται και αυτές από τις εξανθήσεις του παθογόνου στα σημεία προσβολής. Εάν οι ράγες προσβληθούν όταν είναι μικρές, ξηραίνονται και πέφτουν. Επιπλέον, η προσβολή στα σταφύλια προκαλεί σχίσιμο των ραγών, οπότε συνήθως ακολουθούν δευτερογενείς προσβολές από άλλα παθογόνα (π.χ. βοτρύτης), που ολοκληρώνουν τη ζημιά στα τσαμπιά. Οταν οι ράγες προσβληθούν μετά το «γυάλισμα» δεν σχίζονται αλλά παρουσιάζουν εσχαρώσεις. Οι ράγες είναι ευπαθείς μέχρι να αποκτήσουν περιεκτικότητα 8% σε σάκχαρο. Γενικά, η ασθένεια ευνοείται από θερμό καιρό, όχι όμως και σε θερμοκρασίες μεγαλύτερες από 35 βαθμούς Κελσίου. Θα πρέπει επίσης να επισημανθεί ότι ο μύκητας αναπτύσσεται καλύτερα στα σκιαζόμενα μέρη του φυτού, επειδή ο ήλιος περιορίζει την ανάπτυξή του. Για την βλάστηση των σπορίων του δεν είναι απαραίτητη η ύπαρξη νερού επάνω στην φυτική επιφάνεια. Αυτό σημαίνει, ότι ακόμα και σε συνθήκες ξηρασίας είναι δυνατό να ξεκινήσει η μόλυνση.
Γενικά, η καλύτερη μέθοδος αντιμετώπισης του ωϊδίου είναι η πρόληψη. Η μη έγκαιρη καταπολέμηση μπορεί να προκαλέσει σημαντική μείωση της παραγωγής και υποβάθμιση της ποιότητας του προϊόντος. Για την επιτυχημένη αντιμετώπιση του ωϊδίου συστήνονται εφαρμογές λίγο πριν την άνθηση και μετά το δέσιμο, με επαναλήψεις ανάλογα με την πίεση προσβολής με θειούχα σκευάσματα που είναι βιολογικά. Συμπληρωματικά, συστήνονται καλλιεργητικά μέτρα όπως σωστό κλάδεμα, κορφολόγημα, ξεφύλλισμα για την αποφυγή δημιουργίας ευνοϊκών συνθηκών για το παθογόνο.
Πώς να προστατεύσω τις μηλιές μου να μη σκουληκιάσουν;
Kαρπόκαψα γκριζοκαφέ, μικρό πεταλουδάκι,
στα μήλα κάνει τσίμπημα κι αφήνει σκουληκάκι.
Η καρπόκαψα είναι ένα γκριζοκαφέ πεταλουδάκι, μήκους ενός εκατοστού και αποτελεί σοβαρό εχθρό της μηλιάς, της κυδωνιάς, της αχλαδιάς, της καρυδιάς και της βερυκοκιάς καθώς προκαλεί σημαντικές ζημιές στους οπωρώνες. Η καρπόκαψα διαχειμάζει με την μορφή αναπτυγμένης κάμπιας σε σχισμές του φλοιού των κλάδων ή του κορμού των δέντρων. Κατά τον Απρίλη οι κάμπιες γίνονται πεταλουδάκια και αφήνουν τα αβγά τους στα φύλλα, στους μικρούς νεαρούς βλαστούς ή στους μικρούς καρπούς της κυδωνιάς. Η κάμπια μόλις ξεμυτίσει από το αβγό προχωρά και μπαίνει στον νεαρό καρπό, κατευθύνεται προς το κέντρο του, όπου τρώει τους τρυφερούς σπόρους και τη σάρκα του κυδωνιού. Για να μεγαλώσει η προνύμφη δεν της φτάνει ένα μικρός καρπός και γι’ αυτό προσβάλλει και δεύτερο καρπό. Οι προσβεβλημένοι καρποί σκουληκιάζουν και πέφτουν πρόωρα ή υποβαθμίζονται ποιοτικά και είναι ακατάλληλοι για φάγωμα ή για εμπορία. Για τη βιολογική καταπολέμηση της καρπόκαψας, πραγματοποιούμε 2 – 3 ψεκασμούς με βιολογικό σκεύασμα βάκιλου Θουριγγίας ανά 15 μέρες μετά το δέσιμο του καρπού υπενθυμίζουμε ότι ο βάκιλος Θουριγγίας είναι βιολογικό σκεύασμα για κάμπιες, ακίνδυνο για εμάς αλλά και για τα ωφέλιμα έντομα του κήπου μας. Επίσης, συστήνουμε και ψεκασμούς με βιολογικό σκεύασμα φυσικής πυρεθρίνης, ανά 20 μέρες ενός εντομοκτόνου που προέρχεται από τα χρυσάνθεμα.
