Θέλω να μου πείτε έναν οικονομικό τρόπο για να στολίσω τα βάζα μου χριστουγεννιάτικα.
Πενία σχίνο κατεργάζεται! Παντού στην Κρήτη αυτή την εποχή θα βρείτε το σκίνο, έναν πολύ παρεξηγημένο θάμνο που όλοι προσπαθούν να το αφαιρέσουν από τα χωράφια τους. Κόψτε κλαδιά σχίνου με τα δερματώση πράσινα φύλλα και τους γυαλιστερούς μικρούς κόκκινους καρπούς και στολίστε τα βάζα σας ή χρησιμοποιείστε το σαν βάση σε διάφορες διακοσμητικές συνθέσεις που θα φτιάξετε. Ο σχίνος έχει λευκοκίτρινα άνθη που εμφανίζονται στις αρχές της άνοιξης και μετατρέπονται αργότερα σε μικρούς κόκκινους, κρεμάμενους καρπούς, που παραμένουν επάνω στο δένδρο από τον Αύγουστο μέχρι τον Δεκέμβριο. Το φύλλωμα και οι καρποί του αναδύουν μια έντονη μυρωδιά πιπεριού όταν τριφτούν. Προσαρμόζεται σε ηλιόλουστες θέσεις σε όλα τα εδάφη, ακόμη και σε φτωχά και ξηρά. Αξιοποιείται και στην κηποτεχνία σαν φυτό κατάλληλο για φράκτες καθώς και για παραθαλάσσιες φυτεύσεις. Καλά Χριστούγεννα!
Υπάρχει αυτοφυές και στην Ελλάδα αυτό το φυτό γκυ που στολίζουμε στις γιορτές;
Ιξός και ξερός! Ο ιξός είναι ένα κοινό φυτό της Ελληνικής και Ευρωπαϊκής χλωρίδας γνωστό περισσότερο με το γαλλικό του όνομα γκυ και για τη συμμετοχή του στη χριστουγεννιάτικη διακόσμηση. Είναι αειθαλές παράσιτο δέντρων, κυρίως των ελάτων και την Ελλάδα συνήθως το κρεμάμε στις πόρτες για να φέρει καλοτυχία για το νέο έτος. Το φυτό παράγει έναν εντυπωσιακό λευκό σφαιρικό καρπό από τον οποίο εξάγεται μία κολλητική ύλη. Τα φυτά προτιμούν τα κρύα ή δροσερά μέρη και μπορούν να αναπτυχθούν ακόμη και σε σκιερά μέρη ή ημισκιερές τοποθεσίες καθώς και σε υγρά, καλά στραγγιζόμενα, γόνιμα εδάφη. Στους αρχαίους Έλληνες ήταν γνωστό με τα ονόματα ιξός, ιξία, υφέαρ και στελίς όπως αναφέρει ο Θεόφραστος. Στην αρχαιότητα θεωρούταν φαρμακευτικό βότανο, ενώ για τους Κέλτες δρυΐδες ήταν ιερό φυτό. Θεωρείται καλότυχο φυτό και είναι σύμβολο της αγάπης, της ειρήνης και της ευημερίας, για αυτό και επιλέγεται για στολισμό στα σπίτια.
Τα φυτά στον λαχανόκηπο υποφέρουν από την παγωνιά.
Τι μπορώ να κάνω για να τα προστατέψω;
Κατ’ αρχήν, όταν έχει παγωνιά, πρώτη μας σκέψη είναι οι συνάνθρωποί μας που δεν έχουν σπίτι, θέρμανση και φαγητό και πώς θα τους συνδράμουμε. Η δεύτερή μας σκέψη είναι τα φύτα μας που υποφέρουν καθώς κατά τον παγετό, το έδαφος έχει τόσο χαμηλή θερμοκρασία το νερό παγώνει και έτσι το φυτό δεν μπορεί να το απορροφήσει με τις ρίζες του. Επηρεάζονται τα κύτταρα του φυτού και μπορεί να σπάσουν τα τοιχώματά τους και να καταστραφούν. Πιο μεγάλο κίνδυνο κατά τον παγετό αντιμετωπίζουν οι μικροί θάμνοι και τα μικρά φυτά και όχι τα βαθιά ριζωμένα δένδρα. Μία πολύ καλή αντιπαγετική θεραπεία είναι το εκχύλισμα φυκιών καθώς τα φύκια είναι πλούσια σε ιχνοστοιχεία και περιέχουν μεγάλο ποσοστό αμινοξέων, το δομικό υλικό κάθε ζωντανού οργανισμού. Ακόμη περιέχουν αυξίνες, φυσικές ορμόνες που προκαλούν ανάπτυξη και σάκχαρα. Όταν ψεκάζουμε λοιπόν ή ποτίζουμε στις ρίζες των φυτών με διάλυμα εκχυλίσματος φυκιών μειώνεται το σοκ των φυτών λόγω παγετού και σταδιακά επανέρχεται στην αρχική του κατάσταση.
Από τη Μήλο έφερα μια συκιά ποικιλία «Μπουκούνα».
Πότε να τη μεταφυτεύσω, σε τι έδαφος και πώς να την περιποιηθώ;
Από ρόδο βγαίνει αγκάθι κι από Μήλο μια συκιά! Αφήνω στην άκρη τα λογοπαίγνια, για να σας συγχαρώ που ψάχνετε παραδοσιακές ποικιλίες, όπως η μπουκούνα, που παράγει νόστιμα μαύρα σύκα σε σχήμα αχλαδιού που ωριμάζουν τέλος Ιουνίου – αρχές Ιούλη. Μεταφυτεύεται αρχές της άνοιξης ή και φθινόπωρο σε εδάφη εμπλουτισμένα με κοπριά και οργανικό λίπασμα. Γενικά, η συκιά ευδοκιμεί σε βαθιά, δροσερά και ελαφρά χρώματα, ενώ μπορεί να καλλιεργηθεί ακόμη και σε ξηροθερμικές περιοχές, με ασβεστούχα εδάφη και pH μέχρι 8. Θεωρείται αρκετά ανθεκτική στην έλλειψη νερού σε σχέση με άλλα οπωροφόρα δένδρα, όμως, για ικανοποιητική παραγωγή θα χρειαστούν μερικά μέτρια ποτίσματα κατά την καλοκαιρινή περίοδο. Ιδιαίτερα, σε περιοχές που παρουσιάζουν φαινόμενα ξηρασίας, απαιτείται καλή ρύθμιση των ποτισμάτων για την αποφυγή του σχισίματος των καρπών. Επίσης, η συκιά παρουσιάζει την τάση να ρίχνει τα φύλλα και τους καρπούς της όταν η διαθέσιμη εδαφική υγρασία είναι ανεπαρκής. Τέλος, η συκιά διαμορφώνεται με κλάδεμα σε σχήμα τύπου κυπέλλου, ενώ κατά το κλάδεμα καρποφορίας δεν πρέπει να κόβονται οι κορυφές των κλαδιών γιατί στην άκρη τους σχηματίζονται οι καρποί.
Ήθελα να ρωτήσω αν πρέπει να λιπαίνω τις ελιές μου με βόριο.
Είναι απαραίτητο;
Βάλε βόριο στην ελιά για να νιώσεις σιγουριά! Η τροφοπενία βορίου παρατηρείται σε νεαρά, αλλά και αιωνόβια δένδρα. Τα χαρακτηριστικά συμπτώματα της τροφοπενίας βορίου είναι ότι τα κορυφαία φύλλα στους νέους βλαστούς έχουν το ακραίο τμήμα τους χλωρωτικό, αρχικά κιτρινοπράσινο και στη συνέχεια κίτρινο/πορτοκαλί. Το καλοκαίρι παρατηρείται επίσης καρπόπτωση, ενώ σε προχωρημένες περιπτώσεις το δένδρο δεν παράγει ανθοφόρους, αλλά μόνο ξυλοφόρους οφθαλμούς με αποτέλεσμα να μειώνεται η παραγωγή. Για την πρόληψη και θεραπεία της έλλειψης βορίου, προτείνεται η χορήγησή του με τη βασική λίπανση ή σε συνδυασμό με τη διαφυλλική χορήγηση (ψεκασμό). Η επιλογή του κατάλληλου τύπου βασικού λιπάσματος εξαρτάται από την απαιτούμενη σχέση μεταξύ των θρεπτικών στοιχείων. Η δόση εξαρτάται από την ηλικία, τη θρεπτική κατάσταση και την παραγωγικότητα των δέντρων. Πολύτιμοι σύμβουλοι της λίπανσης είναι η εδαφοανάλυση και η φυλλοδιαγνωστική. Μια μέση δόση είναι 200 γρ. βόρακα, ανά ελαιόδενδρο κάθε τέσσερα χρόνια.
Για περισσότερα άρθρα επισκεφθείτε το Garden blog που επιμελείται ο Κώστας Λιονουδάκης στο www.mistιkakipou.gr
