Τώρα με την κρίση, πολλοί φίλοι μου βάλανε λαχανόκηπο. Να φυτέψω κι εγώ;
Τρίτο μνημόνιο εμπρός, βαθιά μέσα στην κρίση,
φύτεψε λαχανόκηπο, άλλη δε βλέπω λύση.
Σε καιρό κρίσης, λοιπόν, το άτομο αναζητεί ενστικτωδώς την επιβίωση, δηλαδή την ικανοποίηση των βασικών αναγκών όπως τροφή, θέρμανση, στέγη. Στο πλαίσιο, αυτό η καλλιέργεια κηπευτικών δίδει τη δυνατότητα εξασφάλισης μιας σχετικής αυτάρκειας τροφίμων σε συνδυασμό με μια μικρή εξοικονόμηση χρημάτων. Ας θυμηθούμε την περίοδο της γερμανικής κατοχής, το 1941-1945, όπου οι κάτοικοι των αστικών κέντρων λιμοκτονούσαν πολύ περισσότερο από τους κατοίκους της υπαίθρου που είχαν τη δυνατότητα να καλλιεργούν και ποια στοιχειώδη λαχανικά και να μαζεύουν άγρια χόρτα. Πέραν τούτου, ο άνθρωπος της φύσης που καλλιεργεί είναι πιο ήρεμος, περήφανος, ανεξάρτητος, με ήθος κι αξίες, πατάει γερά στα πόδια του και στηρίζει με τους παραγόμενους καρπούς την οικογένεια και τους φίλους του. Πρέπει πάντως να σημειώσουμε ότι ο άνθρωπος τα τελευταία χρόνια απομακρύνθηκε από τη φύση και την ύπαιθρο και επιδόθηκε σε έναν ανεξέλεγκτο καταναλωτισμό και μια επιφανειακή ευδαιμονία σε συνδιασμό με την επέλαση της τεχνολογίας σε κάθε έκφανση της ζωής. Η επιστροφή στις ρίζες, με την καλλιέργεια του λαχανόκηπου επαναφέρει το άτομο στην αρμονία του φυσικού περιβάλλοντος, ενώ παράλληλα ξεφεύγει από την τηλεόραση και από όλο το τρομοκρατικό σκηνικό που σκορπίζει φόβο και ανασφάλεια. Ειδικά για όσους έχουν μικρά παιδιά, υπάρχει ακόμη μεγαλύτερο κίνητρο, για να μάθουν τα μυστικά της καλλιέργειας, την αξία της υγιεινής διατροφής με φρέσκα λαχανικά και γενικότερα να έλθουν πιο κοντά στο φυσικό περιβάλλον. Ας ανακαλύψουμε, λοιπόν το πιο φυσικό κομμάτι του εαυτού μας κι ας αντισταθούμε στην επέλαση της κρίσης. Φυτέψτε, λοιπόν, γιατί χανόμαστε..
Η πεθερά μου με ζάλισε να φυτέψω σέσκουλα. Είναι εύκολη καλλιέργεια;
Φύτεψε τα σέσκουλα, μην έρθουνε μπελάδες
και η καλή σου πεθέρά, θα φτιάξει και ντολμάδες.
Το σέσκουλο είναι μια σχετικά εύκολη καλλιέργεια. Αρέσκεται σε υγρά εδάφη, ηλιόλουστα και πλούσια σε οργανική ουσία καθώς γενικότερα θέλει καλό πότισμα για να αναπτυχθεί. Αυτή την εποχή, σκαλίστε καλά σε βάθος 20 – 30 εκατοστά πριν σπείρετε και προσθέστε καλοχωνεμένη κοπριά. Σπέρνουμε σε γραμμές που απέχουν 30 – 40 εκατοστά μεταξύ τους και βάζουμε επάνω στη γραμμή 2 – 3 σποράκια ανά 10 εκ. σε βάθος 3 – 4 εκ. Σκεπάζουμε με λίγο χώμα, πατάμε καλά και ποτίζουμε καλά. Όταν τα νεαρά φυτά αποκτήσουν 5-6 φύλλα τα αραιώνουμε ώστε όσα μείνουν να απέχουν μεταξύ τους 25 – 30 εκ. Επίσης, σε φυτώρια και γεωπονικά καταστήματα θα βρείτε και έτοιμα φυντάνια για απευθείας μεταφύτευση στο χωράφι. Σχετικά με τη λίπανση, ενσωματώνουμε βιολογικό λίπασμα (1-2 κουταλιές σούπας σε κάθε φυτό) κάθε 20 μέρες και αναμένουμε τη συγκομιδή μετά από δυο μήνες περίπου. Το σέσκουλο είναι στενός συγγενής με το παντζάρι και το όνομά του είναι παραφθορά της αρχαίας λέξης «τεύτλο», που αργότερα έγινε «σέσκλο». Τα φύλλα του σέσκουλου τρώγονται σε σαλάτες όπως το σπανάκι, επίσης μπορεί να γίνουν εξαιρετικά φύλλα για ντολμάδες ενώ οι βλαστοί μαγειρεμένοι μπορούν να συνοδευτούν με διάφορες σάλτσες. Τα αγαπούν ιδιαίτερα οι Γάλλοι, οι Καταλανοί, οι Σικελοί, οι Τυνήσιοι και οι Μαροκινοί. Οι τελευταίοι, ειδικά, φτιάχνουν ένα πολύ νόστιμο ταζίν (γιαχνί) με σέσκουλα καθώς τα μαγειρεύουν με κρεμμύδια, φρέσκο κόλιαντρο, πάπρικα και λίγο ρύζι, το οποίο σιγοβράζει μέσα στο ζουμί του χόρτου.
Μου έκαναν δώρο ένα φυτό κρότωνα. Τι περιποίηση θέλει;
Πολύχρωμος ο κρότωνας, με δερματώδη φύλλα,
δίνει στο σπίτι αρχοντιά, λες κι έμενες σε βίλα.
Ο κρότωνας είναι από τα δημοφιλέστερα φυτά εσωτερικού χώρου που μας ήρθε από τα εξωτικά νησιά του Ειρηνικού και τη Μαλαισία, κυρίως για τα πολύ εντυπωσιακά χρώματα στο φύλλωμά του. Θαμνώδες φυτό με φύλλα που έχουν σαρκώδη υφή και μοιάζουν με δέρμα και που αν και αρχικά είναι πράσινα, αλλάζουν χρώματα καθώς ωριμάζουν. Οι αποχρώσεις των φύλλων είναι αμέτρητες και ανάλογα με την ποικιλία μπορεί να είναι από κίτρινα μέχρι πορτοκαλί ή κόκκινα, ενώ σε πολλές ποικιλίες ακόμη και στο ίδιο φυτό συνυπάρχουν όλα αυτά τα χρώματα. Σχετικά με τη θέση εγκατάστασης, βάλτε το κρότωνα κοντά σε ένα φωτεινό παράθυρο, ώστε να μπορέσει να διατηρήσει το έντονο χρώμα του, χωρίς όμως να δέχεται απευθείας ηλιακό φως που μπορεί να του επιφέρουν καψίματα στα φύλλα. Απαιτεί θερμοκρασία μεταξύ 16-21ο C, ενώ η έλλειψη κανονικής θερμοκρασίας προκαλεί το πέσιμο φύλλων από τη βάση προς την κορυφή. Επίσης, σε συνθήκες έλλειψης υγρασίας οι άκρες του φυτού ξεραίνονται και το φυτό μαραίνεται γι’αυτό και το πότισμά του πρέπει να είναι τακτικό και πλούσιο. Τέλος, η λίπανση του φυτού θα πρέπει να γίνεται με υγρό λίπασμα από την άνοιξη έως το φθινόπωρο κάθε δυο βδομάδες μετά από το πότισμα.
Θέλω να φυτέψω ιταλικό ραδίκι. Αξίζει τον κόπο;
Ραδίκι μου ιταλικό, όποιος σε μαγειρέψει
με γεύση πιο πικάντικη, παράσταση θα κλέψει.
Το ιταλικό ραδίκι θεωρείται ποικιλία πολύ παραγωγική και ξεχωρίζει για το όρθιο φύλλωμα πολύ κατσαρό, οδοντωτό με κόκκινο κοτσάνι. Εχει μια ιδιαίτερη πικάντικη γεύση και γι’ αυτό έχει και φανατικούς θαυμαστές, ενώ λόγω της όρθιας ανάπτυξής του, δίνει μπόλικα κοψίματα κατά τη συγκομιδή. Σχετικά με την καλλιέργεια του, είναι ανθεκτικό σε μέτριας σύσταση εδάφη, αλλά καλύτερα να ενσωματώνουμε στο χώμα καλοχωνεμένη κοπριά και λίγο βιολογικό λίπασμα πριν φυτεύσουμε. Επειδή ο σπόρος του είναι πολύ μικρός, καλό είναι πριν το σπείρουμε να τον αραιώνουμε σε ποταμίσια άμμο (αν δεν έχετε ποταμό κοντά, πάρτε άμμο από την παραλία ή κοσκινισμένο χώμα) για να μην είναι πολύ πυκνά και να μπορούμε να ξεβοτανίζουμε. Στα φυτώρια και γεωπονικά καταστήματα θα βρούμε και έτοιμα φυντάνια για μεταφύτευση. Σχετικά με τη λίπανση, καλό θα ήταν να ενσωματώνουμε βιολογικό λίπασμα ανά 20 μέρες, ενώ μπορούμε να τα ψεκάσουμε με βιολογικό εκχύλισμα φυκιών για να τους δώσει τόνωση και καλύτερη ανάπτυξη. Τα ραδίκια γενικότερα ήταν γνωστά από την αρχαιότητα και τα χρησιμοποιούσαν για τη θεραπεία ασθενειών του ήπατος και της χολής καθώς ο Θεόφραστος, ο Διοσκουρίδης και ο Πλίνιος αναφέρονται σε αυτά με τις ονομασίες κιχόρη, κιχόριον ή πικρίδα, ενώ ο Γαληνός το ονομάζει “φίλο του συκωτιού”.
