Πότε φυτεύεται ο μάραθος και τι συνθήκες χρειάζεται για να αναπτυχθεί;
Μάραθος, το αγαπημένο μυρωδικό που είναι γνωστό από την αρχαίοτητα για το έντονο άρωμα και τη μοναδική του γεύση. Πρόκειται για ένα ποώδες μονοετές αρωματικό φυτό που φτάνει σε ύψος 1-1,5 μέτρου και ανήκει στην ίδια οικογένεια με την καλλιέργεια του μαϊντανού και την καλλιέργεια του άνηθου. Τα φύλλα του μάραθου έχουν χαρακτηριστικό φτερωτό σχήμα που θυμίζει φύλλωμα άνηθου, καθώς είναι τριγωνικά, λεπτά και μυτερά και διαθέτουν ένα γλυκό άρωμα. Η σπορά του μάραθου μπορεί να γίνει σχεδόν όλο το χρόνο, αρκεί να έχουμε δροσερό κλίμα και θερμοκρασίες γύρω στους 15-25°C για να βλαστήσουν οι σπόροι. Εκτός από την απευθείας σπορά στο χώμα, μπορούμε να φτιάξουμε φυτά μάραθου σε σπορείο ή να προμηθευτούμε έτοιμα φυτά από φυτώρια. Τα φυτά του μάραθου φυτεύονται συνήθως την εποχή του φθινοπώρου ή στις αρχές της άνοιξης και αναπτύσσονται καλύτερα σε ηλιοφανείς θέσεις, σχετικά προφυλαγμένες από το βοριά. Αν και ο μάραθος δεν έχει ιδιαίτερες απαιτήσεις όσον αφορά το έδαφος, προτιμάει γόνιμο έδαφος με καλή αποστράγγιση για να αναπτυχθεί το ριζικό του σύστημα.
Ποια είναι τα συμπτώματα της προσβολής από γλοιοσπόριο στην ελιά;
Το γλοιοσπόριο προσβάλλει τα φύλλα, τα άνθη και κυρίως τους καρπούς της ελιάς. Σε συνθήκες έντονης προσβολής, τα φύλλα αρχίζουν σταδιακά να κιτρινίζουν, στη συνέχεια να καρουλιάζουν και να πέφτουν. Την περίοδο της άνοιξης, οι ανθοταξίες αρχίζουν να κοκκινίζουν και να ξεραίνονται, με αποτέλεσμα την μείωση της παραγωγής. Πάντως, τα εντονότερα συμπτώματα προσβολής από την ασθένεια του γλοισπόριου εντοπίζονται στους καρπούς που αρχίζουν να ωριμάζουν την περίοδο του φθινοπώρου. Συγκεκριμένα, παρατηρούνται αρχικά χαρακτηριστικές καστανές κηλίδες πάνω στους καρπούς της ελιας που στη συνέχεια αναπτύσσονται σε όλο το μέρος του καρπού, με αποτέλεσμα ο ώριμος καρπός να σαπίζει και να πέφτει στο έδαφος ή παρατηρείται αφυδάτωση και μουμιοποίηση του καρπού πάνω στο ελαιόδεντρο. Το ελαιόλαδο που προέρχεται από προσβεβλημένους καρπούς από γλοιοσπόριο είναι υποβαθμισμένης ποιότητας, με ένα κοκκινωπό χρώμα, υψηλή οξύτητα και χαμηλή περιεκτικότητα των πολύτιμων αρωματικών πολυφαινολών.
Ποιος είναι οι κυριότερος τρόπος φυσικής καταπολέμησης για τα σαλιγκάρια;
Αξιοποιούμε τη στάχτη από το τζάκι και την ψησταριά μας και την τοποθετούμε γύρω από τα φυτά του κήπου μας. Ρίχνουμε την στάχτη σε απόσταση 10 εκατοστά γύρω από το φυτό ή παράλληλα με τη γραμμή φύτευσης. Έτσι δημιουργούμε ένα φυσικό «τείχος» το οποίο θα εμποδίσει τα σαλιγκάρια να προχωρήσουν προς τα λαχανικά μας. Θα πρέπει να έχουμε κατά νου ότι η στάχτη σταδιακά απομακρύνεται με τη βροχή και γι’ αυτό για αποτελεσματική προστασία των φυτών μας από τα σαλιγκάρια, απαιτείται να επαναλαμβάνουμε συχνά την εφαρμογή με τη στάχτη. Η στάχτη που χρησιμοποιούμε στον κήπο μας, πρέπει να είναι καθαρή από προσμείξεις από ξένα υλικά όπως μέταλλο, γυαλί και πλαστικό και δεν πρέπει να προέρχεται από ξύλα που είναι βαμμένα ή έχουν υποστεί άλλη επεξεργασία με χημικές ουσίες.
Για περισσότερα άρθρα επισκεφθείτε το Garden blog που επιμελείται ο Κώστας Λιονουδάκης στο www.mistιkakipou.gr
