Ποιες είναι οι κυριότερες ασθένειες και ποια έντοµα προσβάλλουν την καλλιέργεια της λεµονιάς;
Η πιο σοβαρή µυκητολογική ασθένεια της λεµονιάς είναι η κορυφοξήρα, η όποια αρχικά εµφανίζεται µε κιτρίνισµα στα φύλλα που σταδιακά ξεραίνονται. Στη συνέχεια τα φύλλα πέφτουν και παρατηρείται ξήρανση των ακραίων βλαστών της λεµονιάς. Η ανθράκωση είναι µία ακόµη ασθένεια που προσβάλλει τη λεµονιά, προκαλώντας προκαλώντας καστανές κηλίδες στα φύλλα και τους καρπούς, καθώς επίσης ξήρανση των βλαστών της κορυφής. Για την προληπτική αντιµετώπιση των µυκητολογικών ασθενειών της λεµονιάς, ψεκάζουµε το φύλλωµα της µε βιολογικά σκευάσµατα χαλκού. Σχετικά µε τα έντοµα που προσβάλλουν το φύλλωµα και τους καρπούς της λεµονιάς, σηµαντικές ζηµιές προκαλούν ο ψευδόκοκκος (ή βαµβακάδα), η κόκκινη ψώρα, ο αλευρώδης, ο θρίπας και ο φυλλοκνίστης της λεµονιάς. Για την προστασία από τις εντοµολογικές προσβολές της λεµονιάς, κάνουµε ψεκασµούς µε βιολογικά εντοµοκτόνα που προµηθευόµαστε από γεωπονικά καταστήµατα όπως ο θερινός πολτός και τα άλατα καλίου.
Πότε σπέρνουµε καρότα και σε τι αποστάσεις τα φυτεύουµε;
Τα καρότα µπορούν να φυτευτούν είτε µε σπόρο είτε µε έτοιµα φυτά που προµηθευόµαστε από φυτώριο. Η εποχή σποράς του καρότου είναι από τις αρχές του φθινοπώρου µέχρι τα τέλη της άνοιξης. Αποφεύγουµε την καλοκαιρινή φύτευση λόγω υψηλών θερµοκρασιών. Λόγω του µικρού µεγέθους των σπόρων του καρότου, πριν τη σπορά καλό είναι να τους ανακατεύουµε µε ποταµίσια άµµο για να πετύχουµε πιο αραιή σπορά. Με αυτό τον τρόπο αποφεύγουµε την πυκνή φύτευση των φυτών και τη διαδικασία αραίωσης των φυτών. Η πυκνή φύτευση συντελεί στον σχηµατισµό καρπών µικρού µεγέθους, στην ανάπτυξη ασθενειών λόγω κακού αερισµού, ενώ παράλληλα κάνει δύσκολη την αποµάκρυνση των αγριόχορτων (ζιζανίων) που φυτρώνουν ανάµεσα από τα φυτά. Για έτοιµα φυτά καρότου που προµηθευόµαστε από φυτώρια και γεωπονικά καταστήµατα, κατάλληλες αποστάσεις φύτευσης και καλλιέργειας είναι 5-10 εκατοστά µεταξύ των φυτών και 30-40 εκατοστά µεταξύ των γραµµών φύτευσης.
Τι συνθήκες χρειάζεται το νηπενθές για να αναπτυχθεί;
Ένα από τα πιο εντυπωσιακά σαρκοφάγα φυτά είναι το νηπενθές, γνωστό και ως “φυτό κανάτα” (pitcher plant) από τα χαρακτηριστικά φύλλα του που έχουν µορφή κανάτας. Στις περιοχές της νοτιοανατολικής Ασίας απ’ όπου κατάγεται, έχει παρατηρηθεί οι µαϊµούδες να χρησιµοποιούν τις κανατούλες του για να πιουν νερό, γι’ αυτό και είναι επίσης γνωστό µε την ονοµασία “φλυτζάνι της µαϊµούς” (Monkey cup). Τα φύλλα του νηπενθούς έχουν φανταχτερά χρώµατα και αποτελούνται από τρία µέρη: ένα αρχικό κοµµάτι που έχει το σχήµα κλασικού φύλλου, ένα λεπτό έλικα που χρησιµεύει να κρέµεται πάνω σε άλλα φυτά και στην άκρη µία παγίδα σε σχήµα κανάτας. Το νηπενθές συγκρατεί νερό στο εσωτερικό του κυπέλλου και µε αυτό τον τρόπο δελεάζει τα έντοµα να πλησιάσουν. Τα εσωτερικά τοιχώµατα της κανάτας γλιστράνε και παγιδεύουν το θήραµα τους. Αφού τα παγιδεύσει στο εσωτερικό του, περιέχει υγρά µε ένζυµα και βακτήρια για να το αποσυνθέσουν. Στη συνέχεια, το φυτό τρέφεται µε τα θρεπτικά συστατικά από το σώµα τους. Ανάλογα το είδος του νηπενθούς η ανάπτυξή του φτάνει µέχρι το 1,5 µέτρο και µπορεί να παγιδέψει έντοµα, αράχνες µέχρι σαύρες και ποντίκια. Για να το διατηρήσουµε στο σπίτι, το νηπενθές θέλει δροσερό περιβάλλον µε σχετικά υψηλή υγρασία και θερµοκρασίες που κυµαίνονται µεταξύ 15-25°C. Εξασφαλίζουµε φωτεινά σηµεία για το νηπενθές, που δεν έχουν έκθεση στο άµεσο ηλιακό φως, καθώς θα προκληθούν εγκαύµατα. Επιλέγουµε θέσεις κοντά σε παράθυρο µε ανατολικό ή δυτικό προσανατολισµό. Σε χώρους µε µειωµένο φωτισµό το νηπενθές παρουσιάζει προβλήµατα στην ανάπτυξη του.
Για περισσότερα άρθρα επισκεφθείτε το Garden blog που επιμελείται ο Κώστας Λιονουδάκης στο www.mistιkakipou.gr
