Τι διαφορά έχει το λαχανάκι Βρυξελλών µε το κοινό λάχανο;
Μία εναλλακτική πρόταση στα λάχανα είναι το λαχανάκι Βρυξελλών, ένα ιδιαίτερο φθινοπωρινό λαχανικό που γίνεται ολοένα και πιο δηµοφιλές στη χώρα µας. Το λαχανάκι Βρυξελλών καλλιεργείται στο Βέλγιο από τον 18ο αιώνα και σταδιακά διαδόθηκε σε ολόκληρο τον κόσµο. Ανήκει στην ίδια οικογένεια µε το λάχανο, το µπρόκολο και το κουνουπίδι, ωστόσο πρόκειται για ένα τελείως διαφορετικό φυτό. Τα λαχανάκια Βρυξελλών έχουν πιο πικάντικη γεύση συγκριτικά µε το κοινό λάχανο, είναι πιο θρεπτικά και τρώγονται µαγειρεµένα, βραστά, τηγανητά ή στον φούρνο. Σε αντίθεση µε το κοινό λάχανο το οποίο πολύ συχνά τρώγεται ώµο σε πράσινη σαλάτα, τα λαχανάκια βρυξελλών αφήνουν µία πικρή γεύση αν δεν µαγειρευτούν. Κατά την καλλιέργεια, το κοινό λάχανο σχηµατίζει ένα και µοναδικό µεγάλο κεφάλι, ενώ το λαχανάκι Βρυξελλών παράγει πολλές µικρές κεφαλές, µέχρι και εκατό, που αναπτύσσονται στις µασχάλες των φύλλων, κατά µήκος µεγάλων βλαστών. Το αποτέλεσµα είναι να έχουµε µία πλούσια συγκοµιδή µε δεκάδες µικρά και πεντανόστιµα λαχανάκια.
Τι συνθήκες απαιτεί η φύτευση και καλλιέργεια σέσκουλου;
Σέσκουλο, το ξαδερφάκι του παντζαριού! Το σέσκουλο δεν καλλιεργείται για το υπόγειο µέρος του, τη γογγυλόριζα όπως το παντζάρι , αλλά για τα νόστιµα φύλλα του, που τρώµε µαγειρευτά ή βραστά σε διάφορες συνταγές. Λαχανικό φθινοπωριµή φύτευσης, το σέσκουλο είναι µία εύκολη καλλιέργεια χωρίς ιδιαίτερες απαίτησεις, και πολύ υγιεινό καθώς βοηθά στη ρύθµιση του σακχάρου. Καλλιεργείται ως ετήσιο λαχανικό, καθώς τη δεύτερη χρονιά ανθίζει. Υπάρχουν πολλές ποικιλίες σέσκουλου, µε ανοικτό πράσινο εως σκούρο πράσινο χρώµα φύλλων και µε κόκκινους ή λευκούς µίσχους και νεύρα, ανάλογα µε την ποικιλία. Οι ποικιλίες σέσκουλου µε κόκκινα νεύρα τα κάνουν να µοιάζουν εµφανισιακά µε τα παντζάρια. Αν και δεν αντέχει τις υψηλές θερµοκρασίες, το σέσκουλο επιζητά ηλιόλουστες ή ηµισκερές θέσεις, ενώ είναι σχετικά ανθεκτικό και στην ελαφριά παγωνιά. Θέλει βαθιά γόνιµα εδάφη, εµπλουτισµένα σε οργανική ουσία που να διαθέτουν παράλληλα και καλή αποστράγγιση. Το σέσκουλο είναι σχετικά ανθεκτικό και στην αλατότητα.
Πώς πολλαπλασιάζεται το κυκλάµινο;
Για να δηµιουργήσουµε καινούρια φυτά κυκλάµινου, υπάρχουν δύο βασικοί τρόποι: α) µε σπόρους και β) µε κόνδυλους, δηλαδή τους υπόγειους βολβούς που αναπτύσσουν τα κυκλάµινα. Ας δούµε αναλυτικά παρακάτω τους τρόπους µε τους οποίους γίνεται ο πολλαπλασιασµός του κυκλάµινου και τα πλεονεκτήµατα του κάθε τρόπου.
α) Πoλλαπλασιασµός του κυκλάµινου µε σπόρο: Μπορούµε να µαζέψουµε σπόρους µόλις ολοκληρωθεί η ανθοφορία του κυκλάµινου και πέσουν τα πέταλα του άνθους. Οι σπόροι του κυκλάµινου φυτεύονται στα τέλη του καλοκαιριού ή στις αρχές του φθινοπώρου σε σπορείο. Πριν φυτέψουµε τους σπόρους του κυκλάµινου, καλό είναι να τους βάλουµε σε νερό για 12-24 ώρες για να αυξηθεί η βλαστικότητα τους. Είναι σηµαντικό να αναφέρουµε πως τα φυτά που προκύπτουν από σπόρο, συνήθως δεν άνθίζουν την ίδια χρονιά αλλά την επόµενη.
β) Πoλλαπλασιασµός του κυκλάµινου µε κόνδυλους: Το κυκλάµινο πολλαπλασιάζεται εύκολα µε τους υπόγειους κόνδυλους. Πρόκειται για τους βολβούς του φυτού που µοιάζουν µε µικρές “πατάτες” και αποτελούν τροποποιηµένους υπόγειους βλαστούς. Οι κόνδυλοι του κυκλάµινου αφαιρούνται την περίοδο του καλοκαιριού από το χώµα, διαχωρίζονται και στη συνέχεια φυτεύονται σε νέα θέση στον κήπο ή σε γλάστρα για να φυτρώσουν ξανά το φθινόπωρο.
Για περισσότερα άρθρα επισκεφθείτε το Garden blog που επιμελείται ο Κώστας Λιονουδάκης στο www.mistιkakipou.gr
