Σε τι συνθήκες αναπτύσσεται το δίκταμο;
Το δίκταμο, γνωστό και με την ονομασία έρωντας, είναι το πιο φημισμένο κρητικό βότανο και ενδημικό φυτό που αυτοφύεται μόνο στην Κρήτη. Ως βότανο, το δίκταμο είναι διάσημο από την εποχή του Μίνωα για τις θεραπευτικές του ιδιότητες και η καλλιέργειά του είναι ιδιαίτερα διαδεδομένη στο νησί, ερασιτεχνικά κυρίως σε γλάστρα και σε βραχόκηπους, αλλά και επαγγελματικά σε ορεινές περιοχές, καθώς οι φυσικοί πληθυσμοί του φυτού έχουν μειωθεί σημαντικά από την αλόγιστη συλλογή.
Το δίκταμο χρειάζεται άφθονο ήλιο για να έχει πλούσια βλάστηση και ανθοφορία, αν και μπορεί να ανθοφορήσει και σε πιο ημισκιερά μέρη. Το δίκταμο είναι αρκετά ανθεκτικό στις υψηλές θερμοκρασίες του καλοκαιριού και σχετικά ανθεκτικό στην παγωνιά του χειμώνα. Η καλλιέργειά του ευδοκιμεί καλύτερα σε υψόμετρο πάνω από 300 μέτρα, καθώς απαιτεί καλό αερισμό και αποφυγή υγροθερμικών συνθηκών που μπορούν να προκαλέσουν εμφάνιση ασθένειες. Το δίκταμο καλλιεργείται σε πολλούς τύπους εδαφών, αρκεί να του εξασφαλίσουμε καλή αποστράγγιση για να αποφύγουμε σαπίσματα στις ρίζες του.
Τι κλάδεμα κάνουμε σε μεγάλα δέντρα αχλαδιάς;
Τα ενήλικα παραγωγικά δέντρα αχλαδιάς χρειάζονται κλάδεμα κάθε χρόνο την περίοδο του χειμώνα. Το κλάδεμα καρποφορίας στις αχλαδιές έχει σαν σκοπό τη διατήρηση της λογχοειδούς βλάστησης της αχλαδιάς (τριετές καρποφόρο ξύλο), την ανανέωση του καρποφόρου ξύλου και τον σχηματισμό νέων καρποφόρων οργάνων. Αυτό γίνεται με αποκοπή των παλαιότερων και των ξερών ή ασθενικών κλάδων, καθώς και με την σύντμηση κλάδων για να διατηρηθεί σε χαμηλό ύψος το δέντρο και να διευκολύνεται η συγκομιδή. Οι βλαστοί του παρελθόντος έτους της αχλαδιάς δεν κλαδεύονται, αλλά πρέπει να αφαιρούνται. Παράλληλα, για την εξασφάλιση καλής παραγωγής σε αχλάδια, καθοριστικός παράγοντας είναι η ύπαρξη ικανοποιητικού φωτισμού και αερισμού στο εσωτερικό της κόμης των δένδρων. Πρέπει να σημειώσουμε ότι ανάλογα την ποικιλία της αχλαδιάς και την τάση να σχηματίζει λογχοειδή, διαφοροποιείται και το κλάδεμα καρποφορίας. Μετά το κλάδεμα της αχλαδιάς, ο ψεκασμός των δέντρων με χαλκούχο διάλυμα και η επάλειψη των μεγάλων τομών με αλοιφή κλαδέματος βοηθά στην προστασία από μυκητολογικές και βακτηριακές ασθένειες.
Χρειάζονται πολύ φως τα παχύφυτα για να αναπτυχθούν;
Τα παχύφυτα αγαπούν το φως και χρειάζονται καλό φωτισμό για να ευδοκιμήσουν. Βέβαια, υπάρχουν διαφορετικές ανάγκες φωτισμού ανάλογα το είδος, ενώ κάποια παχύφυτα όπως οι χαβόρθιες, οι γαστέριες και κάποια είδη κρασούλας θέλουν σχετικά σκιερά σημεία. Επίσης, καλό είναι να αποφεύγονται οι έντονες απευθείας ακτίνες του ήλιου, ιδίως τους καλοκαιρινούς μήνες, καθώς μπορούν να δημιουργήσουν εγκαύματα και μεταχρωματισμούς στα φύλλα των παχύφυτων. Ο ανεπαρκής φωτισμός, ειδικά όταν τα παχύφυτα είναι σε εσωτερικό χώρο, δημιουργεί προβλήματα στην ανάπτυξή τους και ανοικτοκίτρινες περιοχές στα φύλλα. Τα παχύφυτα για να ανθοφορήσουν χρειάζονται τουλάχιστον 6-8 ώρες ημερήσιου φωτισμού, επομένως το πλούσιο φως και η ανάλογη ηλιοφάνεια αποτελούν απαραίτητο στοιχείο φροντίδας για να τα διατηρήσουμε ζωηρά και υγιή.
Για περισσότερα άρθρα επισκεφθείτε το Garden blog που επιμελείται ο Κώστας Λιονουδάκης στο www.mistιkakipou.gr
