Ποιες είναι οι κυριότερες ποικιλίες φιστικιάς;
Η φιστικιά είναι ένα αιωνόβιο καρποφόρο δέντρο που παράγει τα νόστιµα κελυφωτά φιστίκια. Η φιστικιά (Pistacia vera) στις περισσότερες περιπτώσεις αναφέρεται ως φιστικιά Αιγίνης, από τη διάσηµη ποικιλία που καλλιεργείται στο νησί της Αίγινας. Ιστορικά, η καλλιέργεια της φιστικιάς στη χώρα µας ξεκίνησε πριν από δύο αιώνες στην Αίγινα και σταδιακά επεκτάθηκε και σε άλλες περιοχές. Οι πιο γνωστές ελληνικές ποικιλίες φιστικιάς είναι η Αιγίνης, η Ποντίκης, η Νυχάτη, η Φουντουκάτη, ενώ από ξένες ποικιλίες φιστικιάς ξεχωρίζουν η Kerman, η Joley, η Sfax και η Νapoletana. Η ποικιλία Αιγίνης θεωρείται εξαιρετική ποικιλία φιστικιάς, αρκετά παραγωγική, µε πολύ καλής ποιότητας καρπούς που ωριµάζουν τέλη Αυγούστου. Χάρη στα µοναδικά χαρακτηριστικά του, το φιστίκι Αιγίνης αποτελεί προϊόν Προστατευόµενης Ονοµασίας Προέλευσης (Π.Ο.Π.). Αρκετά ενδιαφέρουσα είναι και η ποικιλία Ποντίκη που προέρχεται από την Αιγίνης και παράγει σχετικά µεγαλύτερους καρπούς. Από τις ξένες ποικιλίες, η ποικιλία φιστικιάς Kerman παρουσιάζει αρκετό ενδιαφέρον καθώς είναι παραγωγική κάθε χρόνο και ωριµάζει µέσα Σεπτεµβρίου. ∆ίνει µεγάλους καρπούς καλής ποιότητας αν και παράγει ένα σχετικό ποσοστό κούφιων καρπών.
Πότε και πώς κλαδεύουµε την ορτανσία;
Η ορτανσία χρειάζεται κλάδεµα κάθε χρόνο για να αναπτύξει πλούσια βλάστηση και πλούσια ανθοφορία. Κατάλληλη εποχή για να κλαδέψουµε τις ορτανσίες είναι στο τέλος του χειµώνα, τον µήνα Φεβρουάριο, όταν το φυτό βρίσκεται σε φάση λήθαργου. Αν και µπορούµε να αφαιρέσουµε τα λουλούδια της ορτανσίας µόλις αυτά ξεραθούν, συνηθίζεται να τα αφήνουµε πάνω στο φυτό την περίοδο του χειµώνα για προστασία στους οφθαλµούς που βρίσκονται από κάτω. Στα τέλη του χειµώνα, ξεκινάµε το κλάδεµα αφαιρώντας τα ξεραµένα άνθη. Για έντονη ανθοφορία, κόβουµε αρκετά τις κορυφές τους, αφήνοντας δύο έως τρεις οφθαλµούς (τα σηµεία από τα οποία βγαίνουν οι βλαστοί) µετρώντας από τη βάση. Με το κλάδεµα της ορτανσίας, φροντίζουµε να διατηρούµε το φυτό σε µια συµπαγή και συµµετρική µορφή. Κόβουµε, λοιπόν, από τη βάση τους πιο ταλαιπωρηµένους βλαστούς, αφήνοντας 4-5 δυνατούς ανθοφόρους βλαστούς που θα σχηµατίσουν πολλά λουλούδια. Όσο λιγότεροι ανθοφόροι βλαστοί αφήνονται
συµµετρικά του φυτού, τόσο πιο πλούσιες και εντυπωσιακές θα είναι οι παραγόµενες ταξιανθίες και µεγαλύτερα τα λουλούδια. Αφού ολοκληρώσουµε το κλάδεµα, ψεκάζουµε το φυτό µε σκεύασµα χαλκού για να το απολυµάνουµε και να το προφυλάξουµε από ασθένειες.
Ποια φυτά χρειάζονται πότισµα µε βρόχινο νερό;
Αν και το βρόχινο νερό είναι ευεργετικό σε όλα τα είδη φυτών, κάποια φυτά το έχουν περισσότερη ανάγκη. Συγκεκριµένα, ορισµένα φυτά είναι πιο ευαίσθητα στην αλατότητα και στην κακή ποιότητα του νερού µε αποτέλεσµα να εµφανίζουν τοξικότητες, κιτρινίσµατα φύλλων και προβλήµατα στην ανάπτυξη τους, στην ανθοφορία και στην παραγωγή καρπών.
Καλλωπιστικά φυτά που προτιµούν το βρόχινο νερό: Τα οξύφιλα φυτά όπως η γαρδένια, η ορτανσία, η αζαλέα και η καµέλια έχουν ανάγκη από καλής ποιότητας νερό για να έχουν υγιές φύλλωµα και πλούσια ανθοφορία. Επίσης, σε αρκετά φυτά εσωτερικού χώρου, όπως η κέντια, το σπαθίφυλλο, το ανθούριο και η ορχιδέα που είναι σχετικά ευαίσθητα, το πότισµα µε βρόχινο νερό τους εξασφαλίζει καταπράσινο φύλλωµα.
Καρποφόρα δέντρα που προτιµούν το βρόχινο νερό: Τα εσπεριδοειδή δέντρα αναπτύσσονται πολύ καλύτερα όταν ποτίζονται µε βρόχινο νερό, και ειδικά αυτά που έχουµε σε γλάστρα, όπως η λεµονιά σε γλάστρα, η πορτοκαλιά σε γλάστρα, η µανταρινιά σε γλάστρα. Ιδιαίτερη ανάγκη σε καλής ποιότητας νερό, ειδικά στα πρώτα στάδια ανάπτυξης έχει και η καλλιέργεια του αβοκάντο που είναι αρκετά ευαίσθητη στην αλατότητα του εδάφους, όσο και στην υψηλή περιεκτικότητα σε άλατα του νερού ποτίσµατος.
