Τι ποικιλίες ντομάτας επιλέγουμε για να φυτέψουμε;
Υπάρχουν χιλιάδες ποικιλίες και υβρίδια ντομάτας που αξίζει να καλλιέργήσουμε στον κήπο και στο μπαλκόνι μας για να απολαύσουμε μοναδικές γεύσεις. Ποικιλίες που δίνουν μικρά ντοματίνια, στρογγυλά τσέρι ή βελανίδια, μέχρι μεγαλόκαρπες ντομάτες σε κόκκινο, κίτρινο, πορτοκαλί ή ροζ χρωμα. Οι χειμωνιάτικες ποικιλίες ντομάτας που φυτεύονται σε θερμοκήπια το φθινόπωρο είναι συνήθως αναρριχώμενες, ενώ οι καλοκαιρινές υπαίθριες ποικιλίες ντομάτας που φυτεύονται την άνοιξη είναι συνήθως σε μορφή θάμνου.
Επιλέγουμε ποικιλίες ντομάτας που να διαθέτουν καλά οργανοληπτικά χαρακτηριστικά, δηλαδή ποικιλίες που δίνουν νόστιμους καρπούς με άρωμα, γλυκιά γεύση και πλούσια σάρκα. Αποφεύγουμε τα υβρίδια ντομάτας μακράς διάρκειας, που είναι σχεδιασμένες να είναι ανθεκτικές για την μεταφορά σε μακρινές αγορές του εξωτερικού και υπολείπονται σε γευστικά χαρακτηριστικά. Προτιμούμε ποικιλίες ντομάτας που είναι ντόπιες ή παραδοσιακές της περιοχής μας, ή άλλες που έχουν δοκιμαστεί στις ιδιαίτερες συνθήκες του τόπου μας, ως προς τις θερμοκρασίες, την υγρασία και την ηλιοφάνεια.
Σε κάθε περιοχή της Ελλάδας, υπάρχουν ιδιαίτερες παραδοσιακές ποικιλίες ντομάτας που διατηρούν ντόπιοι καλλιεργητές τις οποίες αξίζει να αναζητήσουμε και να τις καλλιεργήσουμε. Μία από τις πιο γνωστές παραδοσιακές ποικιλίες ντομάτας είναι το ντοματάκι Σαντορίνης που αποτελεί προϊόν ονομασίας προέλευσης (ΠΟΠ) και γίνεται εξαιρετική λιαστή. Επίσης, ιδιαίτερα διαδεδομένη είναι η ντομάτα πομοντόρο (pomodoro), γνωστή και ως βιομηχανική ντομάτα, που χρησιμοποιείται εκτεταμένα για παρασκευή σάλτας και πολτού ντομάτας. Από τις πιο γνωστές και γευστικές ποκιλίες είναι η καρδιά βουβαλιού και η ντομάτα Βραυρώνας ή Μπατάλα που έχουν εξαιρετική γεύση και άρωμα. Επίσης, γνωστές ποικιλίες ντομάτας που καλλιεργούνται στο εμπόριο είναι η Allians, η Clodin, η Εbia και η Bobcat. Ιδιαίτερα εντυπωσιακές και πολύ γευστικές είναι οι γνωστές ως μαύρες ντομάτες. Πρόκειται για ντομάτες με σκούρο μωβ χρώμα που τα τελευταία χρόνια συναντάμε όλο και πιο συχνά σε μανάβικα και σε εστιατόρια.
Κάθε πότε βάζουμε λίπασμα στη γαρδένια;
Η γαρδένια είναι ιδιαίτερα απαιτητική σε θρεπτικά στοιχεία και χρειάζεται τακτική λίπανση για να διατηρήσει το έντονο πράσινο χρώμα της και να μας δώσει πολλά λουλούδια. Προσθέτουμε λίπασμα στις γαρδένιες μία φορά το μήνα, εκτός την περίοδο του Αυγούστου που επικρατούν πολύ υψηλές θερμοκρασίες και τον Ιανουάριο που επικρατεί πολύ παγωνιά για να μη δημιουργήσουμε πρόβλημα στο φυτό μας. Η γαρδένια χρειάζεται πλήρες λίπασμα ενισχυμένο σε κάλιο και μαγνήσιο. Προτιμάμε ειδικά λιπάσματα για οξύφιλα φυτά που ενισχύουν την ανθοφορία της γαρδένιας, χωρίς να αυξάνουν το pH του εδάφους. Αποφεύγουμε να βάζουμε στη γαρδένια λιπάσματα με υψηλή περιεκτικότητα σε άζωτο, όπως αμμωνία και ουρία, γιατί μπορεί να δημιουργήσουν καφέ ή μαύρα καψίματα στις άκρες των φύλλων, καθώς και πτώση των λουλουδιών. Επειδή η γαρδένια είναι ευαίσθητη στην έλλειψη σιδήρου και εμφανίζει κιτρίνισμα στα νεαρά φύλλα (οι νευρώσεις των φύλλων της παραμένουν πράσινες), χρειάζεται λίπασμα σιδήρου. Από τα διάφορα είδη λιπασμάτων σιδήρου, για τη γαρδένια μας προτιμάμε λίπασμα χηλικού σιδήρου που είναι υδατοδιαλυτός και απορροφάται άμεσα από το φυτό. Βάζουμε λοιπόν χηλικό σίδηρο στις αρχές της άνοιξης, στις αρχές του καλοκαιρού και στις αρχές του φθινοπώρου. Αξίζει να αναφέρουμε πως η παραδοσιακή προσθήκη καρφιών, σκουριασμένων αντικειμένων στη γλάστρα της γαρδένιας που έκαναν οι γιαγιάδες μας είναι σίγουρο ότι δεν προσφέρεται για άμεση απορρόφηση σιδήρου.
Για περισσότερα άρθρα επισκεφθείτε το Garden blog που επιμελείται ο Κώστας Λιονουδάκης στο www.mistιkakipou.gr
