Πόσο άθλια είναι µια κοινωνία που δεν ξέρει άλλο µέσο άµυνας από το δήµιο της».
Καρλ Μαρξ
«Η ιστορία των ναρκωτικών στη δύση αρχίζει µε τη δυστυχία των φτωχών».
Christian Bachaman-
Anne Coppel.1989
Κύριε διευθυντά,
τα ναρκωτικά ως ένας ιδιότυπος τρόπος καταστολής και άσκησης κοινωνικού ελέγχου συνυφαίνονται µε την πολιτική, την οικονοµία, τις µυστικές υπηρεσίες του ιµπεριαλισµού και αποκτούν επιδηµικές διαστάσεις (Ηλίας Μιχαλαρέας 2005 Ψυχ/γος).
Βέβαιο είναι πως για κάθε εξουσία στον καπιταλισµό, ιδανικός πολίτης είναι ο πειθήνιος πολίτης. Την πειθάρχηση των πολιτών την εξασφαλίζει (ή την επιδιώκει) η εξουσία µε πλήθος τρόπους που αρχίζουν από νόµους και φτάνουν ως τις (άνοµες) καταπιέσεις, καταναγκασµούς, καταδιώξεις, φυλακίσεις, θανάτωση των απείθαρχων.
Στο οπλοστάσιο της και τα ναρκωτικά σε πρωτεύοντα ρόλο,µε ουσιαστικά πλεονεκτήµατα.
Α) δεν εκπορεύονται ορατά από τα πάνω (εξουσία) αλλά καταδιώκονται ορατότατα από τους πάνω.
Β) ∆εν επιβάλλονται µε τη βία από τους κυρίαρχους πάνω στους κυριαρχούµενους αλλά αντίθετα ζητιούνται µε πάθος από τους ίδιους τους κυριαρχούµενους, που κυριαρχούνται από το πάθος τους.
Γ) δεν στοιχίζουν οικονοµικά στις διάφορες εξουσίες (π.χ φυλακές κ.τ.λ.) αλλά αντίθετα αποφέρουν αρίφνητα (αµέτρητα) κέρδη στους κρατούντες και στους παρακρατούντες εµπόρους του είδους που αποτελούν στηρίγµατα του συστήµατος.
∆) µε τη µαύρη αγορά των ναρκωτικών η οποία αποτελεί µια πολιτική δικλείδα ασφαλείας για την κρατική εξουσία γιατί από τη µια µεριά της επιτρέπει µια διαρκή επέκταση ενάντια και σε βάρος της ατοµικής προσωπικότητας και από την άλλη της παρέχει τη δυνατότητα να αποδυναµώνει ανέξοδα και αποτελεσµατικά ένα υπολογίσιµο τµήµα των εν δυνάµει αµφισβητιών της. (νεολαία π.χ.)
Ε) φαρµακοβιοµηχανίες (γνωστός ο ρόλος τους στη παραγωγή και εξάπλωση των ναρκωτικών ηρωίνη, κοκαΐνη, µορφίνη, κρακ, lsd, µεθαδόνη, αµφεταµίνες, βαρβιτουρικά, αγχολυτικά) για τις οποίες η παραγωγή φαρµάκων είναι µια πελώρια κερδοφόρα υπόθεση για ένα και µοναδικό επιπρόσθετο πλεονέκτηµα: δεν είναι εποχιακό φρούτο, µένει δηλαδή ανεπηρέαστο από οποιαδήποτε κρίση. Αντίθετα η οποιαδήποτε κρίση αυξάνει κατακόρυφα τα κέρδη. Είναι η πλέον σοβαρή επιχείρηση.
ΣΤ) η βιοµηχανοποίηση της φτώχειας, της ανεργίας, του άγχους και της µοναξιάς στην καπιταλιστική κοινωνία δηµιουργούν τις καλύτερες προϋποθέσεις για την επέκταση των ναρκωτικών παντού στον κόσµο.
Ζ) ΜΜΕ (µέσα µαζικής εξαπάτησης) έντυπα και ηλεκτρονικά, σύµµαχοι πάντα στο πλευρό της εκάστοτε εξουσίας, µε στόχο πάντα τη φθορά των συνειδήσεων, εξίσου επικίνδυνα ναρκωτικά.
Έτσι η εκάστοτε εξουσία εξουδετερώνει τους πολίτες χωρίς να εκτίθεται, χωρίς να ζηµιώνεται αλλά αντίθετα και δικαιώνεται φανερά και πλουτίζει εν κρυπτώ και παραβύστω (µυστικά) αγκαλιά και πλάι-πλάι, πάντα µε το µεγάλο κεφάλαιο, το οργανωµένο έγκληµα (υπόκοσµος) και την µεταπρατική ή προωθητική κλίκα (µαφία).
Συνοπτικά: Το πρόβληµα των ναρκωτικών οφείλεται αποκλειστικά και κύρια στον καπιταλισµό και δεν εκφράζει παρά την ακραία µορφή αλλοτρίωσης του σύγχρονου ανθρώπου. Στον καπιταλισµό τα πάντα πωλούνται αγοράζονται, προϊόντα, άνθρωποι, παιδιά, ανθρώπινα µέλη, θεοί, θρησκείες, κυβερνήσεις και πάει λέγοντας.
Οι πιο σηµαντικοί σταθµοί στην εξάπλωση της χρήσης ναρκωτικών ουσιών (1805 παράγεται η µορφίνη, 1839-1842 και 1856-1860 πόλεµος του οπίου η Μεγ. Βρετανία κηρύσσει τον πόλεµο στην Κίνα, µε σκοπό να πετύχει την ελεύθερη εισαγωγή οπίου. 1856 παράγεται η κοκαΐνη.
Το 1874 ανακαλύφθηκε η ηρωίνη, το 1898-1889 η γερµανική BAYER παράγει και προωθεί την ηρωίνη ως αθώο υποκατάστατο της µορφίνης (10 φορές πιο αποτελεσµατική) σαν αναλγητικό (σιρόπι για το βήχα) και το 1943 η Γερµανική HOEHT παράγει τη µεθαδόνη, 1958-1974 ο ιµπεριαλιστικός πόλεµος των ΗΠΑ στο Βιετνάµ, 2001 οι ΗΠΑ εισβάλλουν στο Αφγανιστάν και από 180 τόνους παραγωγής οπίου, το 2007 παράγονταν 8300 τόνοι (το 93% της παγκόσµιας παραγωγής) αποδεικνύουν ότι είναι συνδεδεµένοι άρρηκτα µε το καπιταλιστικό σύστηµα, τους ιµπεριαλιστικούς πολέµους και τα µεγαλύτερα µονοπώλια της φαρµακοβιοµηχανίας.
∆ήµος Ε. Κερδέλας, Ιούνης 2024
Βιβλιογραφία:
Κλεάνθης Γρίβας: Αποδιοποµπαίος τράγος.
Νίκος Τσιλιχρήστος: Ναρκωτικά και πραγµατικότητα.
Κατερίνα Μάτσα: Το αίνιγµα
της τοξικοµανίας.
Ηλίας Μιχαλαρέας: ∆ιδακτορική
διατριβή 2005.
Guido Blumir: Ηρωίνη.
Giancarlo Ar nao: Κοκαΐνη.
Εθνικό συµβούλιο
κατά των ναρκωτικών (ΕΣΥΝ).
Ναρκωτικά κοινωνικά αίτια,
πρόληψη, θεραπεία.
∆ηµήτρης Υφαντής:
Τοξικοµανία δι’ ηρωίνης.
∆ιαδίκτυο
