Αγιά, στη συµβολή του δρόµου προς Γαλατά και ∆αράτσο, το µνηµείο στέκει στην περιοχή από τη δεκαετία του ΄50.
Σύµφωνα µε τις γραπτές αναφορές και τις µνήµες των παλαιότερων, εκεί γίνονταν οι πρώτες ετήσιες εκδηλώσεις για τη Μάχη της Κρήτης πριν µεταφερθούν τα επόµενα χρόνια στον Γαλατά, στον χώρο του µνηµειακού συγκροτήµατος, στο Μάλεµε…
Σήµερα το µνηµείο στέκει ταλαιπωρηµένο από τη φθορά του χρόνου και την αµνησία των ανθρώπων.
Οι σπασµένες πλάκες που υπήρχαν στο ανατολικό του τµήµα δεν αντικαταστάθηκαν ποτέ, ο κήπος παραµένει απεριποίητος, τουλάχιστον το οστεοφυλάκιο µε τα κόκαλα των νεκρών Ελλήνων στρατιωτών είναι κλειδωµένο (πριν µερικά χρόνια η πόρτα ήταν ορθάνοιχτη και τα αδέσποτα σκυλιά εντός του οστεοφυλακείου!)
Όπως σε όλα… τζάµπα µάγκες οι Νεοέλληνες, κοσµούν διάφοροι τα προφίλ τους στα κοινωνικά δίκτυα µε εικόνες Χολιγουντιανών “σταρ” µε περικεφαλαίες, δόρατα και ασπίδες, δηλώνουν έτοιµοι να φτάσουν στον… Σαγγάριο και στην Κόκκινη Μηλιά, ενώ την ίδια ώρα δεν έχουν καµία πραγµατική επαφή µε ιστορικά γεγονότα και τη σηµερινή τους αντανάκλαση.
Τα δε µνηµεία είναι αφηµένα στην τύχη τους, ξεχασµένα, αγνοηµένα, όπως για ένα µεγάλο µέρος του κόσµου και η θυσία των παππούδων και των γιαγιάδων τους που στήθηκαν στα 10 µέτρα µπροστά στα αποσπάσµατα, που πέθαναν από βασανιστήρια, που άφησαν τη στάχτη τους στα κρεµατόρια των ναζιστικών στρατοπέδων, που χάθηκαν ή γλίτωσαν της κόλασης του εµφυλίου… Σε έναν κόσµο που αλλάζει ραγδαία, ο χώρος για την ιστορική µνήµη περιορίζεται, συρρικνώνεται, χάνεται και κυριαρχούν οι ηλεκτρονικοί, ψηφιακοί, εικονικοί αλλά κυρίως ψεύτικοι “ήρωες”….
