Κύριε διευθυντά,
από το 1990 μέχρι και το 1998 οι κυβερνήσεις έχουν παρακρατήσει συνολικά 1,05 τρισ. δραχμές από θεσμοθετημένους υπέρ της Τοπικής Αυτοδιοίκησης πόρους. Μόνο στο διάστημα 1994 – 1998 το ποσό αυτό ανέρχεται στα 752,9 δισ. δραχμές
Το ποσό αυτό, που ανήκε στους κατ ευφημισμό λεγόμενους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης (ΟΤΑ), και αυθαίρετα παρακρατήθηκε από την τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, αντιστοιχούσε στους θεσμοθετημένους πόρους υπέρ της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, για το διάστημα 1994 – 1998. Φτωχότεροι, βέβαια, κατέληξαν οι δημότες, αφού την παρανομία της κυβέρνησης, να μην αποδώσει στους δήμους αυτά που όφειλε, την “πληρώσαν” οι ίδιοι και πολλές φορές με διπλή ή και τριπλή φορολόγηση για τις ίδιες υπηρεσίες.
Από το 1990 μέχρι και το 1998, όλες οι κυβερνήσεις είχαν παρακρατήσει, συνολικά, το ποσό του 1,05 τρισ. δρχ..Αξίζει να σημειωθεί ότι μόνο στην περίοδο 1990 – 1993 (που την ευθύνη διακυβέρνησης της χώρας είχε η ΝΔ), το “φέσι” που έβαλε το κράτος στους ΟΤΑ, αυξήθηκε κατά 298,1 δισ. δραχμές. Αν, μάλιστα, συνυπολογιστούν και οι απώλειες από τη μη καταβολή στους ΟΤΑ του 50% των τελών κυκλοφορίας, τότε το συνολικό χρέος του κράτους στην Τοπική Αυτοδιοίκηση ανεβαίνει το 1998 στα 1,5 τρισ. δραχμές!
Η μεγάλη αυτή ληστεία σε βάρος της Τοπικής Αυτοδιοίκησης – που ξεκίνησε το 1990 με κυβέρνηση της ΝΔ και συνεχίστηκε και από τις κυβερνήσεις του “παλιού” και “νέου” ΠΑΣΟΚ – έγινε με πρόσχημα την εκπλήρωση του στόχου της “σύγκλισης” και της ένταξης της χώρας στην Οικονομική και Νομισματική Ένωση, την περιβόητη ΟΝΕ.
Οι θεσμοθετημένοι πόροι της Αυτοδιοίκησης, οι λεγόμενοι “Κεντρικοί Αυτοτελείς Πόροι” (ΚΑΠ) είναι οι εξής:
• Το 20% των εσόδων του κρατικού προϋπολογισμού από τη φορολογία εισοδήματος Φυσικών και Νομικών προσώπων.
• Το 20% των κρατικών εσόδων από τη φορολογία των τόκων καταθέσεων.
• Το 50% των τελών κυκλοφορίας.
• Το 3% του φόρου μεταβίβασης.
Συνολικά, δηλαδή, το κράτος “σφαγίαζε” κάθε χρόνο τα κονδύλια που έπρεπε να αποδίδονται από τον προϋπολογισμό στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. Έτσι, εκφράζοντας την “ευαισθησία” τους στο θεσμό της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, κουτσούρεψαν σημαντικά τους ΚΑΠ, που με βάση τη νομοθεσία έπρεπε να αποδοθούν στους ΟΤΑ.
Συγκεκριμένα, το ποσοστό από τον κρατικό προϋπολογισμό, που αναλογούσε ήταν: 2,1% (το 1990), το 2,01% (το 1991), το 1,6% (το 1992, το 1993 και το 1994), το 1995 το 2,03%, το 1996 το 2,06%, το 1997 το 2,2% και το 1998 το 2,5% . Τα ποσά που αναλογούσαν στους παραπάνω πόρους προς τους ΟΤΑ (ΚΑΠ), ήταν κάτι σαν… “δανεικά” (κι αγύριστα), τα οποία το κράτος είχε αναλάβει τη δέσμευση ότι «ΘΑ ΑΠΟΔΩΣΕΙ». Μόνο που τα χρόνια πέρασαν, η απόδοση μειωμένων πόρων στους ΟΤΑ συνεχίστηκε , με αποτέλεσμα να επεκτείνεται το καθεστώς ανταποδοτικότητας και να μετατρέπονται οι δήμοι και κοινότητες σε φορομπηχτικοί μηχανισμοί του κράτους.
Συνένοχοι στην πολιτική του οικονομικού στραγγαλισμού του θεσμού και των δημοτών είναι και οι περισσότεροι εκπρόσωποι της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Οι δήμαρχοι που στηρίχτηκαν από το ΠΑΣΟΚ, τη ΝΔ και τον ΣΥΝ, όχι μόνο δεν αντιτάχθηκαν, αλλά συναίνεσαν συχνά σ’ αυτήν την πολιτική για την Τοπική Αυτοδιοίκηση.
Όχι μόνο δεν απαίτησαν τα παρακρατηθέντα, αλλά προσπάθησαν να καλλιεργήσουν και την αντίληψη της μη διεκδίκησής τους. Έφτασαν μάλιστα στο σημείο οι “γαλαζοπράσινοι” δήμαρχοι, υποκλινόμενοι στο διευθυντήριο των Βρυξελλών, να ψηφίσουν (στο συνέδριο της ΚΕΔΚΕ του 1998) “ναι” στο να εισπράξουν από τα χρήματα που δικαιούνται οι ΟΤΑ, 10 δισ. δρχ. λιγότερα, σαν δείγμα της συμβολής τους στην εκπλήρωση των στόχων σύγκλισης!
Φόροι και ιδιωτικοποιήσεις
Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι πολλοί από τους αιρετούς αυτών των κομμάτων προχώρησαν, έτσι, σε επιβολή νέων φόρων και τελών, πέρα από τη μεγάλη αύξηση αυτών που υπήρχαν. Έτσι:
• Αποδέχτηκαν τη μεταφορά αρμοδιοτήτων στους δήμους , χωρίς να εξασφαλίζεται η υποδομή σε κτίρια, υλικά και προσωπικό και χωρίς να εξασφαλίζονται τα χρήματα για την υλοποίησή τους, όπως για παράδειγμα η μεταφορά στους δήμους των Κρατικών Παιδικών Σταθμών.
• Δέχτηκαν και υποστήριξαν τη θέση για σταδιακή μείωση έως το μηδενισμό των εσόδων της Τοπικής Αυτοδιοίκησης από τον Κρατικό Προϋπολογισμό και τη λειτουργία της Τοπικής Αυτοδιοίκησης από νέους φόρους και τέλη σε βάρος των δημοτών.
• Προχώρησαν σε ιδιωτικοποιήσεις υπηρεσιών και αρμοδιοτήτων. Υποβάθμισαν έτσι το ρόλο των Δημοτικών Συμβουλίων και επιβάρυναν τους κατοίκους με νέα βάρη, αφού η λειτουργία και υλοποίηση αυτών των υπηρεσιών γίνεται πλέον με βάση το κέρδος.
Το ίδιο «κλίμα» αποτυπώνεται και στη συνέχεια ,Το 2016 έρχονται δραστικές περικοπές, της τάξεως του 62% που σημειώθηκαν το χρονικό διάστημα 2009 – 2014. Σήμερα πια μιλάμε για απώλειες του 65%. Τα στοιχεία καταδεικνύουν όχι απλά τη συνέχιση αλλά την ένταση της αντιλαϊκής πολιτικής που ασκείται στο χώρο της Τοπικής Διοίκησης, με κύρια χαρακτηριστικά την υποχρηματοδότηση, τη συρρίκνωση των κοινωνικών υποδομών, την ιδιωτικοποίηση υπηρεσιών και έργων, υπερφορολόγηση, την αντικατάσταση της σταθερής εργασίας με ποικιλόμορφες ελαστικές σχέσεις εργασίας.
Με λίγα λόγια, η στρατηγική των αντιλαϊκών αναδιαρθρώσεων εξειδικεύεται στο χώρο της Τοπικής Διοίκησης, η οποία ως κομμάτι του κρατικού μηχανισμού αναλαμβάνει σημαντικό ρόλο στην άσκηση της αντιλαϊκής πολιτικής με απίστευτη συνέπεια και συνέχεια.
Προβάλλοντας ως «λύση» στη συνεχή υποχρηματοδότηση τη δήθεν «οικονομική αυτοδυναμία και αυτοτέλεια» του θεσμού, με ανάληψη της ευθύνης επιβολής και διαχείρισης φόρων και με αξιοποίηση στην κατεύθυνση αυτή νέων χρηματοδοτικών εργαλείων, που βάζουν για τα καλά στο χώρο των δημοτικών υπηρεσιών και έργων το ιδιωτικό κεφάλαιο, το δανεισμό, τις συμπράξεις με ιδιώτες (ΣΔΙΤ). Η μετέπειτα συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ έρχεται να εγγυηθεί την υλοποίηση της αντιδραστικής πολιτικής κατοχυρώνοντας θεσμικά εργαλεία παρακολούθησης και ελέγχου της οικονομικής λειτουργίας των δήμων .
Η κατάργηση του Παρατηρητηρίου για τους δήμους , για την οποία επαιρόταν, δε σήμανε και την αναίρεση των στόχων του, αφού ο φορέας με τον οποίο το αντικατέστησε, δηλαδή η «Επιτροπή Οικονομικής Ανασυγκρότησης των ΟΤΑ», έχει τον ίδιο στόχο, τη συμμόρφωση των φορέων της Τοπικής Διοίκησης στους στόχους και τις επιδιώξεις του Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου Δημοσιονομικής Στρατηγικής, με μοχλό τους ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς και το παραπέρα πετσόκομμα της κρατικής χρηματοδότησης.
Στις σχετικές οδηγίες του υπουργείου Εσωτερικών προς τους δήμους για τη σύνταξη των προϋπολογισμών τους επισημαινόταν, χαρακτηριστικά, η «ανάγκη άσκησης περιοριστικής πολιτικής με υποχρέωση συγκράτησης στα χαμηλότερα δυνατά επίπεδα».
Και το 2016 παρακρατούνται αυθαίρετα πόροι από τα έσοδα που έπρεπε να λαμβάνουν οι δήμοι , με βάση το νόμο (και όχι με βάση τις πραγματικές λαϊκές ανάγκες). Η παρακράτηση φτάνει τα 1,244 δισεκατομμύρια ευρώ! Από τα 2,583 δισεκατομμύρια ευρώ που προβλέπεται να δοθούν στους δήμους το 2016, τα 1,480 αφορούν τη μισθοδοσία του προσωπικού και τα 1,100 τα προνοιακά επιδόματα και τη μεταφορά μαθητών. «Μένει» ένα ποσό 3 εκατομμυρίων ευρώ για 325 δήμους που θα πρέπει με αυτά να καλύψουν τα λειτουργικά τους έξοδα και τις παροχές υπηρεσιών και δομών, κάτι που είναι αδύνατον. Για το λόγο αυτό το υφιστάμενο θεσμικό πλαίσιο δίνει τη δυνατότητα στους δήμους να εφορμήσουν και να αφαιμάξουν κι αυτοί με τη σειρά τους τα λαϊκά νοικοκυριά. Είναι χαρακτηριστικό ότι στους δημοτικούς προϋπολογισμούς, που ψηφίζονται αυτό το διάστημα, η συντριπτική πλειοψηφία των εσόδων προέρχονται από φόρους, τέλη και πρόστιμα. Οι δε Περιφέρειες χρηματοδοτούνται με 652 εκατομμύρια ευρώ. Με βάση τη νομοθεσία η χρηματοδότηση υπολείπεται κατά περίπου 192,2 εκατομμύρια ευρώ. Αν αναλογιστεί κανείς ότι το ποσό για τη μισθοδοσία των υπαλλήλων των Περιφερειών ανέρχεται σε 320 εκατομμύρια ευρώ, τότε απομένουν μόλις 332 εκατομμύρια ευρώ για τις 13 Περιφέρειες της χώρας.
Την ίδια ώρα, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ δε δίνει φράγκο για το προσωπικό της δημοτικής αστυνομίας και τους σχολικούς φύλακες, που με δική της απόφαση είχαν επαναπροσληφθεί, με τη δέσμευση ότι θα καλύπτεται το κόστος μισθοδοσίας τους. Οι δε αποδόσεις συνολικά στην Τοπική Διοίκηση για το 2015 υπολείπονται κατά 30%. Δηλαδή, η απόδοση στους δήμους ήταν μείον κατά 700 εκατομμύρια ευρώ, ενώ δεν είχε δοθεί ούτε ευρώ από τις λεγόμενες δόσεις για τα οφειλόμενα των παρελθόντων ετών, που έφταναν τα 214 εκατομμύρια ευρώ. Από τα κονδύλια δε της Συλλογικής Απόφασης Τοπικής Αυτοδιοίκησης (ΣΑΤΑ) είχε δοθεί μόλις το 46,8%.
Είναι φανερό, με βάση τις κατευθύνσεις, ότι ακλούθησαν μεγαλύτερες περικοπές στην Τοπική Διοίκηση.
Αναφέρουμε ενδεικτικά:
— Μηδενικά έργα. Τα κονδύλια της ΣΑΤΑ έχουν ελαχιστοποιηθεί κατά 83,75% το διάστημα 2009 – 2013. Κατέρρευσαν οι υποδομές στην άθληση, στον πολιτισμό, από την έλλειψη συντήρησης, λόγω έλλειψης μέσων και προσωπικού. Σπανίως απαλλοτριώνονται πλέον χώροι, η συντήρηση σχολικών κτιρίων είναι πλημμελής ή ανύπαρκτη, το οδικό δίκτυο ασυντήρητο και επικίνδυνο.
— Τα προγράμματα ΕΣΠΑ (2014 – 2020) έβαλαν στο περιθώριο τις λαϊκές ανάγκες σε υπηρεσίες, υποδομές και έργα. Απουσίασαν σχεδιασμένες και εκτεταμένες παρεμβάσεις για ζητήματα όπως της αντισεισμικής θωράκισης, της αντιπλημμυρικής – αντιπυρικής προστασίας, των κοινωνικών υποδομών Υγείας – Πρόνοιας.
— Βασικές κοινωνικές δομές και υπηρεσίες «προσφέρονται» πλέον μέσω ευρωενωσιακών προγραμμάτων με ημερομηνία λήξης, όπως συμβαίνει σήμερα για παιδικούς σταθμούς, Κέντρα Ημερήσιας Φροντίδας Ηλικιωμένων (ΚΗΦΗ), Κέντρα Δημιουργικής Απασχόλησης Παιδιών (ΚΔΑΠ), «Βοήθεια στο Σπίτι» κ.λπ., σε συμπράξεις με ΜΚΟ, Εκκλησία, φιλανθρωπικές οργανώσεις, όπως για τα «κοινωνικά» παντοπωλεία – ιατρεία, φαρμακεία, ξενώνες και άλλα.
— Η σταθερή μόνιμη εργασία αντικαθίσταται με προσωρινούς εργαζόμενους μέσα από διάφορα προγράμματα, όπως η «κοινωφελής εργασία», συμβάσεις με ημερομηνία λήξης, «εθελοντική» εργασία και ΜΚΟ, αλλά και το νεοφυές σκλαβοπάζαρο των Κοινωνικών Συνεταιριστικών Επιχειρήσεων (ΚΟΙΝΣΕΠ).
Δήμοι – Επιχειρήσεις
Στους δήμους αναπτύσσεται πλέον η επιχειρηματική δραστηριότητα στη βάση της εξυπηρέτησης των συμφερόντων του μεγάλου κεφαλαίου. Όλοι θυμούνται την κραυγαλέα περίπτωση με την κατάργηση του Φόρου Ακίνητης Περιουσίας (ΦΑΠ) που ουσιαστικά απάλλαξε τους μεγαλοϊδιοκτήτες από το να πληρώνουν φόρο. Τον ΦΑΠ αντικατέστησε το Τέλος Ακίνητης Περιουσίας (ΤΑΠ). Μια εταιρία λοιπόν με περιουσία 500 εκατ. δρχ. πλήρωνε με τον ΦΑΠ 6,75 εκατ. το χρόνο. Με την καθιέρωση του ΤΑΠ η ίδια εταιρία πληρώνει μόνον 175.000 το χρόνο.
Τα ίδια και χειρότερα συνεχίζονται και με τις κυβερνήσεις των «αρίστων» και τα περί ατομικής ευθύνης.
ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΑΚΟΥΣΑΜΕ ΚΑΙ ΤΑ ΠΕΡΙ ΑΤΟΜΙΚΗΣ ΑΣΦΑΛΙΣΗΣ ΓΙΑ ΦΥΣΙΚΕΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΕΣ!!!!
Τώρα πλέον τα έσοδα των δήμων διαμορφώνονται ως εξής¨
• Διαρκώς ογκούμενη ανταπόδοση
• Έσοδα από επιχειρηματική δράση
• Κονδύλια «εξισορρόπησης» από το κεντρικό κράτος αν και εφ όσον κρίνεται ικανοποιητική η απόδοση των δυο πάνω προϋποθέσεων.
Και κλείνοντας για να μην κουράσουμε
Η Λαϊκή Συσπείρωση έχει κάνει σαφές ότι το οικονομικό πρόβλημα της Τοπικής και Περιφερειακής Διοίκησης, που προκύπτει από τα δεδομένα του Κρατικού Προϋπολογισμού, είναι πρωτίστως πολιτικό.
Είναι θέμα στρατηγικών επιλογών, επιλογής δρόμου ανάπτυξης και των συμφερόντων που υπηρετεί.
Εμείς έχουμε επιλέξει δρόμο υπέρ των λαϊκών συμφερόντων ,με διαχρονική συνέπεια, και λέμε:
Απαιτείται λοιπόν οργάνωση της λαϊκής πάλης και για τη διεκδίκηση άμεσων μέτρων, κι αλλαγή συσχετισμών σε όλα τα επίπεδα.
΄Ολοι οι άλλοι που επιχειρούν να διαχωρίσουν δήθεν την κεντρική πολιτική σκηνή από τη λεγόμενη αυτοδιοικητική, (κινούνται με τα λεγόμενα αυτοδιοικητικά κριτήρια),όλοι που κοιτάζουν πρωτίστως πρόσωπα κι όχι πρώτα πολιτικές που εφαρμόζουν αυτά , απλώς θολώνουν τα νερά.
Πρόκειται για τους ίδιους που προσπαθούν διαχρονικά να πείσουν τους πολίτες με τη γνωστή επωδό, ότι και αυτές οι εκλογές δεν έχουν πολιτικό χαρακτήρα, αλλά Αυτοδιοικητικό!
΄Ολοι αυτοί από τις θέσεις που υπηρέτησαν μαζί στην ΚΕΔΕ και στις ΠΕΔ αλλά και στα Περιφερειακά Συμβούλια και τώρα ενδύονται το μανδύα των «ανεξάρτητων συνδυασμών», οι εκλεκτοί όλων των κομμάτων που κυβέρνησαν στην λεγόμενη αυτοτέλεια κι επιχειρηματική δράση των Δήμων προσκυνούν.
Ζώης Σταύρος
υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος
Λαϊκής Συσπείρωσης Αποκορώνου
