Συνταρακτικές είναι οι ειδήσεις μετά το ναυάγιο εις το Eurogroup της 16ης Φεβρουαρίου 2015. Διότι η πατρίδα μας απειλείται τώρα με την αποπομπή της (GREXIT) από την Ευρωζώνη και με απρόβλεπτες συνέπειες και για την παραμονή της εις την Ε.Ε. Ασφαλώς πρόκειται για έναν ωμό εκβιασμό, ο οποίος στοχεύει όχι μόνο εις τη χρεοκοπία της Ελλάδος με την ταυτόχρονη υποθήκευση του εθνικού της πλούτου, αλλά παράλληλα και με την τιμωρία της χώρας μας να δώσουν και ένα μάθημα σε εκείνους που σκέπτονται να ζητήσουν μία οικονομική ανακούφιση.
Η εκπληκτική και αποκρουστική έλλειψη σοφίας, αλλά και η ανοησία η οποία παρατηρείται εις τη διεθνή πολιτική και τώρα κυρίως εις την κρίση χρέους της Ελλάδος και η αντιμετώπισή της, δεν είναι κάτι το καινούργιο, αλλά γνώρισμα της παγκόσμιας ιστορίας.
Οφείλουμε να γνωρίζουμε ότι ουδείς λαός είναι σοφότερος και εξυπνότερος του άλλου, ώστε να εκλέγει τους σωστούς και υπευθύνους πολιτικούς. Όμως από τη στιγμή που ένας λαός εκλέγει συνανθρώπους του ως πολιτικούς διά τη διακυβέρνηση της χώρας, αυτοί οφείλουν να υπηρετούνε τον λαό και μόνο και τα εθνικά συμφέροντα της πατρίδας. Διότι, όπως επίσης οφείλουμε να γνωρίζουμε, εις την παγκόσμια πολιτική δεν υπάρχουν φιλίες και σύμμαχοι, αλλά τα εθνικά συμφέροντα εκάστης χώρας, δηλαδή τα συμφέροντα εκάστου λαού τα οποία πρέπει να εξασφαλίζονται και να προασπίζονται από τους εκλεγμένους πολιτικούς.
Ως εκ τούτου, η πορεία της Ευρώπης δεν οφείλεται εις τη σοφία και την εξυπνάδα των λαών της, οι οποίοι, όπως δυστυχώς και εσφαλμένα πιστεύουμε, εκλέγουν σωστούς και υπεύθυνους πολιτικούς, αλλά εις τη σημασία και βαρύτητα της ψήφου αυτών, η οποία από μόνη της αναδεικνύει και δεσμεύει τους εκλεγμένους πολιτικούς να υπηρετούν με ευθύνη και υπευθυνότητα τα εθνικά συμφέροντα και την ευμάρεια των ψηφοφόρων π.χ. του λαού και της χώρας των.
Δυστυχώς, κυρίως μετά τη μεταπολίτευση και την ένταξή της χώρας μας εις την Ε.Ε. (1981), η ψήφος του ελληνικού λαού δεν δημιουργεί εις τους εκλεγέντες πολιτικούς και τα κόμματα το συναίσθημα της εθνικής ευθύνης απέναντι του λαού και της χώρας, όπως αυτό συμβαίνει σε άλλες χώρες της Ευρώπης. Και αυτό διότι η ψήφος του λαού μας δεν ευρίσκει τη σωστή ερμηνεία από τους εκάστοτε εκλεγόμενους πολιτικούς, ώστε αυτοί να αναγνωρίζουν τον σεβασμό, την εκτίμηση και την εμπιστοσύνη της κοινωνίας απέναντι εις το πρόσωπό τους και εν συνεχεία ως αντάλλαγμα αυτών, να αφοσιώνονται και να υπηρετούν με πίστη και εθνική ευθύνη τη χώρα και να υπερασπίζονται τα εθνικά συμφέροντα και την ευμάρεια της πατρίδας μας.
Όσο και εάν δεν θέλουμε να συνειδητοποιήσουμε και να παραδεχθούμε, η χρεοκοπία της χώρας μας αποτελεί την αδιαφιλονίκητη και αδιαμφισβήτητη απόδειξη ότι η ένταξη της χώρας μας εις την Ε.Ε. επιδιώχθηκε από παράγοντες του πολιτικού συστήματος για ιδιοτελείς και μόνο λόγους. Η διαπλοκή, η διαφθορά, η ατιμωρησία, η ολοκληρωτική διάβρωση της Δημόσιας Διοίκησης, η φοροδιαφυγή, αλλά και η συνενοχή, η ανάμειξη διεθνών οικονομικών παραγόντων είναι τα συμπτώματα αυτής της λεηλασίας και ως συνέπεια αυτής της χρεοκοπίας της πατρίδας μας.
Αλλά η χρεοκοπία της χώρας μας το 2008/09 έχει και συνέχεια. Οι υπαίτιοι και υπεύθυνοι για την κατάρρευση της πατρίδας μας για να αποφύγουν την καταδίκη και τιμωρία του ελληνικού λαού συναίνεσαν εις τις πιέσεις κυρίως της Γερμανίας και της Γαλλίας, οι οποίες γνωρίζουν τους υπαίτιους – συνεργούς τους για την κατάντια της χώρας μας, όπως να παραιτηθεί η Ελλάδα από τη διαδικασία κήρυξης πτώχευσης. Κάτι το οποίο είχε προταθεί από πολλούς διεθνείς οικονομικούς αναλυτές, αλλά και από τον τότε διευθυντή του Δ.Ν.Τ. Dominique Strauss-Kahn, οι οποίοι υποστήριζαν ότι το χρέος της Ελλάδος δεν είναι σε καμία περίπτωση βιώσιμο. Και ότι το ενδεχόμενο μη διαγραφής μέρος αυτού και η σύναψη νέων Συμφωνιών δανειοδότησης π.χ. μνημονίων θα επιδείνωνε τη θέση της χώρας μας. Βέβαια η κήρυξη πτώχευσης της χώρας μας θα δημιουργούσε ένα ντόμινο εις την Ε.Ε., με ολέθριες συνέπειες. Όμως από την άλλη πλευρά θα διέσωζε και θα προστάτευε την πατρίδα μας από νέες και πιο επώδυνες περιπέτειες, αλλά θα έβαζε και μία τάξη εις τα ευρωπαϊκά δρώμενα.
Εκ του αποτελέσματος γνωρίζουμε πια όλοι μας ότι η μερική διαγραφή του χρέους με το μοιραίο PSI έγινε αποκλειστικώς και μόνο εις βάρος των ελληνικών Ασφαλιστικών Ταμείων οι κομματικές διοικήσεις των οποίων υπάκουσαν εις τις εντολές της τότε κυβέρνησης όπως αγοράσουν τα ομόλογα – χρέος του ελληνικού κράτους. Αλλά και εις βάρος των Ελλήνων ιδιωτών – κατόχων ομολόγων, επίσης και εις βάρος των Ελληνικών Τραπεζών οι οποίες επίσης κατείχαν ομόλογα δεκάδων δισεκατομμυρίων ευρώ του καταχρεωμένου Ελληνικού Δημοσίου.
Μετά το PSI το υπογραφέν νέο μνημόνιο, εν γνώσει και με ευθύνη της απερίσκεπτης και ανόητης τότε κυβέρνησης, υποχρέωνε τη χώρα μας σε αποδοχή νέων δανείων, τα οποία όμως θα σύναπταν τώρα τα 18 κράτη – μέλη της Ευρωζώνης και τα οποία κατά την πορεία υπερέβησαν τα 225 δισ. ευρώ. Το μοιραίο λάθος και πάλιν των Ελλήνων ερασιτεχνών – διαχειριστών της κρίσης χρέους της χώρας μας έγκειται εις το ότι ο τεράστιος αυτό δανεισμός, ο οποίος εκτίναξε το χρέος της χώρας μας εις το 185% του Α.Ε.Π., δεν προοριζόταν για την ανάπτυξη και την έξοδο της χώρας μας από την κρίση, αλλά κατέληγε σχεδόν εξ ολοκλήρου για τη σωτηρία των γερμανικών και γαλλικών Τραπεζών. Αυτή η μοιραία Συμφωνία, εν γνώσει της ερασιτεχνικής και ανίκανης ελληνικής κυβέρνησης, είχε ως συνέπεια να φέρει τώρα την Ελλάδα αντιμέτωπη με τα 18 κράτη – μέλη της Ευρωζώνης. Αλλά και να δημιουργηθεί εις τους φορολογούμενους λαούς της Ευρωζώνης η εσφαλμένη εντύπωση ότι οι μόχθοι των καταλήγουν σε ένα βαρέλι χωρίς πάτο. Με τις σχετικές και γνωστές σε όλους μας αντιδράσεις και ύβρεις κατά των Ελλήνων.
Η εκλεγείσα νέα κυβέρνηση, η οποία σε καμία περίπτωση δεν ευθύνεται για τη χρεοκοπία της πατρίδας μας, εκ του λόγου αυτού ευρέθηκε τώρα αντιμέτωπη με όλα τα 18 κράτη – μέλη της Ευρωζώνης, εξαιτίας των τεραστίων εθνικών λαθών των προηγούμενων κυβερνήσεων. Οι επόμενες διαπραγματεύσεις είναι αποφασιστικές για το μέλλον και την παραμονή της χώρας μας εις την Ευρωζώνη, αλλά σε περίπτωση εξόδου (GREXIT), αναμένονται ραγδαίες και καταλυτικές εξελίξεις και ανατροπές εις το πολιτικό σύστημα της Ελλάδος, με ανυπολόγιστες συνέπειες.
*Σπούδασε Πολιτικές, Οικονομικές Επιστήμες
και Κοινωνιολογία εις την Βόννη και Πολιτιστική Κληρονομιά
στην Αθήνα. Απασχολήθηκε επί 5 χρόνια
στην Ομοσπονδιακή Βουλή της Γερμανίας
