«Είμαι αθώος;/ Με ακούς;/ Έ άνθρωπε εσύ!/ Ναι εσύ./ Εσύ που βιάζεσαι./ Σταμάτα να με προσπερνάς./ Σταμάτα να κοιτάζεις παθητικά/ Σταμάτα να προσπερνάς/ Ακου./ Είμαι αθώος./ Μένω εδώ/ Βλέπω/ Παρατηρώ/ Γελώ/ Αναιρώ/ Μα δεν αναιρούμαι!/ Είμαι αθώος»!
Hφωνή ακούγεται δυνατή κι είναι μια κραυγή που βγαίνει μέσα απ’ το κλουβί της απομόνωσης του ποιητή, στην προκειμένη περίπτωση μιας νέας γυναίκας που αγωνιά ν’ ακουστεί.
Που δεν της αρκούσε να καταθέσει στο χαρτί την έμμετρη διαμαρτυρία της, να φτιάξει την ποιητική της συλλογή και να την παρουσιάσει με τον κλασσικό τρόπο!
Η αγαπητή μας Χριστίνα Βεριβάκη -που μ’ αυτή την πολύ επιτυχημένη παρουσίαση ανοίγει τα φτερά της στον κόσμο του πνεύματος- αναζητούσε το διαφορετικό.
Πάνω απ’ όλα επιθυμούσε να είναι η φωνή της ακόμα πιο δυνατή, ακόμα πιο πειστική!
Επιδίωξε να… ταρακουνήσει για να ενεργοποιήσει…
Και το κατάφερε!
Συνεπικουρούμενη απ’ τα ταλαντούχα μέλη του «Συλλόγου Φίλων Θεάτρου Χανιών» -ταλαντούχος ηθοποιός η ίδια- έστησε μια μοναδική παράσταση με τίτλο “Τα Οντα”, όπου αντί απλώς να διαβαστούν τα ποιήματά της, κάθε στίχος τους έγινε πράξη, κίνηση και λόγος θεατρικός!
Και είναι “Τα Οντα” άνθρωποι ψυχροί με βαμμένα πρόσωπα, υπάρξεις χωρίς ανθρωπιά με λευκά πουκάμισα, σκούρα κουστούμια και το επαγγελματικό βαλιτσάκι στο χέρι, που περνούν από δίπλα μας -σ’ ένα σκηνικό ψυχρό και μεταλλικό- χωρίς τίποτα να τους αγγίζει!
Υπαρκτοί κι ανύπαρκτοι βαδίζουν χωρίς να κοιτά ο ένας τον άλλο, καθώς η σύγχρονη εποχή μας κι οι γρήγοροι ρυθμοί της ευτέλισαν τα πάντα γύρω τους, τους αποστέρησαν την ευαισθησία, το συναίσθημα, την ανάγκη γι’ αγάπη, προσφορά κι επικοινωνία…
Ομως “τα όντα” έχουν λόγο!
Κι έχουν πολλά να πουν!
Κυρίως να μας μιλήσουν για όσα τους… λείπουν!
Κι από θύματα γίνονται τώρα κατήγοροι σ’ εμπνευσμένες, δυνατές σκηνές όπου το καλό αγωνίζεται να νικήσει το κακό!
Εικόνα και λόγος καθηλώνουν το κοινό, προβληματίζουν, σε βάζουν σε σκέψεις…
Ενίοτε ταυτίζεσαι, άλλοτε πάλι διαπιστώνεις ότι πολλά σου διαφεύγουν, πως άλλα τόσα μπορεί να σε παιδεύουν χωρίς λόγο…
Γιατί τα πράγματα -μας λέει η ποιήτρια- είναι απλά, αρκεί να βγούμε απ’ τα ερμητικά κλειστά κλουβιά μας, ν’ ανοίξουμε τα μάτια, να δούμε, ν’ ακούσουμε, να καταλάβουμε, να μοιραστούμε, να δώσουμε μεγαλύτερη αξία στον εαυτό μας και στον συνάνθρωπο!
Κάθε ποίημα και μια διαφορετική ερμηνεία ταλαντούχων ανθρώπων που επιθυμούν να συνεισφέρουν στα κοινά, κι εργάζονται εθελοντικά για να βάλουν το λιθαράκι τους στο οικοδόμημα του πολιτισμού!
Απόλυτα συγχρονισμένοι, ταγμένοι στον σκοπό η Αθανασοπούλου Ελενα, η ίδια η ποιήτρια, η Βιγλάκη Ελένη, ο Βορνιωτάκης Γιώργος, ο Κανδανολέων Ευτύχης, η Κανιτσάκη Γιούλα, η Καποκάκη Μαρία, η Καραβασιλειάδη Ντένια, η Κελαΐδη Λίνα, η Κοντογιάννη Βενετία, η Μπαρουλάκη Ρούλα, ο Μπουζάκης Αποστόλης, ο Πατεράκης Γιάννης και η Ψυλλάκη Χρυσούλα, έδωσαν για μια ακόμα φορά τον καλύτερο εαυτό τους.
Την εμπνευσμένη αφίσα φιλοτέχνησε ο Μαρακάκης Ευτύχης, στη φωτογραφία ο Κοτρώτσος Βασίλης, στο βίντεο ο Κρητικός Γιάννης.
Η είσοδος ήταν ελεύθερη στις τρεις παραστάσεις που δόθηκαν, όμως ο Σύλλογος έκανε και αυτή τη φορά τη καλή του πράξη συνεργαζόμενος με το Κ.Η.Φ.Α. ΑΜΕΑ Χανίων, του οποίου το κουτί προσφορών είδαμε να γεμίζει στην είσοδο.
Να ευχηθούμε σ’ όλα τα παιδιά «Καλή Συνέχεια», στη Χριστίνα που έγραψε σκηνοθέτησε κι επιμελήθηκε τη κάθε λεπτομέρεια της επιτυχημένης αυτής παράστασης “Καλή Δύναμη” και πολλές – πολλές εμπνεύσεις για την επόμενη Συλλογή!!
