ΚΑΛΗ ΣΧΟΛΙΚΗ ΧΡΟΝΙΑ
Καλοί μου φίλοι,
Καλώς ξαναβρεθήκαμε ύστερα από δυο εβδομάδες και καλή σχολική χρονιά!
“Τα παιδάκια” πάνε σχολείο… Για τα παιδιά της Α’ τάξης του Δημοτικού, του σχολικού έτους 1939-1940, ο λόγος στον σημερινό Παιδότοπο, στον πρώτο του φετινού σχολικού έτους. Από το Αλφαβητάριο “Τα Παιδάκια”, που συνέγραψαν ο Δημ. Δούκας, ο Δημ. Δεληπέτρου κ.ά., εικονογράφησε ο Τάκης Καλμούχος και εξέδωσε ο Οργανισμός Εκδόσεως Σχολικών Βιβλίων, τα κείμενα και οι ζωγραφιές που φιλοξενούνται (πηγή: ειδική έκδοση (2019) για την εφημερίδα “ΤΑ ΝΕΑ”). Άρωμα μιας άλλης, μακρινής εποχής…
Καλή δύναμη σε μαθητές και δασκάλους!
Σας χαιρετώ με αγάπη όλους!
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
δάσκαλος
Χτίζει σπιτάκι
Ο Μίμης χτίζει σπιτάκι.
Το χτίζει για την κούκλα της Λόλας.
Είναι καλός χτίστης ο Μίμης.
Έχει όλα τα εργαλεία του: φτυαράκι, βαριδάκι με νήμα, σφυράκι.
Τίποτε δεν του λείπει.
Και τον τοίχο τον κάνει ίσιο.
Ξέρει τι κάνει!
Αν δεν είναι ίσιος ο τοίχος, πέφτει.
Η Λόλα καμαρώνει το Μίμη, γιατί είναι καλός χτίστης, αλλά και καλός μηχανικός.
Γκα, γκα!
Γκα, γκα γκαρίζει ο γαϊδαράκος του κυρ Αγγελή.
Τριγκ, τριγκ κελαηδεί και η ζυγαριά του.
Ο κυρ Αγγελής διαλαλεί τις αγκινάρες του.
Αγκινάρες πάρτε όλοι
πούναι από περιβόλι.
Ο κυρ Μέντιος θυμάται κάπου κάπου και τα αγκιναρόφυλλα.
Γυρίζει το κεφάλι του, για να πιάσει κανένα.
Μα ο κυρ Αγγελής από πίσω δεν τον αφήνει να τα γκίσει.
Ντέε! Τον κόβει με τη δυνατή φωνή του και όλο διαλαλεί:
Αγκινάρες μια και μια
όλο γλύκα και δροσιά
αγκινάρα και κουκί
πάρτε από τον Αγγελή.
Σβινν, η σβούρα
Δέτε με πόση τέχνη πετώ τη σβούρα.
Δέτε πώς γυρίζει. Σαν τρελή!
Μα καλά τη λέω και εγώ τρέλιακα.
Η άλλη μου σβούρα είναι ταχυδρόμος.
Όταν την πετώ, κάνει σβινν… και παίρνει δρόμο.
Ο σκύλος μου, ο Σγουρός, μόλις δει τη σβούρα να γυρίζει, τρέχει να την πιάσει. Σμίγει τα δυο του πόδια και την αρπάζει.
Την τινάζει μερικές φορές και την αφήνει.
Έπειτα κάνει, γαβ, γαφ, σα να της λέει: Αν σ’ αρέσει, ξαναγύρισε, κυρά σβούρα!
Μπαμ, μπουμ…
Ο Μπάμπης, ο Τάκης του κυρ Μπίμπα, η Ισμήνη Μπούρα, ο Γιώργος του Σγουρού και άλλα παιδιά παίζουν πόλεμο.
Μπαμπ, μπουμ! Χωρίς μπαρούτι πολεμούν από την αυγή στην αυλή.
Η Ισμήνη είναι νοσοκόμος.
Ο Μπάμπης είναι αρχηγός και καμαρώνει στο καλαμένιο άλογο.
Ο Τάκης έπιασε καλό ταμπούρι, το καλάθι της μπουγάδας.
Μπαμπ, μπουμ, μπαμ, μπουμ τα καλαμένια τουφεκάκια τους.
Η οικογένεια Χωραφά
Να η οικογένεια Χωραφά.
Ξεκινά για το περιβόλι.
Κοιτάτε:
Ο πατέρας, η μητέρα, τα παιδιά.
Λίγο πιο πίσω πηγαίνει και άλλη οικογένεια.
Είναι ο θείος Καλαμάς κι η θεία με τη Νίνα και το Νίκο.
Η Βέρα, η Πόπη, η Ρένα και Λόρης, γεμάτοι χαρά, φώναξαν:
– Γεια σας! Γεια σας!
– Γεια σας, χαιρέτησαν ζωηρά κι η Νίνα με το Νίκο.
Να, μαζί σας κι εμείς.
Μας θέλετε;
– Καλώς να ρθείτε! Αχ! Τι ωραία θα παίξομε όλοι σήμερα!
Κρα! Κρα!
Κρα, κρα, κράζει από ψηλά ένα μαύρο πουλί.
Η Φροσούλα τρομάζει: «κρύψε με μανούλα μου, γιατί θα με πάρει».
– Κο… κο… ποπό! κάνει και ο κόκορας της αυλής «γεράκι είναι!» και παίρνει δρόμο.
Μονάχα ο Φρίξος δε φοβάται.
Ο Φρίξος γελά με τον κόκορα και του λέει:
– Τον κόρακα φοβάσαι; Kρίμα που κάνεις το παλικάρι!
Έπειτα τραγουδεί:
Κόρακα κορούλιακια
βρήκαν τα αυγά σου,
πήραν τα παιδιά σου
πέτα στη φωλιά σου.
