Τα πάντα εν σοφία εποίησεν. Ετσι λένε οι άνθρωποι. Για το Θεό. Και καθημερινά, αποδεικνύεται πόσο δίκιο έχουν…
Ας πάρουμε ένα παράδειγμα. Τον ίδιο τον άνθρωπο. Το, καταπώς θεωρείται εδώ και αιώνες, τελειότερο πλάσμα επί γης του Θεού. Τον προίκισε με ένα σωρό δώρα από τη γέννησή του κιόλας και είναι αχαριστία εάν δεν τον ευγνωμονούμε για αυτά, και κρίμα, εάν τα χρησιμοποιούμε εις βάρος ημών των ιδίων ή/και των συνανθρώπων μας.
Του έδωσε δύο μάτια για να βλέπει καλύτερα. Ό,τι ξεφεύγει από το ένα μάτι, να το βλέπει με το άλλο.
Μας χάρισε δύο αφτιά. Ό,τι ακούμε κάθε στιγμή στον κοινωνικό μας περίγυρο και εισέρχεται στο ένα μας αφτί και μας ενοχλεί ψυχοσωματικά, να εξέρχεται από το άλλο.
Του πρόσφερε δύο πόδια. Για να πηγαίνει όπου θέλει πιο γρήγορα. Πιο κοντά σε όσα τού κάνουν καλό και πιο μακριά από εκείνα που τον βλάφτουν.
Έδωσε στο ανθρωπολόι δύο χέρια. Για να πιάνει καλύτερα όσα χρειάζεται.
Χάρισε σε κάθε άνθρωπο το νου. Χρήσιμο εργαλείο, για να σκέφτεται πριν συγκρίνει ή ξεχωρίζει ή κρίνει όσα τον περιβάλλουν και πριχού μιλήσει ή κάνει κάτι.
Του έδωσε τα δόντια. Για να συντηρείται διά της καλά μασημένης τροφής.
Του έδωσε το στόμα. Για να μιλά και να συνομιλεί με τους συνανθρώπους του.
Μας έδωσε και τη μύτη, για να οσφραινόμαστε. Τα πνευμόνια, για να αναπνέουμε και να διατηρούμαστε στη ζωή, και, τέλος, την καρδιά, για να αγαπάμε τους άλλους.
Εσείς, αλήθεια, για όλα τα παραπάνω τι γνώμη έχετε;
Σημ.: Στη Μαρία μου
